Vandaag stond een van de mooiste treinritten van de werld op het programma: van Nuwara Eliya (halte Nanu Oya) naar Ella. De rit duurt 3 uur en een kwartier en gaat door een enorm afwisselend landschap.
Onze chauffeur stelde voor om niet de trein van 12.30 uur te nemen maar die van 9.18 uur. Nadat we het kaartje gekocht hadden bleek die trein uitgevallen, de volgende zou om 10.30 uur gaan. Dat werd dus 11.15 uur en een kleinere trein met drie wagons, nl. 1e, 2e en 3e klas. Op advies van het reisbureau hadden we een 3e klas kaartje zonder zitplaats gekocht maar door het uitvallen van de eerdere grote trein was het erg druk. Ik kon een plekje in de deuropening bemachtigen, maar Albert heeft meer dan 2 uur gestaan en niets gezien. De trein had regelrecht naar de schroot gekund, roest aan alle kanten, geen deuren en geen enkel handvat om je aan vast te houden. Ik probeerde om de hoek van de deur de instapstang aan de buitenkant vast te houden. Vanuit de deuropening had ik wel een prachtig uitzicht. Mijn voeten moesten schuin op de traptrede, want we reden door tunnels en langs muurtjes en struiken. De camera moest zoveel mogelijk binnenboord gehouden worden. Zo hobbelden en schudden we kilometers over het spoor. Bij het naderen van een dorpje toeterde de trein luid want er liepen altijd wel mensen op het spoor.
Het is inderdaad een prachtige route, de foto's geven een indruk. We kwamen langs theeplantages, bossen, langs groentenakkers en rijstvelden. De huisjes langs het spoor zijn toch heel anders dan in een stad. Natuurlijk probeerde de lokale bevolking als we stilstonden pinda's, fruit en zelfs thee te verkopen. Een paar keer was er een tegemoet komende trein die naast ons stopte. Er werd dan van alles van de ene trein in de andere overgeheveld. De wissels werden met de hand verzet en als we konden vertrekken hield de conducteur de groene vlag omhoog. Alles ging handmatig, we gingen terug in de tijd.
Eenmaal in ons hotelappartement in Ella, met een geweldig uitzicht, dreunde de trein nog in ons hoofd voort: Kedeng kedeng kedeng, toet toet...

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis