Na een half uurtje rijden kwamen we bij de start van de ATM tour. ATM staat voor Actun Tunichil Muknal, grot van de stenen graftombe dat in het Tapir Mountain Reserve ligt. De grot werd pas in 1989 herontdekt en in 1998 voor het publiek opengesteld.
We kregen een helm met een lampje want de grot is helemaal donker. We hadden oude sokken en waterschoentjes aan en zwem(surf)kleding die nat mocht worden. Geen camera's, (zelfs de gids niet) telefoons, horloges, e.d. Het is een heilige plaats en men kan snel schade veroorzaken.
Met de gids liepen we in een groepje van 8 personen 45 min. door de River Valley. Vrij snel kwamen we bij de rivier waar een touw boven hing. Dat was onze eerste doop, tot onze borst door het water lopen over ronde stenen. Fris water maar goed te doen.
Op het pad had een leguaan een hol gemaakt. Met het onweer waren de leguaantjes uit het ei gekropen om naar het struikgewas te lopen.
Na een bruggetje gingen we opnieuw de rivier in en met behulp van een hangend touw waadden we er door. De visjes zwommen om ons heen. Na nogmaals de rivier tot de kuiten doorgelopen te hebben kwamen we bij de ingang van de grot. Daar gingen we een stukje zwemmen. De gids waarschuwde voor alle uitstekende rotsen. Het is haast niet te beschrijven wat er daarna volgde, maar ik probeer het. Een prachtige grot, met druipstenen figuren, rotsen, bol en glad of met scherpe randen. Een paar meter door het water, en dan weer een paar meter als apen met handen en voeten over de rotsen. Dan stonden we tot onze nek in het water en moesten we zijdelings door een spleet waar ons hoofd net doorkon. De apenkooi op school viel daarbij vergeleken in het niets.
Het tempo was gelukkig laag dus we klauterden voetje voor voetje verder. Soms zittend en glijdend vanaf een rots. Grotere ruimtes wisselden elkaar af met nauwe doorgangen en de waterhoogte varieerde van enkelhoogte tot nekhoogte. Na een tijdje kwamen we op een soort verzamelpunt waar we ook moesten wachten op een andere groep. Daar moesten onze waterschoentjes uit en moesten we op onze sokken verder.
Tussen 700 en 900 na Chr. was de grot een belangrijke spirituele plek geworden voor de lokale bevolking. In de Maya-religie werd aangenomen dat de goden van landbouw, regen en vruchtbaarheid in de onderwereld woonden. De ATM grot zou een toegangspoort tot deze onderwereld zijn. Men offerde van alles, dat was te zien aan de restanten van potten en scherven. Er zijn meer dan 1400 menselijke voorwerpen/resten gevonden. Maar ook botjes en schedels van mensenoffers. In de hoofdkamer zijn 14 intacte skeletten gevonden, waarvan de helft van kinderen onder de 5 jaar. Er was op alles een laagje kalk afgezet. Door een vinger te offeren hoopte men van de goden een gunst te krijgen. Ook kreeg men meer aanzien. Men heeft een pot gevonden met 400 vingertopjes. Bij deze gruwelijkheden denken we maar niet te veel na.
Ik vond dit het meest vervelende stuk om te klimmen. We moesten op smalle strookjes balanceren en het gruis prikte door mijn sokken heen. (Ik ben dus niet gewend om met blote voeten te lopen.) Even verder stond een aluminium ladder. Die moesten we op en meteen daarboven tussen rotsen doorwurmen. De gids zei gelukkig steeds waar we onze voeten moesten zetten.
Uiteindelijk kwamen we bij het doel: een compleet skelet dat door de kalkafzetting wit gekristalliseerd was. Heel bijzonder. Uit recent onderzoek is gebleken dat het een man was (en geen meisje zoals overal staat) van 17 jaar en dat hij een heupafwijking had die vooral in Mexico voorkomt. Men weet niet of deze man geofferd is omdat hij een "buitenlander" was.
Het was zo bijzonder om dit allemaal te zien! In combinatie met de fysieke inspanning was het een onvergetelijke ervaring.
Vervolgens moesten we weer terug. De helm hadden we niet voor niets op, ook het lampje hadden we hard nodig. Ik was blij dat we de waterschoentjes weer aan konden doen.
Na 5 uur waren we weer terug bij de auto. Daar kregen we een handdoek en met de droge kleren aan genoten we van een prima lunch.
Hieronder dus geen eigen foto's, maar van internet gehaald om jullie toch een idee te geven.
Verder een paar foto's van de kolibries en wat huizen onderweg.
Bij elke ATM pinautomaat zullen wij voortaan aan deze bijzondere grot denken!

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis