Gisteravond hebben we mogen genieten van een heerlijk diner, gemaakt door de moeder van het geheel. We zaten met alle pelgrims aan een grote tafel en daar kwam de soep, een bouillon met daarin brood, stukjes kip, ei en geroosterde paprika. Dat proefde we niet, maar de Spaanse pelgrim kon het voor ons vertalen, het was wel heerlijk. Voor mij zag het eruit als een goede uiensoep.
Daarna kregen we een Spaanse omelet (ei gevuld met aardappel) met daarnaast een salade van tomaat met groene paprika en ui in een dressing.
Als toetje yoghurt. Sleef en ik hebben van alles twee keer omgeschept om aan "moeder" te laten zien dat ze voortreffelijk gekookt had!
Ondertussen had Sleef een gezellig onderonsje met de Italiaanse dame, die perfect Frans bleek te spreken. Ik luisterde mee, en maakte er mijn eigen verhaal van, wat uiteindelijk in grote lijnen bleek te kloppen.

Vanmorgen een voor Spaanse begrippen uitgebreid ontbijt met koffie, dikke toast en jam, waar we er allebei vier van opaten en een cakeje na, dat moet genoeg zijn voor de eerste kilometers.
Zoals beloofd worden we teruggebracht naar waar we gisteren opgehaald zijn om niet te smokkelen. Deze keer was de kokkin ook de chauffeur. Van haar rijcapaciteiten kan Max Verstappen nog wat leren. Mijn maag stond volledig op zijn kop toen we na 28 minuten eruit mochten.
Blij dat we weer mochten gaan lopen. Na 1,5 km kwamen we langs de camping waar de bedwantsen nu wonen, en wij niet mochten komen overnachten en vandaar uit is het nog 6,5 km naar de stad Gijon, een kustplaats. We komen via de villawijk binnen en net voor het voetbalstadion vinden we een lokaal cafeetje, waar we koffie drinken en ons verslag van gisteren versturen, omdat in het hotel geen WiFi was.
Nadat we klaar waren met de elektronica en de koffie gingen we verder, we konden even de weg niet vinden en liepen om het stadion heen, en bij de rivier zagen we de pijlen weer.
We volgden de rivier en kwamen uit bij een prachtig strand met een lange boulevard. We genoten met volle teugen van deze locatie. We moesten de hele boulevard af en aan het einde kwamen we een vrouw tegen die vroeg of we naar Santiago gaan? Ze was zelf ook pelgrim maar geblesseerd geraakt en gestrand op het strand van Gijon. ( niet echt een straf volgens mij).
Vanuit de boulevard ging het door een winkelstraat naar de haven en die mochten we ook helemaal aflopen. Volop genieten voor ons, watersporters.
Voor het bord van Gijon in de haven maken we van een Spaans gezin een foto en als dank maken ze er een van ons.
Daarna was het weer zoeken naar de pijlen en af en toe gokten we maar wat, aan de stand van de zon en het feit dat we naar het westen moesten, zaten we in de goede richting.
Uiteindelijk vroeg Sleef aan een plantsoenarbeider of hij de weg naar Santiago wist? We werden aan de arm meegenomen naar de overkant van de straat en daar wees hij op het troittoir de bronzen jakobsschelp aan. Die hadden we allemaal over het hoofd gezien omdat we op zoek waren naar geel geschilderde pijlen of schelpen op ooghoogte. Gelukkig zaten we op de goede weg, net voor we stad uitliepen kochten we nog een brood, jam en cola voor onderweg.
Volgens de kaart op gronze.com zouden we na de stad een bergje krijgen van ongeveer 200 meter. Net voordat we daar aan beginnen eten we bijna het hele brood op en komen tot de conclusie dat vandaag een lange tocht wordt, omdat er naar alle waarschijnlijkheid geen slaapgelegenheid is voor Avilés. We gaan ervoor en als we starten komen we in een vreselijk smerig industriegebied, iets met ijzererts of zo, grauw, vuil en we proefden het zelfs.
We waren erg blij dat we in het bos mochten gaan klimmen, weg van de smerigheid. Het klimmen ging al beter dan gisteren, maar ik raak meer en meer vermoeid, kleinere stukken lopen dan maar, en nog meer drinken.
Bij 28 km maken we weer een langere pauze, in het bos en daar komt ons een Spaans pelgrim voorbij. We zullen elkaar afwisseld inhalen.
Vanaf nu nemen we ieder uur een pauze, mijn voeten doen aan de onderkant erg zeer, en ik moet ze regelmatig ontlasten.
Bij 32 km komen halen we Spaanse weer in en raken aan de praat, ze heet Magdalena, komt uit Madrid en dit is haar eerste loopdag, ze gaat naar dezelfde Albergue en we besluiten samen tot daar te lopen. Dat geeft wat extra afleiding van de pijn, maar zeker ook van de afschuwelijke industrie waar we langs moeten. We zijn erg blij als we er uiteindelijk zijn, na 40,5 km.
Gelukkig hebben ze nog ruimte en ik ga gelijk douchen. Daarna was ik de kleren van Sleef en mij in de beschikbare wasmachine. Alles en iedereen schoon en droog, op naar het volgende avontuur. We zitten op het schema van Del Norte!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog