Het is de gewoonte in de gasthof waar we vannacht hebben geslapen om gezamenlijk met de andere gasten te dineren en te ontbijten.
Er zijn nog 2 gasten meer en voor het diner zitten we samen in de eetkamer en raken aan de praat. Ze komen uit nieuw Zeeland, hij, Jurgen, is een Duitser die er al 20 jaar woont en zij, Mariana, komt uit Namibië.
Jurgen werkt zover we het hebben begrepen als reisleider, het is nu herfst in NZ en dus een rustige periode om zelf op reis te gaan.
Ze zijn na wat omzwervingen in Monschau aan de Eifelsteig begonnen en willen in 100 dagen naar Santiago lopen. Daarna nog op bezoek bij familie in Namibië en dan na nog een tussenstop in oktober terug naar huis.
Het diner wordt door een vrouw uit het dorp verzorgd, zo ook het ontbijt.
De tafel is gedekt met porselein serviesgoed en zilver bestek. Onze gastvrouw, een echte dame die wel op een burcht thuis hoort, vertelt dat ze vindt dat de burcht mensen verbindt en dat blijkt ook uit ons gezelschap.
Onder het eten praten we over de wereld en Europa en bestellen nog een flesje wijn. we hebben het over geloof en racisme, NZ en de reizen die we hebben gemaakt en bestellen nog een flesje wijn....
Na een meer dan uitgebreid ontbijt,wederom met porselein en zilver, wensen we de andere gasten nog een goede reis en pakken dan onze spullen.
De route van vandaag is eigenlijk ruim 25 kilometer, dus te lang voor ons.
We doen er daarom twee dagen over en zullen in Zemmer stoppen. De gastvrouw heeft voor ons een alternatieve route en geeft ons zelfs de wandelkaart mee waar de route is ingetekend.
Ze zegt dat deze veel mooier is dan de Eifelsteig, en dat we dit zeker moeten lopen. Ook heeft ze nog even de weersverwachting bekeken, rond een uur of 2 - 3 zou het flink gaan regenen, hopen maar dat we dan in Zemmer zijn.
We bedanken voor de gastvrijheid en gaan op pad. We besluiten toch maar de Eifelsteig te volgen, we hebben geen zin om in het bos te gaan zoeken naar het juiste pad met het risico verkeerd te lopen.
Welk pad we ook nemen maakt voor ons toch niet uit, we zijn hier nog nooit geweest en het is overal mooi.
Als we tegen iemand uit Eindhoven zeggen dat het mooier is om achter Welten te lopen in plaats van over het Melvert...
Bij de eerste klim omhoog voel ik hoe mijn voorhoofd wat klammig wordt en gaan de jassen uit. Ik denk dat de alcohol van gisteravond er nu uitkomt..
De brokken voor Ayla zijn op dus die moet het onderweg doen met drie broodjes met paté, vind ze helemaal niet zo erg voor een keer.
We komen geen andere wandelaars tegen, het weer is goed, de stilte wordt af en toe verstoord door overvliegende straaljagers die opstijgen van af een nabij gelegen militair vliegveld.
Twee kilometer voor Zemmer slaat het noodlot toe. We hebben samen de Via Egnatia en de Dingle Way gelopen, zijn nu al bijna 4 weken met elkaar onderweg en nog steeds draag ik je ongebruikt met me mee.
Als we staan te schuilen onder een boom moet ik helaas toch de beslissing nemen je te gebruiken en haal je uit de verpakking.
Mijn mooie blauwe poncho...

Geschreven door Tony.aan.de.wandel