Om 11.30 uur hoefden we pas klaar te staan, dus we konden heerlijk rustig ontbijten op het terras. De rugzakken zijn ingepakt dus we konden lekker op ons balkon in de zon genieten van de omgeving. Er zijn alweer toeristen op weg naar de uitzichtpunten. Ook stonden in ons hotel al mensen vroeg op om de zon te zien opkomen boven de rijstterrassen. Maar heel bijzonder zal dat niet geweest zijn, daar was het te heiig voor.
Om half twaalf liepen we met de twee dragers en onze bagage alle trappen af naar beneden. We werden herkend en heel enthousiast uitgezwaaid door de vrouwen van de kraampjes waar we wat gekocht hadden. (We vielen natuurlijk als enige Europianen ook wel op tussen de honderden Chinezen.) De rode boekjes van Mao lagen er nog net zo, dus daar was toch niet zoveel belangstelling meer voor. Er waren nu ook veel minder toeristen, de "golden week" dus de vakantieweek was voorbij.
Op de parkeerplaats stond de chauffeur klaar en in twee uur reden we naar Guilin. Ruim op tijd, want de hogesnelheidstrein zou 3 uur later vertrekken. Vanuit de trein konden we nog net de karstbergen zien waar we langsreden, want het werd alweer donker. Bij de uitgang van het station in Guangzhou stond de chauffeur keurig met onze namen op een bordje. Het treinstation van de hogesnelheidstreinen ligt een uur rijden van het vliegveld. Het was een mooie rit door Guangzhou met mooi verlichte gebouwen. De bekende televisietoren die steeds van kleur veranderde stak mooi af tegen de donkere lucht.
Guangzhou, het vroegere Kanton, ligt 120 km van Hongkong en heeft een enorm groot internationaal vliegveld. Maar ook hier verliep alles vlot. Albert moest wel zijn aanstekers uit zijn grote rugzak inleveren en van mij moesten ze zelfs mijn powerbank bekijken. Waarom begreep ik niet echt.
Om 12 uur vertrokken we en dit keer duurde de vlucht 12 1/2 uur. Om half zeven Nederlandse tijd waren we op Schiphol en konden vlot met de trein naar Den Bosch, waar Mari net aankwam om ons naar huis te brengen. Super!

We kijken terug op een heel bijzondere vakantie waarin we genoten van een prachtig China. Het is een land met een zeer oude geschiedenis waar nog veel overblijfselen van te zien zijn. Overal waar we kwamen was men zeer behulpzaam en vriendelijk. Het land is enorm in ontwikkeling, overal worden oude huisjes rigoureus weggehaald en er komen grote flatgebouwen groepsgewijs en bovenop elkaar voor terug. Wij kijken daar anders tegenaan dan de Chinezen. Zij hoeven geen gezellig huis en zijn gewend om veel mensen om zich heen te hebben. Ze zijn zeker niet onverzorgd, ook al zagen we op het platteland maar een paar keer een wasmachine voor het huis staan. Het rochelen en spugen gebeurde nog wel maar niet veel meer. Opvallend was dat er bij heel veel eettentjes en (weg)restaurants met plastic handschoenen en mondkapjes gewerkt werd. Straatvegers liepen overal te vegen. Alleen rondom de huizen, winkels en oudere flats lagen enorme hoeveelheden oud ijzer, hout en huisgerei, in onze ogen afval.
Wij hebben deze maand heerlijk (met stokjes) gegeten, hoewel we uiteraard niet alles aten wat de Chinezen wel eten, zoals de complete kip met kop, poten en kippenbotjes, kikkers, insecten, slakken, kuikens enz. enz.
Er is in China een enorme cultuuromslag gaande. Dat zie je ook bij het verdwijnen van de traditionele kleding. Over een paar jaar wordt het nog alleen voor de toeristen gedragen. Chinezen passen zich heel snel aan deze veranderingen aan. We zagen veel ouderen die prima met hun telefoon om konden gaan. Ook al konden ze niet lezen, gesproken berichtjes was geen probleem en foto's maken ook niet. Jongeren die met toeristen te maken hadden gebruikten allemaal de vertaalapp. Kinderen van de basisschoolleeftijd leren al wel een beetje Engels en oefenden dat op ons. Verder wordt er nauwelijks Engels gesproken.
Door het hele land hangen miljoenen camera's en staan vele detectiepoortjes met controleurs. Het zal misschien een inbreuk op je privacy zijn, maar wij hebben het idee dat de beelden alleen bekeken worden als er iets vervelends gebeurt. Dus we voelden ons er juist veilig door.
De infrastructuur is over het algemeen prima. Treinen rijden op tijd en er zijn grote snelwegen. De grote afstanden zorgen nog voor lange reistijden. Daar wordt met nieuwe hogesnelheidstreinen en vliegvelden wel hard aan gewerkt. Maar als de welvaart zich verder ontwikkelt en meer Chinezen hun brommertje in zouden ruilen voor een auto, dan is het verkeersprobleem in de miljoenensteden gigantisch.
Er is nog een enorm verschil in welvaart tussen de steden en het platteland. Onze normen moeten we natuurlijk loslaten want het is niet met het westen te vergelijken. We hebben wel heel veel echt oude mensen gezien, maar wel allemaal nog werkend, AOW kennen ze niet.
Wij hebben als toeristen het gevoel dat we gelukkig nog net op tijd van een stuk origineel China geproefd hebben.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis