Toen we gisteren onze 24 persoonskamer binnen kwamen zag ik in een van de bedden al een bekend roze shirt liggen en jawel het was Magdalena, onze Spaanse pelgrim. Het weerzien was erg hartelijk. Camino verhalen worden uitgewisseld.

Dan is het tijd voor een douche en om de kleren wassen. Ik was mijn kleren gewoon samen met mij onder de douche, dat vind ik makkelijker dan achteraf bij de wasbak. Ga gekleed de douche in en kom er naakt uit!
Als we na het douchen en de was ophangen buiten in het zonnetje zitten komt Martha ook aanlopen, hoe leuk!

Sleef en ik besluiten simpel te eten, lasagne uit de magnetron met stokbrood en als toetje puddingbroodjes. Kosten €2,50 pp
Als we op bed liggen komt Magdalena vragen waar we morgen slapen, ze weet een leuke Casa voor ons, en belt om te reserveren, morgen slapen we voor €15,-pp in een tweepersoons appartement.

Ik heb echt slecht geslapen, naast mij lag een Italiaan van 73, een soort van Don Camillo, die veel te veel gedronken had en snurkte alsof zijn leven ervan af hing. Ik heb zeker anderhalf uur wakker gelegen.
Toch vanmorgen redelijk fit opgestaan en nadat zo'n beetje alles en iedereen weg was, zijn wij ons ding gaan doen. We vertrokken rond 8 uur.
Deze dag zou bestaan uit een keuze, of de Costa weg, of de weg door de bossen, wij kozen uiteraard voor de Costa weg. Het is bewolkt, 20 graden en we stappen flink door, na anderhalf uur klimmen en dalen komen we in een plaatsje waar we koffie en een cake kunnen kopen.
Daarna is het weer stap voor stap verder. Sleef en ik kijken terug op de afgelopen week, we hebben geen last meer van energetische beperkingen en voelen ons redelijk goed, de meters gaan als vanzelf onder onze schoenen door.

Het blijkt een dag te worden met van de top van de berg, tot het dal en dan door een rivierbedding weer omhoog naar de volgende top, bij de tweede rivierbedding glij ik uit en val voorover het riviertje in. Ik beschadig hand, knie, elleboog en een rib of spier. Mijn schoenen en sokken zeiknat. Het valt nog niet mee om met 11 kilo rugzak weer op te staan, maar in de schrikreactie, gaat dat uiteindelijk toch snel. Boven op de berg, vervang ik mijn natte sokken voor droge, om blaren te voorkomen, en later in het volgende café, trek ik ook nog een droog shirt aan. Mijn (onder)broek droogt onderweg wel.
Na de volgende berg sluit Wilma, een Duitse vrouw van 73 zich bij ons aan en we helpen haar de bergen en dalen over en door.
Ze woont in Berlijn tegen Potsdam aan en vertelt ronduit over hoe het leven er nu is, en ook toen de muur nog stond. Leuk maar af en toe ook wat veel informatie.
We komen bij een prachtig mooi strand en besluiten daar uit te rusten en te genieten van het uitzicht.
Daarna is het weer omhoog en lopen we door een bamboebos, zo groot hebben we dat hier nog niet gezien, heel indrukwekkend. Veel van de paden vandaag zijn losliggende keien, modder, maar even zoveel delen zijn prachtige paden, waar we lekker op kunnen lopen.
Uiteindelijke stoppen we weer boven op een berg en kijken op de kaart, nog een kleine en een grote afdaling en dan zouden we er moeten zijn. Die afdalingen en bijbehorende stijgingen doen we, en dan zien we dat er nog twee komen. Dat halen we niet meer en we besluiten langs de grote weg de laatste 3,5 kilometer te lopen. Uiteindelijk komen we kapot aan in Cadavedo en nemen we intrek in ons gereserveerde appartement. Na een douche en het wassen van alle kleding voel ik me een stuk beter, en gaan we op zoek naar een restaurant. Dan komen we ook Martha weer tegen, ze gaat met ons mee. Als we bij een bar zitten en wat te drinken hebben komt Don Camillo ook aanlopen, Wilma volgt en dan nog een Aussie. Als de Aussie weg is sluit een Belg aan, al met al wel gezellig.
Een simpele hamburger met friet is alles wat we hier op zondag kunnen bemachtigen.
Morgen schijnt het vrijwel zeker te regenen, dan nemen we een rustdag. Misschien ook wel beter voor mijn lijf na die val. Schijnt de zon, dan wordt het Buen Camino!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog