Gisteravond mochten we om 8 uur aanschuiven voor het pelgrimsmenu. Elena, de vrouw des huizes kookte ons een heerlijk maal. Vooraf een galicische soep. Ingrediënten: aardappel, ui, prei en worst, superlekker! Als hoofdgerecht een tortilla (ei,ui en aardappel) met salade. Drank was rode wijn uit een vat en water. En als toetje een heerlijk zelf gebakken citroencake! En toen moesten we van Manuel (de eigenaar) nog proeven van zijn zelfgestookte likeur. (Weinig alcohol verstonden wij, maar kan zijn dat we dat verkeerd verstaan hadden gezien het brandende gevoel in mijn slokdarm)
We hebben samen met Werner uit Hamburg gegeten, een aardige Duitser die zijn vierde camino liep en ons gedurende de maaltijd nog wat tips gaf over goede Albergues die nog komen gaan. Ook wist hij te vertellen dat er vanuit Muxia een rechtstreekse busverbinding met Santiago is, en dat heeft ons er toe doen besluiten eerst naar Finisterre te gaan.
Vanmorgen, na een heerlijke nachtrust om 8 uur opgestaan. De likeur van Manuel had zijn werk goed gedaan, een werkelijk medicijn! We zijn er klaar voor en pakken de rugzak weer in. Heel ons hebben en houen bij elkaar en we zijn weer onderweg.
De tocht is ongeveer 24 km en zal gaan langs de windmolens.
Overal waar we kijken zien we prachtige vergezichten en heel veel windmolens. We zijn voor het eerst sinds onze camino vertrokken in korte broek en T-shirt, het beloofd erg warm te worden.
Ontbijten hoeven we niet want de aardappelgerechten zijn nog niet verteerd. We lopen allebei gemakkelijk en de snelheid zit er goed in.
We komen veel boeren tegen die het gras aan het maaien en zijn en we ruiken het versgemaaide gras als er weer een lading voorbijkomt. Heerlijk is het,
Om 11:18 uur hebben we de eerste 12,5 km al achter de rug en stoppen we voor een kop koffie en een croissant. Althans dat dachten we, want de bar had alleen kleine stukjes cake.
Terwijl we in het zonnetje aan de koffie zaten, kwam er een bakkertje aanrijden en stopte naast ons. Sleef sprong de bakker direct in de nek en scoorde een brood. Toch een heerlijk ontbijt! De camino zorgt weer voor ons!
Daarna lopen we verder, vandaag zijn we beide veel in gedachten en spreken we wat minder met elkaar. En dat is prima.
Als we zo rond de 20 km gelopen hebben, krijg ik steken in mijn linkervoet. De hele camino voel ik de tweede en derde teen van die voet al niet , net of ze er niet zijn, maar iedere keer als ik mijn sok uitdoe, zitten de tenen er nog gewoon aan en zien er goed uit, dus ik maak me geen zorgen. Nu begint het te steken en bonken, en loop ik moeilijker. Geen idee wat het is.
Ik zeg tegen Sleef dat het eerste bankje voor ons is, om even te rusten. Schijnbaar heb ik dat toch niet nodig, want er komt geen bankje.
Wat we wel tegenkomen, of beter wie we wel tegenkomen is Roger uit Texas!
Roger loopt een stuk met ons op en heeft een verhaal te delen.
Zijn vader Ray, vocht in de tweede wereldoorlog voor de bevrijding van Nederland, toen zijn vliegtuig werd neergeschoten. Terwijl hij aan de parachute hing werd hij door de Duitsers in zijn voet geschoten, en daarna gevangen genomen. In het ziekenhuis is hij met 19 andere gevangenen ontsnapt. Van de 20 mannen zijn er 18 gevonden en doodgeschoten, maar Ray heeft het overleefd! Via het Nederlandse verzet is hij de rivier overgevlucht en uiteindelijk weer in Amerika gekomen. Een mooi verhaal! En dan ineens begint Roger een vergelijking te trekken van deze bevrijding naar de bevrijding die de Camino brengt en de bevrijding die het geloof in Jezus Christus brengt. Hij maakt er een prachtig verhaal van en op een gegeven moment gaat het ook over Jacobus.
Jacobus was naar Galicië gestuurd om de moren tot het christendom over te halen. Na een aantal jaar ging hij terug naar Maria en vertelde haar dat jaren zwoegen tot niet meer dan twee volgelingen had geleid. Hij vond de missie mislukt, maar Maria vertelde hem dat hij veel meer bereikt had dan hij ooit zou weten. Denk maar eens aan alle pelgrims die sindsdien een bedevaart naar Santiago maken om zijn graf te zien, zijn beeld aan te raken, en hun zonden te overdenken.

We krijgen van Roger bij het afscheid nog een $ 1.000,000 biljet met een tekst over God op de achterkant. (en de woorden dat zonder zijn vader, wij hier niet geweest zouden zijn)

Ik vind het verhaal van Jacobus een mooi verhaal, ook wij weten niet wat we voor anderen betekenen en wat we in gang zetten door te zijn wie we zijn.
Zo sta ik er bijvoorbeeld versteld van wat voor positieve reacties ik op dit blog krijg en wat mijn verhaal voor anderen betekend en met hen doet. Tegelijk maakt dit mij weer sterker om door te blijven gaan, stap na stap, tot ik het eind van mijn camino heb bereikt.

Ik lig nu nog met pijn in mijn voet op bed, Sleef is met de zoon van de eigenaar meegereden naar een winkel, drie kilometer verderop, en gaat vanavond voor ons tweetjes koken, ik ben benieuwd.
Hij heeft gelijk brood, sinaasappels en bananen voor morgen meegenomen, morgen de laatste 20er en dan nog drie dagen van 15 km. Het einde (van de wereld)(bijnaam voor Finisterre) is in zicht.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog