Vandaag voor het laatst samen met Sleef trainen voor de Camino, komende week doen we het qua wandelen wat rustiger aan om de spieren wat rust te geven en de laatste dingen te regelen. Ik ga nog even genieten van Floor en Eline, ik moet er niet aan denken om drie weken zonder hun door te gaan brengen.
Sleef en ik lopen vandaag met volle bepakking, en stokken. Ik heb een tocht uitgezet naar het zweefvliegveld in Malden en terug, totaal ongeveer 24 km over heuvels en dalen.

Zodra we het bos inkomen zien we een stapel stenen, het teken van pelgrims en wandelaars om te zeggen: "hier was ik", een mooi welkom van onze tocht.

Langs het beekje lopen we door naar de Kiekberg, het hoogste punt in de omgeving op 79 meter hoogte, een leuke klim door een zeer smal pad, waar niet veel mensen komen schijnbaar, wat de natuur is er ongerept.
Verder door een dal en dan omhoog de Mookerhei op, en wederom uitkijken voor de Schotse Hooglanders.
De eerste 5,5 kilometer zitten erop en we besluiten boven op het bankje te lunchen en te genieten van het uitzicht op de Maas en op Cuijk, een klein stukje verder staat een moeder Schotse hooglander onbekommerd met haar twee kinderen te grazen en we laten ze met rust. Prachtige dieren zijn het.
Na de lunch lopen we verder en zien we vader Stier staan en hij kijkt ons erg dreigend aan, we besluiten in een boogje om hem heen te lopen maar hij vindt de boog te klein en kijkt ons zo mogelijk nog dreigender aan en we besluiten de boog iets groter te maken. Zonder kleerscheuren komen we aan de andere kant van de Mookerhei en gaan door het het naar de "veilige" kant. Hier verdwalen we een klein beetje omdat een man van Staatsbosbeheer het pad heeft verborgen met omgezaagde bomen en takken.
Uiteindelijk komen we weer op onze route en vervolgen de weg, langs de scouting en dan bergafwaarts naar de begraafplaats van Mook, waar Daan, Jos en Theo liggen.

We zijn even op bezoek geweest en hebben Daan gevraagd of hij ons wil volgen.
Ineens kreeg ik het even te zwaar en werd behoorlijk emotioneel. Gelukkig was Sleef er om er over te praten. Het duurde toch een behoorlijke tijd voor ik weer de rust had om door te gaan.
Overigens was het ook heel fijn om samen met Sleef zo bij Daan en de vaders te zijn, Sleef is tenslotte toch deel van de familie wat mij betreft. Een mooi begin van onze tocht, zo langs Daan. We besloten om na Santiago hier onze tocht te beëindigen, wederom bij Daan. Wat zullen we het nog veel over je hebben jongen, I LOVE YOU!

Door over de Heumense schans richting het Jachtslot, waar ik in juli 1996 met Floor getrouwd ben, onder aan het Jachtslot hebben we op een bankje uit de wind en in de zon, een kleinigheid gegetenen even uitgerust.
Daarna het laatste stuk van de eerste helft, tot aan het zweefvliegveld.
Het bleek gesloten, maar gelukkig hadden we drinken en voldoende eten bij ons, dus ook daar op een bankje en zelfvoorzienend zijn!

Op de terugweg had ik een andere route gepland, via Groesbeek naar Herberg "t Zwaantje, waar we de herinneringsdienst van Daan hebben gehad, hier dronken we een frisje en toen de laatste kilometers (6 ongeveer) terug naar huis.

Onderweg ter hoogte van de St Maartensweg kreeg Sleef "wiebelige benen", hij had suiker nodig. Ik ga hem een Eat Natural reep die ik nog in de rugzak had, en terwijl hij daar op stond te knabbelen zag ik ineens een Ree door het bos lopen, za had ons niet in de gaten en samen met Sleef genieten we van haar.

Via de ruïne van huize Jansberg kwamen we bij de "drie meertjes". Terwijl we daar even stonden te kijken zagen we ineens twee ijsvogels. Zo mooi om te zien, geen woorden voor. Ik weet nu waar ze zitten en ga snel met een verrekijker terug om van deze prachtige vogels te genieten.
Al met al een super mooi tocht en we zijn er klaar voor!
6 April gaan we vliegen.

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog