Frankrijk, Soulignac

Twee dagen op dezelfde plaats logeren, de hulp die ik er kreeg...dat schept een band. Christine en Dominique zetten een stempel op mijn pelgrimspas en wensen me een goede reis. Ik heb het dorp nog niet verlaten en een trapper van mijn fiets begint een raar geluid te produceren. De pletsende regen van gisteren heeft gevolgen. Ik vul de as met de kogellagers van de trapper zoveel mogelijk met vet. Het geluid is miniem, stel ik vast bij het nieuw vertrek en na enkele uren totaal verdween.
Over rustige mooie wegen verder, door bossen, er moet weinig geklommen worden. Daarna bereik ik de wijnvelden van Bordeaux. Er duiken wijnkastelen op in het landschap en zeer mooi gelegen dorpjes. Op enkele plaatsen wordt er wijn gebotteld, bij wijnboeren die geen eigen installatie hebben om dit te doen, veronderstel ik.
Het hoogtepunt van de etappe vandaag is St. Emilion, een trefpunt voor toeristen van de hele wereld. Ik ga de hoofdkerk binnen, die is verbonden met een abdij. In de kloostergang uit een ver verleden, zijn er hedendaagse schilderijen op de muren te bewonderen, prachtig. Zoals in Aubeterre is hier ook een kerk die is uitgegraven in een kalksteenberg.
Ik zou hier nog veel langer kunnen rondhangen maar moet verder.
Na 13 km kom ik aan een brede stroom, de Dordogne. In St.Emilion had ik reeds mijn overnachting in de Chambre d' hôtes Le Bourdieu in Soulignac gereserveerd, het is bijna een verplichting om dit op tijd toen. Van aan de brug moest ik nog ongeveer 30 km fietsen. Ik heb lang moeten zoeken om er te geraken ondanks het gebruik van Google-Maps, zo afgelegen. Telefoneren naar de uitbaters wanneer ik er al dicht bij was hielp nauwelijks.
Pas om kwart voor acht stapte ik van de fiets. Ik was er, wat een opluchting, de avond viel verder nog best mee. Ik heb daar buiten lekker kunnen eten, samen met een Frans koppel en met de eigenaar die super gastvrij was.