Vandaag gaat het dan eindelijk van start als de piloten tenminste niet weer gaan staken. Ik heb niets meer van Ryanair gehoord, dus het zal wel goed gaan. We hebben om 16:00 uur afgesproken op Flughafen Weeze, dus ik kan tot half vier naar de kwaliteiten van Max Verstappen kijken.
Stipt om vijf over vier komen we de luchthaven binnengewandeld en vinden de familie Sleven al aan de stamtisch met een drankje. We nemen ook een drankje en daarna brengen we onze rugzakken, die inmiddels in de flightbag zitten, naar de balie. We vinden het heerlijk om ze in het ruim te hebben, dan hebben we onze handen vrij en hoeven niet te sjouwen, dat moeten we komende drie weken al genoeg!
Dan door de douane, Eline en Floor gaan al klaar staan om van mijn show te genieten, iedere keer moet ik gefouilleerd en vaak ook uitkleden omdat het alarm af blijft gaan. Er zit nu eenmaal veel metaal in mijn lijf om alles bij elkaar te houden.
Behalve fouilleren hoefde ik deze keer alleen de schoenen uit te doen, dus de onemanshow duurde maar kort.
Daarna wachten tot we het toestel in mochten, en één uur en vijftig minuten later liepen we in Santander het vliegveld binnen op zoek naar de band waar de koffers vanaf komen.
Sleef en ik namen plaats in een heerlijke stoel en verbaasden ons over het ongeduld van onze medepassagiers omdat het even duurde voor de koffers kwamen. Terwijl de stoelen echt heerlijk zaten en er waren er ruim voldoende!
Achteraf waren wij ook nog eens al een van de eersten buiten. Binnen tien minuten kwam de bus en die bracht ons naar het busstation in het centrum.
We hadden al de hele reis een dilemma, de bus die we morgen moeten hebben naar Ribadesella, ons beginpunt, vertrekt twee keer per dag, beide keren om kwart over drie.
Ofwel we slapen een paar uur en gaan dan weer door, het is tenslotte al half tien en we moeten nog een slaapplaats vinden, ofwel we wachten en "verspillen" een dag.
In het busstation besluiten we om toch de vroege bus te nemen, en kopen in de automaat kaartjes, stoel 57 en 58. Helemaal achter in de bus, net zoals vroeger in de schoolbus.
Nu snel naar de Albergue, ik had gezocht op internet en vond er een om de hoek, op 200 meter van het busstation.
We konden alleen niet zo snel vinden om welke hoek en toen kwam er een prachtig opgemaakte dame in hele mooie dure kleding naar ons toe begon in rap tempo te vragen wat we zochten, welk "Calle"? Volgens mij betekent dat laan of straat en ik noemde waar we heen moesten. Ze legde direct op twee verschillende manier de weg uit, hoe lief! In no time stonden we voor de herberg, en toen was Sleef aan de beurt, de beste prijs regelen. Een oude dame zat achter haar desk ons op te wachten en Sleef pakte haar helemaal in, resultaat: we sliepen voor half geld omdat weer zo vroeg weg moesten.
Snel de spullen klaarzetten voor morgenvroeg en gaan slapen, het is inmiddels elf uur en om 02:50 gaat de wekker! Welterusten.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog