Vandaag zouden we eigenlijk vertrekken, maar Sleef gaat alleen.
Afgelopen maandagochtend schreef ik nog over de homo viator, en wat dat met me deed.
Die maandag was Daan, onze zoon van 14 ziek thuis, hij moest steeds overgeven en had erge hoofdpijn.
Terwijl ik in de kamer ernaast mijn rugzak definitief aan het inpakken was voor de tocht, lag hij lekker te slapen. Ieder half uur ging ik bij hem langs om te kijken of ik iets voor hem kon doen.
Totdat ik hem om 13:45 uur levenloos in bed zag liggen, ik ben direct begonnen met reanimeren nadat ik 112 gebeld had. Uiteindelijk kregen we zijn hart weer aan de gang, maar in het ziekenhuis bleek dat hij hersendood was. Hij had een langzaam groeiende kwaadaardige hersentumor die nooit ontdekt is, die uiteindelijk de bloed- en zuurstofgang van en naar zijn hersenen afgesloten heeft, waardoor hij die maandag een hartstilstand in zijn slaap heeft gekregen.
Afgelopen woensdag, de dag naar mijn verjaardag hebben de artsen de apparatuur losgekoppeld en is Daan in onze armen overleden.

Ik heb Sleef, met mijn schelp met Daan naam erop, op pad gestuurd om deze schelp naar Santiago te brengen, de Camino kan mij gestolen worden, ik wil niet meer!

Geschreven door Pelgrimbuis.reisblog