Na een goede nachtrust in een cel van het voormalige gerechtsgebouw en een lekker ontbijt maken we ons weer klaar voor de gebruikelijke ochtendklim.
Maar tot onze verbazing lopen we de eerste kilometers door een vlak landschap wat het meest op een groot park lijkt.
Er zijn al verschillende mensen aan het wandelen, voornamelijk dames die op deze manier de gisteren binnen gekregen calorieën van alle Kuchen en Torten proberen weg te werken.
Taart en gebak hebben ze hier in overvloed,en allemaal even lekker...
Vandaag hebben we na de tocht van gisteren een relatief rustige dag, een kilometer of 16 tot aan Gerolstein. De route loopt vooral door het glooiende landschap met veel agrarische bedrijven.
Het is bewolkt en het dreigt af en toe te gaan regenen maar tot op heden hebben we geluk met het weer, onze poncho zit nog als nieuw in de rugzak. Hopelijk blijft hij dat ook.
Omdat het land hier glooiend is heeft de wind vrij spel en dat voelen we, Manita heeft de Buff over de oren betrokken om een beetje warm te blijven.
Gisteren hebben we twee jongens voor ons zien lopen en af en toe hebben we een meisje ingehaald die ook de Eifelsteig wandelen.
We pauzeren bij een zelfde soort schuilhut als die we gisteren hebben gezien en daar zitten ook de jongens van gisteren.
Even later komt het meisje er ook bij, je ziet vaak dezelfde mensen onderweg.
De schuilhut was weer ideaal geweest om in te slapen maar was nog wel 6 kilometer verder op de route, was voor gisteren teveel geweest.
In het landschap zijn ook veel steengroeves,
We zien een oude groeve waar molenstenen werden gehaald, zo'n zelfde als waar we Oud en Nieuw hebben gevierd in Berdorf!
Net voor Gerolstein lopen we richting camping en ga ik naar de receptie.
Op.mijn vraag of we kunnen kamperen met 2 volwassenen en een hond is het antwoord helaas negatief, op de camping zijn honden niet toegestaan. Dat is balen maar de dame bij de receptie wijst ons op een camping zo'n 5 kilometer verderop, helemaal van de route af.
Ik vraag of daar wel honden zijn toegestaan als de eigenaar komt binnengelopen.
Hij hoort het verhaal aan en zegt dan dat het niet zou getuigen van Gerolsteiner gastvrijheid om ons daar heen te sturen.
De hond mag niet in het restaurant en in het sanitairgebouw maar als we de tent aan de rand van de camping achter de midgetgolf zetten....
Het valt ons op dat de mensen behulpzaam, vriendelijk en attent zijn.
Vakantie in Duitsland bevalt ons tot nog toe goed!

Geschreven door Tony.aan.de.wandel