De gids haalde ons na het ontbijt op om een wandeling te maken door de oude stad van Lijiang. De winkeltjes zijn op dit tijdstip nog gesloten met houten luiken en je loopt rustig over de grote oude stenen. Al het mooie houtsnijwerk viel nog meer op. De gids nam ons mee naar de lokale markt, waar de lokale bevolking de inkopen deed. Wat een enorm assortiment is daar te zien. Er stonden vele transportdriewielers en heel veel vrouwen liepen met manden op de rug om alle boodschappen in te doen. Natuurlijk zagen we dingen die bij ons niet gegeten worden, zoals kikkers, schildpadden e.d. Chinezen eten ook alles van de kip, inclusief de poten. Dus daar liepen we maar gauw aan voorbij.
In de ogen van de Chinezen is Lijiang een kleine stad, maar het heeft wel 800.000 inwoners en met de dorpjes erbij rond de miljoen. In onze ogen dus een grote stad!
De oudere vrouwen dragen hier nog de tradionele kleding. In Lijiang wonen heel veel soorten minderheden heel vreedzaam bij en met elkaar. De Naxi vrouwen dragen de blauwe Mao pet met de blauwe rok en schort (met vacht bekleed of gewatteerd), de Moso vrouwen met de gekleurde tulband, de Yi vrouwen dragen grote zwarte kappen. De gewone Han Chinezen vormen de meerderheid en de Hui Chinezen hebben het islamitische geloof. Dan zijn er ook nog Christenen met een eigen kerk. Het is hier ook geen probleem als je van het ene geloof overstapt naar het andere. We denken dat over een jaar of tien de traditionele kleding uit het straatbeeld verdwenen zal zijn en alleen nog aan de toeristen getoond zal worden bij festiviteiten. Ook dat hoort bij de snelle ontwikkeling van China.
De stadswandeling eindigde bij het grote standbeeld van Mao Zedong, hier wordt hij nog vereerd. Vlakbij was de fietsenverhuur. Daar kregen we een mountainbike om naar het platteland te fietsen. Lijiang ligt in een dal, dus het was klimmen naar het dorpje Shuhe. Dat heeft ook een oud centrum, maar hele nieuwbouwwijken worden er omheen gebouwd. Het klimaat is hier 's winters heel aangenaam dus er komen dan heel wat rijkere Chinezen hier vakantie houden. Voor het dorpje moest flink entree betaald worden, 60 yuan of ong. 7 euro p.p. Onze gids vond dat belachelijk voor drie kwartier rondwandelen. Dus hij fietste met ons naar een oostelijke ingang waar we de fietsen over een stang konden tillen. Het dorpje leek veel op Lijiang in het klein. Dus ook hier weer allemaal bruidsparen met bijbehorende fotografen. Heel veel in traditionele kleding, vaak rood. De gids vertelde dat die kleding van de fotograaf is en voor deze gelegenheid door het bruidspaar geleend wordt. Dus hier zoek je de fotograaf blijkbaar op de feestkleding uit.
We fietsten verder omhoog langs houtbewerkingsbedrijfjes naar het dorpje Baisha. Dit is een heel mooi authentiek dorpje met veel minder toeristen. Onze gids nam ons mee naar een Borduurschooltje voor Naxi boerinnen. Als zij trouwen en kinderen krijgen kunnen zij vaak geen werk vinden en borduren kunnen ze thuis doen. Daarom is deze borduurschool opgericht. De leerlingen borduren op zijde met heel dunne zijden draden. De beginnende leerlingen borduren op een gedrukte gekleurde tekening. De iets gevorderde leerlingen ontwerpen zelf de voorstelling en kiezen ook zelf de kleuren. De "masters" borduren met een zijdendraadje dat bijna zo dun is als een haar. Zij kunnen zo netjes borduren dat er aan twee kanten dezelfde afbeelding te zien is. Het allermoeilijkste is op één doek aan de voorkant een andere afbeelding borduren als aan de achterkant. Echte borduurkunst! De borduurwerken van de leerlingen werden er verkocht en wij konden het natuurlijk niet laten een prachtig borduurwerk uit te zoeken. Later op de middag heb ik een stuk stevig karton gevraagd bij een winkel en op maat van het borduurwerk geknipt. Het ligt zo mooi vlak en past precies in de rugzak.
Na de lunch ging de fietstocht in een vaartje bergafwaarts naar Lijiang. We wilden nog naar het museum van de Dongba in het Jade Spring Park. In het park liggen paviljoens, een tempel en er is het grote meer waarvan het water naar Lijiang stroomt. Het geheel is ook opgenomen in de Wereld erfgoedlijst van Unesco. Maar men stuurde ons in het park eerst de ene kant op, toen weer terug naar af en het was nergens te vinden. De bewolking nam toe en we besloten terug te gaan naar Lijiang. We waren net op tijd in ons hotel toen het flink begon te regenen.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis