Tjonge jonge wat heb ik de laatste dagen veel gewandeld. Ben er wel een beetje moe van geworden.
Eerst zeggen ze dat ze het rustig aan gaan doen en dat we met de bus gaan maar vervolgens laten ze me flink lopen.
Zolang ik los kan lopen vindt ik het niet zo erg, kan hier en daar een keer snuffelen of een keer het water in als ik dat zelf wil.
Ik vond het op de camping die baasje in het bos had gevonden ook wel spannend, er zaten heel veel konijntjes en ook een kat. Savonds hoorde ik ook nog herten die aan het blaffen waren, ik moest toen ook blaffen natuurlijk.
Gisteren hebben we ook weer heel veel gewandeld, ik heb de hele avond en nacht geslapen, ben alleen heel even buiten geweest om te plassen en ben toen weer gauw gaan liggen.
Maar vandaag had ik geluk, tegenover het hotel waar we sliepen stopte de bus naar Geilenkirchen.We moesten even wachten en ik ben bij de rugzakken gaan liggen. Als iemand te dicht bij kwam of te lang keek blafte ik doe gewoon even weg. Baasje vond dat niet zo lief maar ze moeten niet aan mijn rugzak komen.
In de bus ben ik weer lekker gaan liggen en toen mocht ik ook nog met trein naar Herzhogenrath, wat een indrukken weer.
Baasje en vrouwtje wilden nog even naar een burcht lopen en maar het grootste kloostercomplex van Nederland. Ik ben toch maar even meegegaan om ze een plezier zeker te doen maar nu doe ik lekker niks meer. Rustdag is rustdag!
Poot van Ayla.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel