Vanmorgen moest de auto van Floor voor een beurt naar de garage, ik besluit erop te wachten. Een mooie gelegenheid voor mij om even niet met de bouw bezig te zijn, maar weer eens meters te maken. De garage zit vlakbij het Maas-Waal kanaal en watersporter als ik ben is dat de ideale plaats om te gaan wandelen.
Het is 8 uur en ik sta buiten, 3,5 graad boven nul. Ik loop richting het kanaal en kom allemaal middelbare scholieren tegen op de fiets, op weg naar kennis.
Het is een genot om dat op een afstandje te bekijken. Groepen jongens die stoer schreeuwend en op het achterwiel fietsend indruk op elkaar proberen te maken, meisjes die drukk kwebbelend heel traag voorbij komen, ik kan ze bijna lopend bijhouden. Een enkel stelletje, hand in hand fietsend, en ook wat einzelgängers, al dan niet met een koptelefoon op, op de beat van de muziek trappend. Ook zie en hoor ik een jonge vrouw die luid meezingend met haar, muziek voorbijkomt. Haar lange blonde haar lijkt om de beat mee te deinen. Zoveel mensen zoveel manieren, ik verbaas me erover en geniet ervan. Al deze mensen zijn op hun eigen manier zo mooi.
Beneden bij het kanaal besluit ik mijn KNRM muts op te zetten. Zolang als ik watersporter ben ken ik de KNRM, een fantastische organisatie van vrijwilligers, die hun leven in de waagschaal stellen om hun medemens te redden. Stoere mannen en vrouwen! De KNRM moet zich redden met giften en donaties, ze krijgen geen subsidie. Mijn manier om ze te steunen is ieder jaar een pet te kopen en dit jaar dus ook nog een muts. Hij zit heerlijk.

Langs het kanaal is het erg rustig, ik kom alleen wat tuinmannen bezig die dode takken uit de bomen snijden om zo schade aan anderen en materiaal te voorkomen. Een opfrisbeurt voor de lente. Een kleine kilometer verder kom ik bij de roeivereniging waar een boot voor 8 personen door een coach vanaf de kant met een megafoon wordt aangestuurd. Zo vroeg op de morgen en dan al zo sportief bezig.

Aan het einde van het kanaal loop ik weer omhoog de Hatertse weg op en sla linksaf richting centrum. Ook hier weer een grote verscheidenheid aan mensen. Een oudere mevrouw met haar hondje, die ingepakt is met een jasje tegen de kou, een marokaans meisje met hoofddoek op een te kleine fiets die me bijna omver rijdt, we moeten er samen om lachen.
En dan nog die leuke mevrouw die met haar kinderwagen en half jaar oude baby erin samen boodschappen gaan doen. Ik word gelukkig van het zien van dit alles. Mooi eigenlijk dat alle mensen om je heen je zo'n fijn gevoel kunnen geven. Er bestaat zoiets als een Afrikaanse filosofie "umuntu ngumuntu ngabantu" en wat zoiets betekent als "een mens wordt pas een mens door andere mensen", en dat is iets wat ik vanmorgen tot diep in mijn ziel voel. Een afgeleide hiervan is Ubuntu, wat zoiets betekent als "ik ben, omdat wij zijn". hoe mooi is dat? ik denk er lang en diep over na, en voel me gezien.
Ik zeg tegen iedereen die oogcontact met me maakt, goedemorgen en krijg dat ook weer terug, ik glimlach en zie mensen ook vrolijk worden. Mijn energie stijgt. Soms krijg ik een kort gesprekje in plat Nijmeegs, een taaltje dat als muziek in mijn oren klinkt, ik ben erg blij vandaag.
Op de terugweg zie ik dat de volkstuintjes al weer omgespit zijn en klaar om beplant te worden, mooi dat er in zo'n grote stad ruimte is voor eigen moestuintjes. Op de terugweg kom ik wat sportende mensen tegen, wielrenners en joggers die langs het kanaal hun meters maken. Hele sportieve goedgebouwde mannen en vrouwen maar ook (te) dikke mannen die heel langzaam rennend hun conditie aan het verbeteren zijn. Chapeau!
De kilometers vliegen onder mijn zolen voorbij en twee uur later ben ik weer terug bij de garage, met energie voor tien.

Thuis zijn de stratenmakers en de dakdekkers bezig met hun werk zodat we volgende week niemand meer op de bouw hebben en ons kunnen concentreren op de operatie van Eline.
Ze wordt dinsdag opgenomen, dan gaan zo nog een MRI maken en een beugel waar haar hoofd tijdens de operatie in komt te liggen, zodat haar hoof niet kan bewegen tijdens de operatie. Woensdag is ze als eerste aan de beurt en dan gaan we op naar het herstel!
Maar eerst gaan we de verjaardag van mijn moeder vieren, die morgen 80 wordt! Ik hoop ooit deze leeftijd op dezelfde fitte manier te mogen bereiken.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog