Inderdaad werden we vanmorgen gewekt door de moskee. Om half 6, gelukkig maar kort want we mochten nog een uurtje blijven liggen.
We hebben een nieuwe gids, Niloofar. Een jonge vrouw die uitstekend Engels spreekt, heel veel weet en het ook graag wil vertellen. Ideaal.
We reden met haar naar het Rudkhan kasteel. Het was vandaag de laatste dag van de vakantie hier, dus dat werd door vele Iraniërs benut om naar dit kasteel te gaan. Voor ons leuk om het hele gedoetje te zien. Al die kraampjes met koopwaar en specialiteiten.
Het Rudkhan kasteel ligt op 600 m hoogte op een bergrug. De lengte van de muren en 42 torens is 1,5 km en het beslaat een oppervlakte van 2,5 ha. Vanaf de grond is het kasteel niet te zien waardoor het heel goed verdedigbaar was. Het is nooit door vreemde heersers veroverd. Het fort is oorspronkelijk gebouwd tijdens de Sassaniden dynastie (224-651) door de lokale bevolking om zich tegen de Arabieren te verdedigen. De volgelingen van het Ismaïlisme hebben het herbouwd tussen de 12e en 13e eeuw, tijdens de Seltsjoekendynastie (Turkse stammen).
Het fort is via een lange route door het bos en langs rivierstroompjes te bereiken. Het pad bestaat uit 1000 lange en soms hoge treden. Een enorme klim over soms gladde ingemetselde stenen. Gelukkig waren er regelmatig banken waar je even kon zitten. Boven in het kasteel zagen we de verdedigingstorens met de schietgaten waar de soldaten sliepen en zich verdedigden. Sommigen gedeelten zijn afgesloten. Niet verwonderlijk, want de jongeren klommen overal bovenop.
Wij gingen geregeld weer op de foto, uiteindelijk vind ik het ook fijn als mensen door mij gefotografeerd willen worden.
De terugweg ging een stuk sneller maar het was extra opletten. Na gedane arbeid is het goed rusten. We kozen voor een prachtige lokaties onderaan de theevelden. Albert wilde daarvoor zelfs de wiebelige hangbrug oversteken.
Een idyllisch plekje in een overkapte open picknickplaats. Op de vloer een pers, dus schoenen uit. Op de pers gaat natuurlijk weer een dun plastic kleedje.
Gelukkig konden we in Masuleh nog net een parkeerplekje vinden, want het was nog steeds druk. Morgenochtend gaan we de moskee hier vlakbij bezoeken, die om een tombe gebouwd is.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis