Gisterenavond stelde ik vast dat de lader voor mijn smartphone op te laden nergens te vinden was. Op mijn eerste tochten naar Santiago de Compostela zou dat geen probleem geweest zijn. Om te telefoneren zagen we toen uit naar een publieke telefooncel, best in een stad want in de meeste dorpen waren die er niet. Nu is de smartphone bijna onmisbaar geworden.
Het vertrek zal weer laat zijn, de computerwinkel waar ik terecht kan om een lader te kopen is pas om 9u30 open. Een uur later vertrek ik dan uit Soria.
Ik zie er wat tegenop, tegen de rit van vandaag, het zal grotendeels op de N 234 fietsen zijn, de hoofdbaan van Soria richting Burgos. Ik heb geen proviand opgeslagen, dat had ik in Soria moeten doen. Ik zou hiervoor uitzien in de dorpen onderweg, maar die zijn er bijna niet. Het wordt weer warm, in Abajar staan een paar stoelen en tafels buiten, zichtbaar van op de baan. Toen ik er stopte was ik de enige klant, wat later niet meer. In het zicht van de baan zal ik er anderen aangetrokken hebben, maak ik mezelf wijs. Ik geniet van fris spuitwater, tapas en een glas wijn, de uitbaatster is super vriendelijk. Er staat een interessant kerkje wat hoger, jammer dat ze daar zo veel afvalbakken in het zicht hebben gezet.
De baan is weer druk zoals was te verwachten, ook voorzien van enkele puertos of bergpassen.
In San Leonardo de Yagüe viel me bij het binnenrijden de donkere ruïne van een kasteel op, ze stak wat boven de huizen uit. Ik ben al te ver om ze opvallender te hebben op de foto die ik neem, ik rijdt niet terug. Even verder in het stadje stop ik nogmaals naast de baan. Traag wurmt een vrachtwagen zich door een bocht, voorbij een kerk met op de gevel een met pijlen doorboorde heilige Rochus. Zo een drukke baan in het centrum door een stad.
Na 82 km, altijd op dezelfde N 234, kan ik eindelijk afslaan naar Santo Domingo de Silos. Er volgt onverwacht nogmaals een beklimming. Het lijkt eerder vals plat, optisch bedrog moet dat ook zijn, in het begin zeker. Door de reeds afgelegde weg is het zwaar geworden.
Daarna volgt een afdaling door een ravijn waar de reeds laag gezakte zon bijna horizontaal hier en daar doorschijnt. Een onverwacht mooi einde van deze rit.
In Santo Domingo de Silos staat een van de meest befaamde kloosters van Spanje, is bekend om zijn prachtige architectuur en religieuze betekenis. Het klooster werd voor het eerst genoemd in 954 en werd na de islamitische overheersing gerestaureerd in 1041. In de romaanse kloostergang vind men prachtig beeldhouwwerk, ik zag het vroeger. Ik was hier in 2006 op een van mijn tochten naar Compstela en ook in 2013 op de Camino del Cid naar Valencia.

Santo Domingo de Silos is het einde van de pelgrimsweg naar Santiago die door Soria loopt. Het was voor mij een te ontdekken onbekende Santiagoweg. De naam, Camino Castellano-Aragonés, kende ik aanvankelijk zelfs niet, alleen de etappe plaatsen had ik ergens gelezen. In mijn vooropgestelde route had ik die zoveel mogelijk met elkaar verbonden door kleine banen die ik zag op een Michelin wegenkaart. Door de achterstand die ik nu op mijn reis had opgelopen in de voorbije weken vind ik het nodig om tijd in te winnen. De omweg langs die onbekende kleine wegen en plaatsen zag ik bijgevolg steeds minder zitten. In het bureel van toerisme in Tarazona was ik wel wat geïnformeerd geworden, maar de weg waarop ik werd gestuurd is met de fiets niet te doen.
Door heel internet af te zoeken heb ik nu recent de onderstaande website van Mundicamino gevonden. In het Spaans kan men hierin alles wat over de Camino Castellano-Aragonés bestaat vinden, het Spaans kan gemakkelijk vertaald worden in het Nederlands met translate.
Om na de website terug te keren naar dit dagverslag, klik dan op de kleine vlag links of rechts boven.

https://www.mundicamino.com/rutas-camino-de-santiago/camino-castellano-aragones/

De algemene informatie en inleiding:
Camino Castellano-Aragonés maakt de verbinding tussen de Camino de Ebro en de Ruta de la Lana.
De 237 kilometer van Gallur naar Santo Domingo de Silos, zijn voor pelgrims te voet verdeeld in 8 etappes. De eerste drie lopen door de provincie Zaragoza van Aragon en de overige 5 door de provincies Soria en Burgos van Castilla y Leon. De weg passeert door de gebergtes El Moncayo, Cebollera, Picos de Urbión en La Demanda.
Omdat deze camino (weg) eeuwenlang in de vergetelheid was geraakt, moest hij volledig herboren worden. Door documentair onderzoek, lay-out, markering van de route en door de medewerking van lokale besturen lijkt men er in te slagen.
Dit buitengewone werk is uitgevoerd door de Vereniging van Vrienden van de Camino de Santiago van Soria, aan wie de opname van deze route op de website van Mundicamino te danken is.

Een verbindingsroute van de Camino de Ebro met de Ruta de la Lana voor fietsers staat zeker niet op punt, of bestaat niet. Dat heb ik de voorbije dagen ondervonden. Ze bestaat wel voor pelgrims te voet zoals u kan lezen of zien in de website van Mundicamino hier boven.

• 97 km

Geschreven door SantiagodeCompostela2023