Elke backpacker die in Ella komt wil de Ella Rock beklimmen. Dat staat ook op ons programma, maar in het echt lijkt hij toch hoger dan op het plaatje. Albert blijft liever in het huisje dus ik ga alleen met onze chauffeur als gids.
Het ontbijtpakketje is om 6.00 uur nog niet gemaakt dus we besluiten om na de wandeling te eten. Hoe eerder we op de top zijn hoe helderder uitzicht.
Het hotel ligt hoog dus we lopen eerst naar beneden, naar de spoorlijn. Die volgen we een heel eind. Het lopen over de bielzen is nog niet zo gemakkelijk, maar gelukkig is er ook een smal paadje naast. Het volgende paadje ging door het hoge natte gras en kwam uit bij een theeveld. Het zag er lang niet zo verzorgd uit als de plantages. Dit veld bleek van parlementariërs te zijn die pluksters inhuren om de thee te oogsten. Zo worden er tot ongenoegen van de bevolking heel wat theevelden door hen opgekocht.
Het pad liep verder naar het bos en werd flink steil. Over rotsblokken en boomwortels klommen we omhoog. Nou ja, ik klom en de gids huppelde er met alle gemak overheen. Bovenop de top werd de inspanning van 1,5 uur beloond met een weids uitzicht. Het was maar goed dat we zo vroeg waren gegaan want tegen de zon in fotograferen geeft geen helder beeld en de zon werd steeds feller.
De terugweg ging gemakkelijker en we namen nog even tijd om naar de waterval te kijken.
Het verlate ontbijt smaakte prima en vooral het sap en alle koppen thee om het vochtverlies aan te vullen.
's Middags zouden we naar de Nine Arch bridge gaan. We kregen een lunchpakket mee en vertrokken met de chauffeur richting de brug om om ongeveer 13.00 uur de trein over de brug te zien rijden.
De bouw van deze brug begon in 1913 en was in 1921 klaar. Men zegt dat de brug zonder staal is gebouwd. Want toen de Eerste Wereldoorlog begon werd het staal dat voor de brug was bedoeld, gebruikt voor Britse aan de oorlog gerelateerde projecten. De lokale bevolking bouwde de brug zonder staal af met stenen en cement.
Ik heb de brug van alle kanten gefotografeerd en we keken naar het hele spektakel er rondom heen. Vele foto's en selfies werden gemaakt en men haalde enge fratsen op de rand uit. Voor ons blijft het een vreemd en onveilig gevoel dat je zo als voetganger gebruik maakt van het spoor.
Na meer dan anderhalf uur wachten hadden we helaas nog geen trein gezien. De treinen schijnen in Sri Lanka nooit op tijd te rijden. Toen we hoorden dat dezelfde roestige, oude trein als we gisteren hadden zou komen, wilden we niet langer blijven wachten.
De Sri Lankaanse spoorwegen zullen nog flink moeten veranderen om het voor de toeristen aantrekkelijker te maken. Wij sluiten voorlopig het hoofdstuk treinen af en zullen volgende week zien of de Nederlandse trein wel op tijd rijdt...

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis