Vannacht was koud, heel koud! We sliepen in een moderne container, zonder verwarming. Op 700 meter hoogte zal het ongeveer 5 graden geweest zijn, en mijn slaapzak heeft minstens 10 graden nodig. Koukleumen dus. Om 03:15 heb ik mijn kleren aangetrokken om het iets warmer te krijgen. Ik was blij dat het acht uur was en we op konden staan.
Na het ontbijt met een prachtige zonsopkomst zijn we gaan lopen. Korte broek, lange trui en handschoenen aan. Er staat veel wind op deze hoogte en die is nog erg koud.
Over negen kilometer komt de eerste bar voor koffie.
We lopen lekker met z'n tweetjes en hebben het over de mooie gesprekken van gisteren. Ondertussen genietend van de ochtend, de koeien en paarden in de wei en de hoogvlakte. Het is vooral erg stil onderweg, en dat voelt heerlijk.
We lopen over het hoogste punt van de Camino del Norte, een berg van 707 meter hoog.

Na negen kilometer bij de bar worden we zeer hartelijk ontvangen en kunnen we beide ons blog online zetten. We nemen de tijd omdat we niet te vroeg bij het klooster willen aankomen, vandaag lopen we tenslotte maar 15 km.
Na de koffie duiken we weer het bos in, en dan blijkt Sleef wat suiker tekort te hebben. Hij is slap in de benen en zijn hoofd. De druivensuiker helpt niet echt, van Renate hebben we als dank voor de noodles gisteren, vanmorgen een energiereep gekregen en die eet Sleef ook op. Ik had nog twee bananen en die maken we ook maar op. Dan gaat het weer met hem, en we lopen langzaam en genietend de laatste drie kilometer.
Midden in Sobrado staat een gigantisch klooster, daar bellen we aan en worden door een pater ontvangen, ingeschreven en naar onze slaapplaats gewezen. Van half twee tot vier moeten we of slapen, of het klooster uit want dan is er stilte. We besluiten naar buiten te gaan.
De pater spreekt voortreffelijk Engels en zegt dat het hem spijt dat ze hier geen bier maken, zoals in Tilburg! ( hij weet dat daar acht verschillende soorten bier gemaakt worden)
Vanavond gaan we wel proberen de mis bij te wonen, dat heeft wel iets hier.
Voor we het klooster uit kunnen, moeten we door de winkel van het klooster. Ze maken hier zeep, taart, honing en nog wat ondefinieerbaars.
Vanaf hier moeten we nog 60 km, verdeeld over drie dagen. We hebben het af en toe al eens over onze aankomst, de reis naar Nederland en het weerzien van onze geliefden. Gek hoe dat proces in mijn hoofd zo loopt. Ik ben nog volop hier en toch ook al weer verder.
Voor nu, nog genieten van de zon, de mensen en de gesprekken.
Ik hoop dat ik jullie op deze manier een beetje hetzelfde gevoel kan meegeven.
¡Hasta mañana!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog