Gisteren zijn Sleef en ik als afsluiting nog naar de pelgrimmis in de kathedraal geweest, deze keer was het in tegenstelling tot de vorige keer een gezongen mis. Een non met een stem als een engel zong de liederen, in gedachte zag ik haar boven in de hemel voor Daan zingen. Gek hoe zo'n omgeving en zo'n geluid zoveel bij me losmaakt. Op een bepaald moment in de mis geef je elkaar een hand en wens je elkaar alle goeds, naast mij stond een jonge vrouw uit Portugal al te huilen voordat het zover was, en ik deed gezellig met haar mee. Daarna een dikke knuffel en toen ging het wel weer.
Na de mis naar ons hostel en vrijwel direct daarna het bed in.
Waar ik de eerste nacht zo lekker geslapen heb is het nu een drama. Een jonge man vindt het nodig om midden in de nacht te komen, zijn spullen tig keer te verplaatsen, ritsen open, ritsen dicht, bed boven mij in en weer uit. Dat spelletje houdt hij anderhalf uur vol en dan valt hij in slaap, waarbij hij ieder uur eruit klimt om een slok te nemen uit een fles die op de grond staat. Ieder zijn ding zal ik maar zeggen.

Vanmorgen om 8 uur opgestaan en mijn ding gedaan. Toen in de huiskamer gaan zitten tot Sleef ook klaar was. Daar ontmoette ik Jennifer, een Amerikaanse vrouw. De eerste vraag die ze me stelde was of ik haar jas gezien had, die was ze kwijt. Ik had niets gezien en ze begon een heel gesprek over dat alles van haar gestolen werd op deze reis. Één en al negativiteit kwam uit uit haar mond. Toen Sleef binnenkwam was ook voor Sleef de eerste vraag waar haar jas was. Mar ook Sleef had alleen zijn eigen spullen bij zich. Toen ze Sleef hetzelfde verhaal begon te vertellen ben ik even weggelopen, zoveel negativiteit zo vroeg op de morgen kon ik niet aan.
Toen ik terugkwam vroeg ze of ze vandaag met ons mee mocht lopen en voordat Sleef kon antwoorden zei ik dat dat onmogelijk was omdat Sleef en ik de dag gebruiken om over Daan, onze familie en andere positieve dingen te praten, ze begreep het denk ik wel.

Klokslag negen uur stonden we voor ons winkeltje voor ontbijt en fruit, daarna begon dan eindelijk onze dag!
In no time (lees 10 minuten) waren we uit de stad en in het groen. Heerlijk om weer te lopen, de etappe van vandaag is 20 km.
Na 2 km vinden we een mooie steen om op te zitten en te ontbijten, met uitzicht op de kathedraal. Na het halve stokbrood de man, trekken we de bossen in, het is een prachtige tocht over bospaden, door middeleeuws uitziende dorpjes en af en toe een stukje langs de autoweg. Na 11 kilometer is het tijd voor een koffietje en krijgen we een eerste rode stempel, ook leuk!
Het tempo zit er goed in, ook al is het veel stijgen vandaag.
Als we er bijna zijn blijkt het nog geen half twee te zijn,we voelen ons nog fit en ik zie een bord dat er 7 km verder ook een Albergue is, ik stel aan Sleef voor om de stad voorbij te lopen en naar de Albergue verderop te gaan. Hij vindt het een goed idee en daar gaan we dan weer. Zodoende hoeven we morgen ook niet zo ver, voor morgen staat er 32 km op de lijst en dat wordt dan minder.
Stad uit gaan we weer het bos in en zien we ineens een dunne groene slang van ongeveer een halve meter van de weg afschieten.
De weg blijft stijgen en ik krijg het steeds moeilijker, het hoesten komt terug en ik krijg steeds minder lucht. Sleef rent als een jonge god de berg op, maar houdt me goed in de gaten gelukkig. We stoppen wat vaker. De zeven kilometer zijn we allang voorbij maar nog geen Albergue te zien en de weg blijft maar stijgen, en ik kom steeds meer lucht tekort.
En dan zien we een bord dat de albergue nog 1,5 km is, en ook dat gaat me nog lukken. Terwijl ik mezelf oppep, zie ik een prachtige veer op de grond liggen, voor mij een teken van Daan. En dan weet ik dat ik er ben. Nog maar een paar stappen.
De zeven kilometer bleken er 13 te zijn, maar we zitten in een prachtig hostel in een schitterende omgeving met om 20:00 uur een pelgrimsmenu. Drie gangen, en rode wijn zoveel je wilt voor €9,- het leven is goed.

Vanaf morgen hebben alleen nog maar kleine etappesvan tussen de 14 en 24 km.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog