Gisteravond liepen Sleef en ik nog een rondje door Porto, ook langs de Universiteit die om de hoek lag. We zagen allemaal studenten spelletjes doen en lol hebben, we genoten van het schouwspel.
Hoe anders was dat toen we in bed lagen en deze studenten steeds meer geluid begonnen te produceren. De hele nacht hebben we geschreeuw gehoord, tot ongeveer vijf uur in de ochtend. Veel wakker dus, maar evengoed uitgerust opgestaan om half zeven.
De receptionist wist ons te vertellen dat de studenten dat IEDERE donderdag doen. Ik zou wel eens vrijdagmorgen in de collegezalen willen kijken. ;-)

Om zeven uur onze eerste stempel gekregen in onze credential. Als pelgrim heb je twee stempels per dag nodig als bewijs van je pelgrimstocht om in Santiago een Compostela ( getuigschrift) te kunnen krijgen.
Daarna op naar de Douro, de rivier die dwars door Porto loopt. Door allerlei steegjes en straatjes tot we aan het water stonden, en daarna de rivier afgelopen richting de zee. Onderweg zagen we heel veel prachtige mannen en vrouwen over de boulevard joggen.
Op enig moment kwamen twee sportschool type mannen voorbij gejogd en die riepen heel respectvol "bom caminho" naar ons en dat deed iets met me. Net of ik op weg was naar de overwinning of zo, of ik met een topprestatie bezig ben. Ik groeide er helemaal van. Later op de dag hebben we het nog vele malen gehoord. Na een uur lopen even uitrusten op het bankje voor een appeltje. En weer iets verder was de weg afgezet omdat er een iemand van de boulevard afgevallen was en door de brandweer gered moest worden. ( misschien een dronken student)
Toen we in Matosinhos weer op het strand kwamen hebben we een uurtje pauze genomen, koffie met croissants en cola als toetje!
Daarna weer door over het houtpad boven het strand, echt een gave weg. Na 20 kilometer weer even gerust en toen het laatste stuk naar Le Bruge.
Net voordat we van het strandpavilioen afgingen richting het hostel, liepen we nog door een vissersdorpje op het strand. Die mensen hebben een mooi leven, vissen in zee, verkopen aan de visafslag en de rest van de dag op het strand liggen.

Nu heb ik heerlijk gedoucht, de was gedaan en die hangt te drogen en ben ik enorm voldaan. Ik voel wel overal pijntjes, maar over het geheel genomen haat het prima met me. De ontstekingen nemen af en dan hoop ik ook weer meer lucht te krijgen.
Ik pak het zoals het komt, de eerste 25 pakken ze ons niet meer af.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog