Het einddoel kan vandaag bereikt worden.
Het hotel Estrela do Camino met vlak ernaast het autobusbedrijf Mourenza is voor mij een afrader. Hier volgen enkele recencies of beoordelingen die men kan vinden bij Booking.com. De eerste is van mij.

Richard - België - Tweepersoonskamer - 1 nacht - oktober 2023
Soloreiziger
Beoordeeld: 9 oktober 2023. Een tegenvaller van formaat voor deze prijs. Beoordeling: 5,0
Pluspunten: Splinternieuwe ruime kamer.
Minpunten: De ligging van het hotel. Ligt buiten het stadje, men fietst er gewoon voorbij, het tweemaal moeten vragen. Wanneer men uiteindelijk aan de ingang voor een gesloten deur staat ziet men niemand en kan men beginnen met te telefoneren. Het hotel is zonder bemande receptie. Alles gaat met codes, mails of telefoon, er is geen mogelijkheid voor avondeten of ontbijt.

Madelon - Nederland - Tweepersoonskamer - 1 nacht - oktober 2023 - Beoordeling: Goed 7,0
Pluspunten: Fijne bedden en heerlijk stil. Direct aan de camino route. Via app contact met eigenaar toen douche niet warm werd, bleek dat ik nog langer de kraan open moest houden en toen had ik wel een fijne warme douche.
Minpunten: Geen personeel gezien. Lastig te vinden maar als je weet welk pand (zie foto) dan wel. Je moet bellen naar een telefoonnummer. Nam gelukkig uiteindelijk iemand op maar sprak niet goed Engels. We kwamen er wel uit, foto paspoort opsturen per app en dan krijg je codes om deur te openen en code om kamer te openen. Als je het niet erg vind dat je er voor je gevoel alleen bent dan zeker lekker hier slapen. Maar geen enkele faciliteiten voor koffie of thee.

Rober - Canada - Tweepersoonskamer - 1 nacht - oktober 2023
Groep
Beoordeeld: 25 oktober 2023: Naast de minder dan ideale locatie, uitstekende accommodatie met geweldige faciliteiten. Beoordeling: 9,0.
Pluspunten · Genoten en gewaardeerde netheid, moderne faciliteiten, uitstekende wifi.
Minpunten · Locatie minder dan ideaal. Moest 1 km terug naar de stad lopen om een restaurant te vinden, want niets in de buurt.
Geen receptie of personeel. Alles gedaan via sms.

Het is wel interessant om ook de mening van andere reizigers te kunnen lezen. Het dient gezegd te worden dat er ook verschillende zeer positieve recensies van 10 te vinden zijn. Ook enkele beoordelingen bijna zonder tekst met slechts 1,0.
Ik vertrek richting richting Melide en Santiago. Ik fiets niet terug naar Palas de Rei, alles is beter dan dat. Ik reken er op om in een volgend dorp of stad iets te vinden voor ontbijt.
Ik zie al vlug heel wat pelgrims, ik vraag me af warom ze geen betere wegen kunnen bewandelen in plaats van hier langs de grote baan te stappen.
Eindelijk een hórreo. Deze typische schuurtjes,“hórreos”, zijn opslagplaatsen die vroeger gebruikt werden om mais, graan en andere veldgewassen op te slaan. Door de open structuur kan de wind er doorheen blazen. Ongedierte zoals muizen en ratten kunnen er dankzij de palen waarop de horreo staat, niet binnendringen.
De grote baan N547 is tot in Melide praktisch niet vermijdbaar voor de fietsers.
Ondanks dat oktober al ruim een week aan de gang is, zijn er nog veel pelgrims onderweg. Het zijn vooral pelgrims die op de kleinst mogelijke afstand van Santiago vertrekken en zo ook een credencial willen bekomen. Dat is 100 km te voet en 200 km met de fiets. De Credencial del Peregrino, betekent letterlijk de 'geloofsbrief van de pelgrim' na het volbrengen van de pelgrimage. Het is een op naam opgesteld persoonlijk document dat de status van het pelgrim zijn, bevestigt.
Het is pas 20' vóór 1 uur en men staat reeds aan te schuiven bij een Albergue in Melide voor een overnachtingplaats. Er wordt ook verder gestapt, iemand is al lopende op de baan.
De wegwijzers naar Santiago beginnen me te misleiden, hierdoor had ik niet op de afslag gelet om langs kleinere banen Arzua te bereiken. Langs daar zou het waarschijnlijk wel meer geweest zijn dan de 17 km langs de N547 waarop ik nu fiets. Maar hier is het allles behalve aangenaam fietsen, het is zelfs gevaarlijk vind ik. De beklimmingen zijn niet zo heel lang maar maar toch zwaar genoeg om ze liever achter de rug te hebben. Er volgt dan telkens een snelle afdaling met auto's heel dichtbij, soms rijden ze op niet veel meer dan armafstand.
Na Arzua volg ik nog 5 km de N547 tot waar Clement Sweerman in zijn gids een betere weg naar Santiago heeft uitgedokterd. Die neem ik, hij is 15 km langer, veel rustiger en ook weer berg op en af, zeker niet gemakkelijker.
Ik heb al enkele keer borden gezien met daarop 'EuroVelo Galicia 3', misschien is het een kortere weg naar Santiago, ik riskeer het niet om die zo maar te volgen. Later kom ik te weten dat het een deel is van de fietsroute EuroVelo 3 naar Santiago de Compostela die in Tronheim in Noorwegen begint. Die totale route is 5650 km lang.
Op de bijgaande video krijgt men beelden te zien van deze route die door niet minder dan 7 landen loopt. De commentaar is in het Frans, wanneer onderaan op een wit vierkante klikt heb je onderschriften, wel in de Franse taal.
Om na de video terug te keren naar dit dagverslag, klik dan op het blauwe punt van de kleine vlag links of rechts boven.

https://youtu.be/s7VzL1tBuek?si=4-MN4CeWo91oJrOZ

Ik volg steeds de weg volgens de beschrijving in de fietsgids van Clement Sweerman, ook langs de in Galicia onvermijdelijke Eucaliptusbossen. Door Touro, in Prevediños neem ik de laatste picknik van mijn reis bij een klein verouderd zwembad waar al lang geen baders meer te zien zijn. Kronkelige wegen leiden me diep in de bossen, in vogelvlucht komt Santiago helemaal niet dichterbij, integendeel. Later gaat het dan wel resoluut de goede richting uit, nog 19 km.
Links van de baan ligt de Pico Sacro, die men van op grote afstand kan zien. Die berg wordt in verband gebracht met de geschiedenis of de legende van Santiago. Na de onthoofding van de apostel Santiago door Herodes hadden twee discipelen hem met een schip tot in Spanje gebracht, daar wilden ze hem begraven in de streek waar hij had gepredikt. Ze kwamen terecht op de Pico Sacro, waar ze in aanraking kwamen met Lupa die koningin was in deze streek. Ook met een draak die daar ergens in een grot leefde. Ze geraakten er met het dode lichaam, op een wagen getrokken door ossen, toch weg. Zo waren ze tenslotte tot op een plaats gekomen waar nu de kathedraal van Santiago de Compostela staat.
Het is hier helemaal niet gemakkelijk fietsen, er volgen nog twee klimpartijen van een drietal kilometer aan 7 % en aan de laatste naar Arins lijkt geen einde te komen.
Dan opeens ligt Santiago daar voor mij.
Het weerzien betekent wel wat, maar ik wordt niet overvallen door een hoeragevoel.
Vanuit de richting vanwaar ik kom zijn er bijna geen aanwijzigingen voor de pelgrims om de stad in te trekken. Ik doe het dan maar op het gevoel of op het gedacht, met nodige omwegen. Eindelijk bereik ik de voetgangerszone, smalle straten met veel mensen. Verder in de richting van de kathedraal, met de fiets aan de hand. Ik tracht er zo vlug mogelijk zijn, het gaat tergend langzaam door al dat volk in de straten.
Ik wil naar het plein vóór de kathedraal en kom aan de overdekte trapstraat naar beneden, dat gaat niet met mijn bepakte fiets. Door een labyrint van straten trek ik rond de kathedraal, zo ondervind ik nogmaals hoe groot ze is.
Eindelijk kom ik op de Plaza del Obradoiro

• 82 km.

Geschreven door SantiagodeCompostela2023