Zoals al gezegd, was de Albergue gisteren gesloten en konden we ook niet op de stoep slapen. We sliepen bij de nonnen in het klooster, een heerlijk rustgevend gebouw a la Bossche school architectuur. Ik voelde me er meteen thuis! En de nonnen waren super aardig.
De bevolking van het dorp heeft de hele nacht doorgefeest, vanmorgen toen we vertrokken om half negen was het feest nog steeds aan de gang.
Om vijf uur vanmorgen heeft Sleef het raam maar dichtgedaan om de herrie van de feestende menigte buiten te houden.
Om kwart over zeven stond non Lourdes aan de deur om het geld in ontvangst te nemen, ze moest namelijk aan de mis gaan deelnemen en wij zouden anders al weg zijn.
Een hele dikke knuffel en Bon voyage kreeg ik van haar, en toen moest ik Sleef even snel roepen uit de badkamer waar hij in zijn onderbroek zijn tanden stond te poetsen. Wat volgde was een prachtig gezicht, Sleef (1,92 groot) in zijn rode onderbroek, die non Lourdes (ik schat 1,50 klein) een enorme knuffel geeft en er van haar nog drie zoenen bij krijgt!
Afijn, de non naar de mis en wij naar het ontbijt. Een echt ontbijt op zijn nons, karig maar toch voldoende.
Aansluitend verlaten we het klooster en begint dag twee van de "Variante Espiritual".
De eerste kilometer lopen we tussen de steeds feestende menigte door en daarna gaan we de "La Ruta de la Piedra y del Agua" op.
In Nederlands vertaald de weg van de stenen en het water.
Op dit pad kom ik superlatieven te kort, wat is dit mooi, rustgevend, vredig en energiegevend. Allemaal watervalletjes en het pad loopt er vrijwel continu vlak langs. We stoppen veel om te genieten en foto's te maken.
Op sommige momenten doet het me een beetje denken aan de beek bij de St Jansberg waar we vroeger met Daan en Eline bootjes door de stroom lieten meedrijven. In gedachten hoor ik de kinderen weer de grootste lol maken en zie ik Daan met zijn grote bergschoenen weer in het water stampen, ik word er erg vrolijk van. Wat hebben we het toch leuk gehad met onze kinderen toen ze klein waten. En nu nog met Eline! Gisteren heb ik haar en Floor nog even gesproken en dat deed me erg goed.
Na een kleine zeven kilometer is het tijd voor koffie met koek, lekker in het zonnetje, de bewolking is weer helemaal vertrokken.
Het lijkt wel of de nonnen ons extra energie hebben gegeven, want het lijkt vandaag vanzelf te gaan. De kilometers vliegen voorbij.
Na een kleine tien kilometer is "La Ruta de la Piedra y del Agua" afgelopen en lopen we "gewoon" langs een prachtige beek met allemaal wijngaarden.
Onderweg komen we opvallend veel vlinders tegen en dat brengt mijn gedachten bij de afscheidsviering van Daan waar we het nummer "vlinders" van Marco Borsato draaiden. Prachtig lied vind ik dat nog steeds, ik heb het sinds die tijd veel gedraaid.
Na 15 kilometer is het tijd voor ons fruithapje, deze keer een appel en een sinaasappel. We zitten op een grote steen aan het water waar het een schreeuwconcert van kikkers is, op zoek naar een partner. Waarom lopen ze niet gewoon bij elkaar langs in plaats van zo te schreeuwen? Ik snap de kikkertaal niet...
Daarna besluiten we weer om ieder uur te stoppen omdat het toch weer erg warm wordt, en een uur later ritsen we een stuk van de broek af.
We zien een man met een gasmasker op zijn druivengaard de druivenstruiken bespuiten en achter hem loopt zijn vrouw zonder enige vorm van bescherming aan om dingen op te rapen en vast te zetten. Is dat echte liefde? Of de manier om van je vrouw af te komen? Ik kon het de man niet vragen want mijn Spaans is niet toereikend. Saillant detail is dat de man keurig stopte met spuiten toen wij hem voorbij kwamen.
Daarna een klein stukje omhoog, terwijl de rest van de route allemaal dalend geweest was en nog een stukje door het bos. Ineens stonden we weer voor de zee, en daar lag een grote steen met een kleurrijke pijl erop, rechtsaf en nog twee kilometer langs het water en gedeeltelijk over het strand, daar was dan Vilanova de Arousa! We hadden wat moeite de Albergue te vinden. We slapen hier met 6 pelgrims vanavond omdat de meeste pelgrims door alle feesten een andere weg heeft gekozen of extra overnachting hebben genomen.
Morgen gaan we eerst een stuk met de boot, de originele route die het stoffelijk overschot van Jacobus in 44 AC heeft afgelegd, en aansluitend hopen we Santiago de Compostela te bereiken. Ik merk dat dit van alles met me doet, zenuwachtig maar zeker ook erg emotioneel word ik bij de gedachte voor de kathedraal te staan. Dan is mijn missie voor Daan geslaagd!
Lieve Floor, Eline en Daan, I love you!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog