Vertrouwen, in het groot woordenboek der Nederlandse taal van van Dale staat onder andere:" het geloof in, het bouwen op iemands trouw, (overtuiging van) betrouwbaarheid"
Bij zelfvertrouwen staat: "vertrouwen in of op zichzelf, hetzij het gevoel opgewassen te zijn tegen de eisen die gesteld worden, een taak en mogelijke hinderpalen, hetzij zekerheid van optreden in het menselijk verkeer".
Bij kracht staat onder andere: "geestelijk en zedelijk vermogen van de mens, vermogen van ziel of geest", en bij
Wilskracht: "de kracht om te willen of waarmee men wil".
Misschien een raar begin van een reisverslag, maar op de een of andere manier ging onze tocht in grote lijnen over deze vier bijzondere woorden.

Vandaag gaan Sleef en ik samen een lange wandeling maken, het idee is om door de bossen naar mijn moeder te lopen, daar te lunchen en dan weer terug te lopen. Ik heb vanmorgen nog even snel een route gemaakt en in mijn Garmin gezet, omdat ik niet alle bossen onderweg ken en we niet willen gaan dwalen, alhoewel we toch altijd wel goed terecht komen. Sleef is om kwart over negen bij me en nadat ik nog even snel de was heb opgehangen en we samen een bakkie hebben gedaan, is het tijd om de schoenen aan te trekken. Recentelijk heb ik bij de podotherapeut nieuwe zolen en teen ortheses gekregen waardoor ik minder pijn in mijn voeten zou moeten hebben bij lange afstanden. Ik stop ze in mijn hoge schoenen en het voelt goed. Sleef trekt bij de auto zijn schoenen aan, en de rugzakken gaan ook om.
Sleef wil met stokken lopen omdat hij nog wat last van zijn knie heeft en met stokken lijkt hem veiliger. Nu blijkt echter dat hij geen stokken meegenomen heeft, alleen zijn houten wandelstok. Ik bied hem de mijne aan, maar hij vertrouwt erop dat het zonder stokken ook kan en ik besluit de mijne ook thuis te laten. We gaan op pad, het eerste stuk is verharde weg, en na 1,35 km lopen we het bos in. We zijn de enige, het ziet er prachtig uit en behalve de vogels en onze stappen is het helemaal stil. Het eerste stuk gebruiken Sleef en ik meestal om de aardse zaken te bespreken. Onderwerpen zoals nieuwe sokken, andere uitrustingszaken maar ook verbouwingen die we beide hebben gehad komen aan de orde. Ondertussen schieten de meters onder onze voeten door, stap voor stap gaan we verder. Daarna komt onze gezondheid aan bod, Sleef heeft wat last van zijn knie en heeft twee weken niets gedaan. Ik had 2 spontaan gebroken ribben en kreeg ondertussen last van een zenuwbaan in mijn lies. Die bleek na het maken van een echo, tegen het matje van de liesbreukoperatie aan te liggen en bij bepaalde bewegingen tikken ze tegen elkaar en krijg ik veel pijn in mijn lies. Ze hebben twee weken geleden een verdovingsspuit in die zenuwbaan gezet en de pijn is sindsdien gelukkig weg. Aansluitend werd ik getrakteerd op een prostaatontsteking, met weer een anti biotica kuur tot gevolg, de vierde voor dit jaar. Het lastige van anti biotica voor mij is dat het me heel veel energie kost en dat ik weinig adem krijg, dus lopen zat er niet in.
Vorige week heb ik voor het eerst weer wat gelopen, een afstand van 10 km en gisteren heb ik 20 km gedaan. Beide keren gingen langzaam maar goed.

Na zes kilometer en een uur en 17 minuten lopen, stoppen we voor het eerst bij de Mariakapel op de Bisseltsebaan in Mook. Hier hebben we in februari 2016 ook gerust bij onze gezamenlijke training voor de eerste Camino.We maken er onze eerste selfie van dit jaar, ik moet er nog aan werken om er goed op te staan. Daarna nemen we een moment van stilte in de kapel, naast brandende kaarsen en foto's van overledenen ligt er een tennisbal in de kapel maar daarop de tekst "maatje, ik mis je !", op de een of andere manier maakt het indruk op me, en ik denk aan Daan en het missen van hem.
We lopen door en steken bij Herberg 't Zwaantje over naar het tweede bos, even lopen we een klein stukje verkeerd maar dat lossen we snel weer op. We lopen over een prachtig, heel smal pad, dat vaak niet eens op een pad lijkt. Het gaat nog steeds erg goed en we raken niet uitgepraat. Met Sleefs knie gaat het goed en ik heb ook niets te klagen. de voeten doen wat ze moeten doen en ik heb voldoende lucht om het vol te houden, dit is veelbelovend.

We steken weer een autoweg over en komen op de hoge Hoenderberg, een prachtig bosgebied. Ook hier lopen we bijna mis omdat de storm een grote dennenboom plat over de afslag heeft gelegd en er daarachter een wout van takken is ontstaan zodat we het pad totaal niet opmerken. Uiteindelijk tijgeren we over en door de bomen en takken en vinden ons pad weer. Het is werkelijk een schitterend gebied, afwisselend open en zonnig en dan weer dicht bebost en donker.
Als we de bossen uitkomen lopen we over een zandpad tussen de weilanden door naar de Zevenheuvelenweg, de beroemde weg van de derde dag van de Vierdaagse. Sleef maakt me lekker met verhalen over deze weg, die we op 19 juli zullen lopen. De dag dat Daan jarig is. Maar ook de dag dat de vierdaagse door Milsbeek zal lopen, en daarna door Berg en Dal, een echte familiedag dus. Ik kijk uit naar deze dag, misschien nog wel meer dan naar de laatste dag van de vierdaagse.

We komen aan bij mijn moeder, waar Eline ook is. Ma heeft weer een fantastische lunch gemaakt. Uiensoep deze keer, welke soep ze ook maakt, ze zijn allemaal even heerlijk. Nog een lekker pizzabroodje erachteraan en koffie met een worstenbroodje. We genieten met volle teugen. Het valt niet mee om na een uur de schoenen weer aan te trekken en aan de terugtocht te beginnen. Omdat ik niet dezelfde weg terug wil lopen heb ik een andere route terug verzonnen. We lopen een stuk van de N70 wandelroute. De N70 dankt zijn oorsprong aan het natuurbeschermingsjaar 1970. "Deze unieke wandeling voert je namelijk over 8 ‘bergen’ met fraaie namen zoals de Boterberg, Sterrenberg en de Duivelsberg. Ook wandel je onderweg door bossen en biedt het heuvelachtige landschap prachtige vergezichten over de polders, schilderachtige laantjes en het rivierenlandschap. De totale route is circa 16 kilometer lang", aldus de folder van de VVV. Wij lopen een klein stuk door prachtig (zeer) steil heuvellandschap met allerlei verschillende bomen, varens, en ander prachtig struikgewas. we genieten en moeten ook regelmatig stoppen om op adem te komen. Ik merk dat de antibiotica nog niet volledig is uitgewerkt en heb nog wat weinig lucht, Sleef voelt zijn knie regelmatig. Voorzichtigheid geboden dus, maar zo kunnen we ook beter genieten van al dat moois om ons heen. Nederig word ik ervan.

Als we het bos uitzijn lopen we een tweetal dames voorbij die op een boomstronk zittend van een stuk fruit genieten. we begroeten ze en lopen door, Ongeveer een kilometer verder nemen we een rustpauze op een mooi bankje met prachtig uitzicht over het heuvelachtige landschap rond de Zevenheuvelenweg tussen Berg en Dal en Groesbeek. Nu halen de dames ons weer in en weer begroeten we elkaar. Na een minuut of tien vertrekken we weer en lopen langs de weien met lakenvelder koeien, ik vind die runderen zo bijzonder mooi om te zien. Als we een kilometer of drie verder zijn komen we voor de derde keer de twee dames tegen, nu zitten ze ook op een bankje en kijken op hun kaart. (jawel er zijn nog mensen die zonder GPS, maar met een kaart lopen).
Ze vragen of we ook dezelfde route lopen die zij lopen, een ronde van 15 kilometer, we vertellen dat we vanuit Milsbeek naar Berg en Dal en terug lopen, een ronde van ongeveer 35 a 40 kilometer. de volgende vraag die komt is of we trainen voor de vierdaagse. Sleef verteld dat we trainen voor de vierdaagse en voor de Camino Primitivo.
Hoe vaak we dit al gedaan hebben? Sleef loopt de vierdaagse voor de vierde keer en de Camino voor de derde en ik de vierdaagse voor het eerst en de Camino voor de tweede keer. En dan komt het verhaal op de eerste Camino en het overlijden van Daan.
Een van de vrouwen wil graag weten wat er met Daan gebeurt is en ik vertel het hun. Ze is zichtbaar aangeslagen en vertelt me daarna het verhaal van de vorige eigenaars van haar huis. Die hadden een jonge zoon die op een bepaald moment "raar" gedrag ging vertonen. Niet meer op tijd thuiskomen, afwezig als hij wel thuis was en af en toe verdwaald. De ouders dachten dat hij aan de drugs was en waren erg bestraffend tegen hem, wat veel ruzies tot gevolg had. Tot ook hij ineens dood in zijn bed lag, bleek ook een hersentumor te hebben, die op een deel drukte waardoor hij niet meer wist wat hij deed en waar hij was. Heftig zeg ik tegen de dames, en ik ben blij dat wij met Daan in harmonie waren tijdens zijn leven. Ik heb nergens spijt van, heb hem duidelijk kunnen maken dat ik van hem houdt en dat hij voor mij de beste Daan van de wereld is.
onder de indruk van de verhalen nemen we afscheid en Sleef en ik praten er nog lang over na.
We steken de Zevenheuvelenweg over en lopen tussen de golfbanen van het Rijk van Nijmegen door. We hebben het over Eline, die ondanks haar hersenoperatie toch "gewoon" examen HAVO 5 heeft gedaan. Een week na haar operatie heeft ze, op eigen initiatief, samen met school een planning gemaakt om alle tentamens in te halen en toch nog examen te kunnen doen. In de eerste periode heeft ze vijf examens gedaan en in de tweede periode de overige twee examens. Vrijdag 29 juni krijgt ze de uitslag. Ik bewonder haar (wils)kracht en haar (zelf)vertrouwen om het zo allemaal zelf te regelen. Zo enorm knap!! Wij hadden het niet vreemd gevonden als ze geen examen had gedaan, maar Eline wilde het zelf graag. De eerste vijf vakken heeft ze met voldoendes afgesloten. Hoe het ook afloopt, ik ben zo enorm trots op haar!!!

Als we dan een stuk verder langs de drivingrange lopen zien we links en rechts afgezwaaide golfballen liggen die we verzamelen voor een vriend van Sleef, die er weer tegenaan mag gaan meppen.
Dan een klein stukje door Groesbeek om vervolgens weer het bos in te duiken, Langs Jachtslot de Mookerheide, waar Floor en ik 6 juli 1996 zijn getrouwd. Prachtige herinneringen heb ik aan die dag en die tijd. Een groot feest was het, tot diep n de nacht.
We merken dat het toch al wel wat later op de dag is en Sleefs water is praktisch op. Na overleg met Floor besluiten Sleef en ik in Mook wat te eten en dan het laatste stuk te lopen. Op de begraafplaats van Mook vullen we ons water bij en gaan even bij het graf van Daan kijken. Hij heeft nieuwe letters gekregen, deze keer niet van hout maar van klei gemaakt door de plaatselijke pottenbakker. Het is erg mooi geworden. Ik geef gelijk alle plantjes water en dan nemen we weer afscheid van hem en gaan door naar Il Forno voor ons avondeten. Vette hap deze keer, om de calorieën wat aan te vullen. Na een half uur staan we weer op en besluiten langs het water van de Mookse Plassen het laatste stuk naar Milsbeek te lopen. Ik moet nu toch regelmatig even zitten om mijn voeten wat rust te geven, de doorgezakte voetgewelven geven verkeerde drukpunten onder mijn zool en die doen dan weer pijn.
Uiteindelijk komen we milsbeek binnen en lopen we de laatste anderhalve kilometer tot ons huis. We ploffen neer op de bank op ons mooie voorhof en Floor verwend ons met een ijskoud alcoholvrij biertje. Al met al een heerlijke dag in een prachtige natuur. Een dag die ons (zelf)vertrouwen geeft voor de komende uitdagingen en we zullen hopelijk ergens de (wils)kracht vinden om het volbrengen, alhoewel vertrekken voor mij belangrijker is dan aankomen.
Wat zal ik slapen.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog