Vanmorgen werd ik wakker van de geur van koffie uit een percolator, heerlijke manier van wakker worden. Gisteravond zijn we om acht uur onder de dekens gaan liggen en vrijwel direct in slaap gevallen.
Toen ik vanmorgen op mijn horloge keek was het alweer acht uur, 12 uur geslapen dus, wel af en toe wakker geweest en een keer naar de wc maar ik was uitgerust!
Toilet gemaakt en de boel weer in de rugzak gedaan, en toen naar beneden, waar de mevrouw het ontbijt aan het klaarmaken was. Ik kreeg vast koffie. Sleef had wat meer tijd nodig en schoof even later aan. Toast met jam, en cakejes als ontbijt, het kan slechter. En voor onderweg kregen we nog meer cakejes en koekjes van haar mee. Ze zei dat we haar maar moesten roepen als we weg wilden, dan zou ze ons weer naar de markt brengen.
20 minuten later hadden we afgerekend (€50,- totaal voor 2 personen) en bracht ze ons naar de markt. Daar stopte ze en ik stapte uit, op dat moment riep Sleef go,go, Es Martha! En de vrouw gaf gas, daar stond ik dan, en zag ze wegrijden met mijn rugzak. Sleef had gezien dat Martha 100 meter verderop liep en liet de mevrouw naast haar stoppen. Ik rende er heen en Martha was blij verrast ons weer te zien, ik kreeg drie dikke zoenen van haar. We spraken kortstondig met elkaar en toen was het weer:" à tout à l'heure"! Ons tempo ligt hoger dan dat van Martha. Wederom lopen we 5 km en dan rust, aangezien we vandaag ongeveer 16 km moeten worden dat twee rustpunten.
Omdat we gisteravond geen WiFi hadden waren we op zoek naar een koffietent met WiFi, maar die waren niet te vinden.
Op een gegeven moment zagen we geen pijlen of schelpen meer en ik begon me een beetje zorgen te maken of we wel goed liepen. Sleef zei dat we het wel zouden zien en anders een stuk de bus zouden nemen. We zijn tenslotte nog niet in topconditie alhoewel we ons ook zeker niet slecht mee voelen.
De weg blijft dalen en dalen en nog meer dalen, heel steil naar beneden, tot we in een prachtig plaatsje komen, Cudillero genaamd, het deed me denken aan Clovelly in Engeland. Echt een schilderachtig dorpje tussen de bergwanden en eindigend in de oceaan. De Camino zorgt goed voor ons, want hadden we de pijlen wel gezien, dan hadden we dit prachtige dorpje gemist. Hier vonden we ook WiFi voor ons blog van gisteren.
Daarna hebben we aan de haven geluncht, en genoten van bootjes, een bruilofts fotoshoot en de marine.
Zullen we de bus nemen, een taxi roepen of het gewoon proberen was de vraag? We besloten het eerst te proberen, maar dan via de autoweg omhoog. Daar was meer ruimte dan in de smalle straatjes en dan zouden we bij de snelweg wel weer een pijl of schelp vinden.
Zo gezegd zo gedaan, steil omhoog, met veel korte stopjes tussendoor, bereikten we de snelweg en vonden zowaar de gele pijl weer.
Toen mochten we weer door prachtige bossen omlaag, en weer omhoog en weer omlaag tot vlakbij een strand. 300 meter voor het strand ging de route weer landinwaarts, maar wij wilden eerst naar het strand. Op het strand was een café, en wie zat daar? Inderdaad, Martha!
Samen dronken we wat en toen gingen we op voor het laatste stukje naar Soto de Luiña.
Uiteindelijk viel dat erg tegen, heel steil op en neer, veel pauzes maar aan ieder wandeling komt een einde, zo ook aan deze. In Soto de Luiña zien we een accommodatie waar we kunnen slapen voor €15. We vragen maar zIjn vol, hebben wel een kamer voor €45,-. Dat doen we dus even niet vandaag en lopen door. We vinden de gemeentelijke Albergue en nu slapen we voor €6,-. Dat slaapt vandaag toch veel beter!
Vandaag beginnen we ons weer echte pelgrims te voelen, die opstaan lopen rusten, eten, lopen, slapen en weer opstaan. Het ritme zit erin. Alhoewel de gezondheid nog niet top is voel ik me mentaal erg goed en liggen we op schema om op Sleefs verjaardag Santiago de Compostela te bereiken. En dan hebben we nog twee dagen speling voor de vlucht terug is, het ziet er dus goed uit. Evenals het weer hier!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog