Lagen we gisteren eindelijk op bed uit te buiken, kwam daar ineens Renate met een fles wijn, een stokbrood en een kilo druiven, of we haar gezelschap wilden houden?
Als je het zo lief vraagt, wie zijn wij dan om te weigeren, dus schoenen en vest aan en lekker naar buiten. Het is donker, en heerlijk weer! Echt genieten zo in Arzuá. Ze vraagt als Sleef even niet oplet of hij echt morgen jarig is, en ik beaam dat. Verder hebben we het er niet meer over.
Nadat de wijn op is gaan we weer allemaal in ons bedje liggen en langzaam de nacht in. Het is een heerlijk plekje, erg rustig en ik val snel in slaap, tot vijf uur zal blijken.

Om vijf uur start ik de iPod op en luister naar de beste honderd van Frits Spits. Frits is mijn voorbeeld in medialand, en ik luister graag naar zijn nummers, in combinatie met het verhaal erachter. Voor ik het weet is het zeven uur en gaat het licht aan, de eerste pelgrims hebben dan al een uur met hoofdlampen op lopen rommelen en zijn vertrokken, wij doen het rustig aan.
Om acht uur nemen we een ontbijt in de Albergue en wordt Sleef in het Duits toegezongen voor zijn verjaardag, erg leuk.
Hij krijgt van Renate een bosje bloemen voor aan de rugzak en een buff! (Ze had ook gehoord dat hij hem verloren was)
Na het ontbijt vertrekken we, de Albergue uit en linksaf, de Camino de Santiago op. Wat we dan zien lijkt een beetje op vierdaagse taferelen. Het is erg druk!
Het is zo dat de Camino Frances en de Camino Primitivo en Del Norte in Arzuá bij elkaar komen, en we lopen nu gezamenlijk naar Santiago. Dat is best even wennen als je gewend bent om (bijna) niemand tegen te komen onderweg.
Ook is het zo dat de 100 km lopers er nu bij zijn. Die beginnen hoofdzakelijk op de Camino Frances en doen de minimale afstand (100km), om een Compostela te kunnen bemachtigen. Een heel ander soort loopvolk is dat.
Sleef en ik racen ze voorbij, ze lopen met dagrugzakken, paraplu's tegen de zon en vaak op zomerschoentjes. Puffend, steunend en kreunend omdat ze geen lange afstanden gewend zijn.
Sleef en ik lopen zingend, we verzinnen liedjes of zingen militaire vierdaagse liederen, het tempo zit er goed in. Als we over de eerste schok heenzijn, is het toch ook wel weer leuk. Een Spaanse mevrouw zegt:". Gracias por la musica" tegen ons en dat maakt ons blij.
Na 9 km is het tijd voor een rustpauze en nemen we een cola. De wegen gaan vandaag hoofdzakelijk over stoffige bospaden en langs autowegen. Het maakt niet uit, want we zijn toch aan het uitlopen.
Eenmaal weer op pad hebben we het erover, dat we dankbaar zijn voor de tocht zoals we die tot nu toe hebben mogen beleven. Wat een geweldig avontuur tot nu toe.
De kilometers vliegen onder onze schoenen door en voor we het weten zijn we bij een bankje op drie kilometer van de eindbestemming. Sleef heeft wat last van de schouder en ik voel mijn linkervoet niet meer.
We sluiten aan bij twee dames op een picknicktafel in de schaduw, het blijken zuid Afrikanen te zijn. Er ontstaat een gesprek in het Engels,Nederlands en Zuid-Afrikaans, erg leuk. We hebben het over de drukte. Ze hadden dit de laatste dagen pas ervaren op de Camino Frances. Het blijken de 100 km lopers te zijn. Die lopen vijf dagen van 20 kilometer.

Het leuke is dat dat deze Camino echt een Camino van wereldvrede is, wandelaars uit alle landen praten op gelijkwaardige basis met elkaar, en vol liefde. Daar kan de politiek nog wat van leren.
Als we eenmaal weer in het bos lopen, belt Sleef naar een Albergue of er nog plaats is voor ons. De eerste is vol, en de tweede heeft plaats, dat gaat hem dan worden. Er komen drie Chinese pelgrims langs en Sleef vertelt dat hij jarig is, hij wordt prompt in het Chinees gefeliciteerd!
Op naar de laatste kilometers voor vandaag, om net over enen zijn we al in onze Albergue van vandaag,
Bij het inschrijven zien ze dat Sleef jarig is en wordt hij ook nog in het Spaans gefeliciteerd, wie kan dat nu zeggen, op zijn verjaardag gefeliciteerd te zijn in Nederlands, Duits, Spaans en Chinees. Oja, en nog door een Zuid-Afrikaan in het Engels!
We wassen en douchen ons en gaan naar een barretje, waar we een grote bier nemen om Sleefs 65 jaren jong te vieren!

Straks gaan we nog een lekkere pizza (zout) eten en dan rusten voor de laatste etappe. We hebben net in de pizzeria een tafel gereserveerd en Sleef vertelt daar dat hij jarig is, "hoe oud ben ik geworden denk je", vroeg hij aan de eigenaresse? Achter zijn rug om stak ik eerst zes en toen vijf vingers op. Sesenta y cinco was het antwoord. Sleef snapte er niets van, ik heb het hem maar verteld.

Nog maar 19,5 km van Santiago. Morgen ontmoeten we de Duitse vrienden Martin, Sandra, Ralph, Angelika en Wilma in Santiago en gaan we naar de pelgrimsmis. Renate komt ook en Ina is een dag of twee achter ons. Martha is terug naar Italië en Magdalena is gisteren aangekomen in Santiago en vandaag vertrokken naar haar huis in Madrid.
Ongetwijfeld wordt morgen een emotionele mooie dag, ik ga er volop van genieten!
¡Hasta mañana!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog