Het regende vandaag flink. We probeerden eerst nog naar de nieuwe opgraving van de graftombe van keizer Yangling te gaan. Maar dat was 20 km, twee uur in de file hier vandaan, met eerst een taxi, dan twee bussen. Dus we besloten om toch maar naar het centrum te gaan. Van Nederlanders hoorden we dat het met de bus vanaf dit hotel niet goed te doen was. Receptionisten kunnen het niet uitleggen en zij hadden uren gelopen. De huurfietsen van het hotel zagen we in dit drukke verkeer ook niet zitten. We besloten dan toch maar naar het oude stadscentrum te gaan. De receptie zou voor ons een taxi bestellen, maar die was overbezet. Alle taxi's waren natuurlijk vol met dit slechte weer. We kregen een paraplu mee van het hotel en moesten maar bij de straat een taxi regelen. Alle taxi's waren bezet, logisch met deze regen. We hadden geen idee welke bus we moesten nemen. We zagen alleen maar taxi's met rode lampjes, dus we liepen maar verder naar een drukker stukje. Het goot inmiddels en we waren al behoorlijk nat, overal grote plassen. We vroegen het verschillende keren, maar men kan geen Engels en men kan geen kaart lezen dus ze weten niet waar we zijn. Één vrouwtje wees ons naar de overkant, daar zou de Grote Wilde Ganspagode zijn. Het was een straatje met eettentjes, aan het einde een boom. Maar ook daar was geen toren te zien. Albert wilde al terug naar het hotel. Inmiddels wisten we niet goed waar we waren. Ik vroeg het nog maar eens aan een jonge man. Hij nam ons mee, gaf Albert zijn paraplu en zou ons er naar toe brengen met zijn auto. Supervriendelijk. Hij sprak geen Engels, maar dankzij de vertaalapp snapten we elkaar. Hij bleek bezorger met zijn busje te zijn en de opdracht van vandaag ging niet door. We vroegen of hij onze gids wilde zijn. Hij reed naar de Grote Wilde Ganspagode, naar een parkeergarage. De pagode was niet zo heel bijzonder, met een parkje er omheen. Hij loodste ons naar de metro, kocht kaartjes en water voor ons en nam ons mee in lijn 3 en vervolgens lijn 2. We kwamen bij de Klokkentoren. Groter maar verder vergelijkbaar met die van Datong. Daarna de Drumtoren, met de trommels buiten op de vedieping. Ook mooi en net als in Datong midden op straat. Natuurlijk maakten we als echte toeristen ook hier foto's. We liepen nog steeds in de stromende regen. Het was bijna 12 uur dus we wilden wel wat eten in de beroemde Islamitische buurt. Een sfeervolle straat met allemaal eettentjes en winkels. Onze begeleider, Leo Ping, wilde aanvankelijk niets eten maar uiteindelijk at hij razendsnel zijn bakje met noedels leeg. Wij namen minder spicy noedelsoep. Ik kon er nog net voor zorgen dat wij mochten betalen.
Alleen hadden we dit nooit gevonden want het hotel zit te ver van het centrum af.
Onze "gids voor één dag" wilde ons ook terugbrengen naar ons hotel, ideaal. Onderwijl begrepen we dat hij een vrouw en één zoontje van 5 jaar heeft, die buiten de stad wonen. Hij huurt een kamer in Xi'an en werkt hier 6 dagen per week als "delivery boy" met eigen busje. De concurrentie werd steeds zwaarder en het leven bestond eigenlijk alleen uit werken om geld te verdienen om een flat te huren en zijn zoontje naar school te laten gaan. Hij heeft geen contact meer met andere familieleden, zijn vrouw werkt niet en zorgt voor hun zoontje. Een zwaar leven wat dan na een tijdje contact zo verteld wordt. Maar hij wilde van ons helemaal geen geld. Ik vroeg of we zijn zoontje iets mochten geven. Uiteindelijk stemde hij toe en konden we hem een normale vergoeding geven. Zo eindigde voor ons alledrie de dag die zo slecht begon toch heel mooi.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis