In de auto liggen elke ochtend een paar bloemetjes op onze bank als welkom, een vrolijke start.
Vanmorgen lag er ook een bos mooie witte lotusbloemen bij om als offer te kunnen geven.
Een gespecialiseerde gids begeleidde ons door het religieuze complex.
Anuradhapura werd gesticht in de 3e eeuw voor Chr toen daar een stek van de Bodhi-boom (Ficus religiosa) uit India naar toe gebracht werd door de stichter van boeddhistiche nonnen. Onder de Bodhi-boom zou Boeddha zijn verlichting ontvangen hebben. Er zijn 4 grote stoepa's (of dagobes) van aarde en baksteen gebouwd met daarin boeddhistische relikwieën verborgen.
Anuradhapura was 1300 jaar lang de politieke, economische en religieuze hoofdstad van Ceylon. Er waren kloosters, paleizen en tempels en er woonden 119 Singalese koningen. Het was éen vierkante kilometer groot en op het kloosterterrein leefden 5000 monniken. Er waren drie grote spaarbekkens gegraven rondom de stad om via een leidingenstelsel de stad van water te kunnen voorzien. Na een invasie door een Tamil-Hindoekoning in 993 werd de plek verlaten en overwoekerd door de jungle. Pas in het begin van de 20e eeuw, in de Engelse tijd, is men gaan opgraven en heeft men aan de oostkant een nieuwe stad gebouwd. In de oude stad mag niet gebouwd worden. In 1982 kwam de oude stad op de werelderfgoedljjst van Unesco.
Onze rondtour startte bij de Bodhi-boom (Ficus religiosa) met luchtwortels en veel vertakkingen. Voor boeddhisten is het de oudste historische boom ter wereld (220 jaar). Het was een enorme drukte, op zaterdag en zondag komen er vele boeddhisten in witte kleding naar deze heilige plek offers brengen. Wij hadden netjes een wit shirt aan, wit is de kleur die in het boeddhisme staat voor puurheid en het openstaan om te leren. De foto's geven een beeld van de devotie van de mensen. Wij sloten aan in de rij op onze sokken, zonder pet en met de bloemen. We hadden onderweg heel veel stalletje met aardewerk gezien en vroegen ons al af wat ze met al die bruine schaaltjes deden. Hier zagen we het antwoord: gevuld met rijst, kruiden, noten e.d. werden ze op de offertafels gezet. Als praktische Nederlander denk je meteen aan hergebruik van de schaaltjes, zonde om weg te gooien! Maar zo simpel is het niet, een echt offer kan niet in een oud schaaltje, bovendien heeft een enorme groep straatverkopers hier inkomen door.
Zo bezochten we vele tempels en Boeddha-beelden en gingen de schoenen vele malen uit en de sokken weer aan. Die waren met 38 graden hard nodig op de stenen en het flesje water natuurljjk ook.
De mooie witte Ruwanweliseya stoepa is goed gerestaureerd. Er staan weer 344 grote halve olifantbeelden tegen het terras aan. De heel hoge stenen Jetvanaramaya stoepa is van verre te zien.
Het zuidelijke kloostergedeelte waar de monniken woonden was rustig gelegen in het bos. Er waren ruïnes van woningen, een eetzaal, keuken met maalstenen, baden, enz. De gids gaf leuke extra informatie bijvoorbeeld over de lange rijsttrog waar de rijst voor de monniken in werd gedaan. De rijst werd door de bevolking aan de monniken gegeven en onderin de trog lagen koperen platen om de rijst warm te houden.
Zo kregen we in de ruim vier uur heel veel interessante informatie, teveel om hier weer te geven. De vele aapjes op het terrein gaven een vrolijke afwisseling.
In de middag stond ook een bezoek aan een heilige boeddhische plaats op het programma: het grote Boeddha standbeeld in Aukana. De route er naartoe duurde meer dan een uur maar was zeker de moeite waard. Een mooi afwisselend landschap met veel rijstvelden. Op die velden waren verschillende vogels op zoek naar voedsel.
Het Aukana Boeddha standbeeld is meer dan 12 meter hoog. Het werd in de 5e eeuw uitgehouwen uit een grote granieten rotswand. Het is een immens beeld en haast niet te bedenken hoe het zonder mechanische apparatuur zo precies is uitgehakt. Het leek net of het Boeddhabeeld een zwarte baard had, maar dit bleek een bijennest te zijn. De bijen maken gebruik van het regenwater dat van de kin afdrupt.
Via de Tess-whattsapp van Riksja kregen we een restauranttip. Er bleek in Sri Lanka dus ook heerlijk èn niet te spicy eten te zijn.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis