Vanmorgen, 7:53 uur, er wordt op mijn deur gebonkt. Ik schrik uit een diepe slaap wakker. In denk wat heb ik heerlijk geslapen. Sleef zit al fix und fertig! Ik was mezelf snel, poets mijn tanden, kleren aan en de rugzak om. Om 8:00 uur lopen we naar buiten.
Bij de supermarkt aangekomen blijkt deze tot 10:00 uur gesloten en gaan we maar door met onze tocht zonder te ontbijten.
Na zeven kilometer vinden we aan het strand een supermarkt en een bakker!
Bij de supermarkt staat een aardige jongedame, Maria, waarmee we in gebarentaal afspreken dat we ham willen en dat we stop zeggen als ze genoeg gesneden heeft. 10 heerlijke plakken ham worden het. We mogen van haar 2 nummers kiezen om mee te doen met de loterij met als hoofdprijs een hele gerookte ham! We moeten wel tot 25 april blijven. Aangezien we direct verder willen vullen we bij twee nummers haar naam in en hopen dat de ham naar Maria gaat. Bij de bakker aan de overkant halen we een groot wit brood en op het strand genieten we van dit alles.
Twee sinaasappels mee in de rugzak en ons kan niets gebeuren.
De weg volgen we door de gele pijlen te volgen, soms lijkt het of we enorm omlopen maar iedere keer weer zien we iets moois op deze route.

Zo ook het eerste bord met daarop de afstand tot Santiago, nog 115,8 km!
Maar eigenlijk zijn we daar niet mee bezig, het gaat om de weg en iedere stap is een stap dichterbij!

Tussen de middag vonden we een leuk koffietentje langs de weg waar we naast heerlijke koffie ook gratis croissants kregen.
De weg slingert verder richting Vigo en we besluiten in Vigo de binnenstad op te zoeken om naast de kathedraal te overnachten.
Maar eerst tijd voor de vitamientjes en in de schaduw pellen we onze sinaasappel.
Terwijl we daar mee bezig zijn komt er een duits stel voorbij en we hebben een soort van gesprekje. Ze lopen de camino al sinds 2012 en vinden nu alles teuer und nicht wie früher! En de vrouw verteld er gelijk maar bij dat de kruizen naar beneden gehaald worden, er teveel moslims zijn en dat er geen normen meer zijn.
Gelukkig nemen ze snel afscheid, draaien wij de knop weer om en genieten van ons eigen positieve pelgrimgevoel.

Wat is nu dat gevoel voor ons eigenlijk?
We staan op en vertrekken, zonder te weten waar we komen, vinden eten waar het voor ons klaarligt, lopen door tot we er zijn en na een heerlijke douche is het fantastisch uitrusten op ons bed en vol voldoening terug te kijken op de dag. De camino zorgt voor speciale ontmoetingen, plaatsen, gesprekken en alles wat we nodig hebben. En dat nu al zeven dagen op rij!

Valt het me mee?
Ik had een goede voorbereiding samen met Sleef, maar uiteindelijk begon ik de Camino met twee zware ontstekingen en een langdurige antibiotica kuur. De eerste dagen waren heel zwaar maar gelukkig heeft Sleef me daar doorheen kunnen trekken, nu is het nog steeds zwaar, maar pure fun. Het is echt een feestje om dit te mogen doen.
De antibiotica kuur is voorbij en mijn algehele gesteldheid is een stuk beter. Heb nog steeds geen gevoel in twee tenen, maar heb er ook niet echt last van. Slikken gaat een stuk beter en hoesten is minder!

Eindelijk komen we in de stad Vigo aan, en ik moet zeggen dat men echt zijn best gedaan heeft om ons zoveel mogelijk door parken en groen te laten lopen zodat we niet tussen de flats door moesten. Ergens op een kruising zochten we de route toen er een motorrijder stopte en ons de weg wees, in het Spaans. We begrepen hem uiteindelijk en liepen weer verder tot we de gele pijlen weer zagen. Die gaven de richting aan naar de kathedraal en na nog één keer verkeerd lopen en vragen kwamen we uit in het oude centrum.
Eénmaal daar bleken alle hotels vol te zitten in verband met de voetbalwedstrijd Brugge-Vigo vanavond, het paasweken en een plaatselijke vakantie. Dan maar eerst wat drinken en daarna zien we wel weer. Sleef belde het hostel en daar zou nog plek zijn. Uiteindelijk zijn we de stad weer terug uitgelopen en nu liggen we op een heerlijk bed in een fantastische hostel.
De camino zorgt goed voor ons!

Bij aankomst in het hostel zie ik via WhatsApp dat de dames Daans graf in paassferen hebben gezet en dat maakt me erg blij. Hij ligt er mooi bij. Geen moment gaat voorbij dat ik niet aan hem denk, deze tocht is ook Daans camino!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog