Tudela is na Pamplona de grootste stad van Navara met ongeveer 40.000 inwoners. Op het bureel van Toerisme tracht ik informatie te verkrijgen over de Camino de Santiago Castellano Aragonés die door Soria gaat. De vriendelijke dame kan me hierover niet inlichten want die weg ligt niet in Navarra, Tudela ligt buiten deze regio, ze geeft me toch een plan mee. Aan het station zou ik volgens haar een weg voor Santiagopelgrims vinden, ook voor de fiets. Wanneer ik er aankom zie ik dat het een plan is waarop de Camino de Ebro staat, de Ebro is de stroom waarop Tudela ligt. Die camino zou me naar Logroño brengen, helemaal niet de richting van Tarazona waar ik naartoe wil.
Ik vertrek naar Tarazona, die stad is het gemakkelijkst te bereiken langs de N121, langs andere kleinere wegen zou het abnormaal veel omweg zijn en daarbij zeer bergachtig.
In Tarazona zoek ik ook weer het bureel van Toerisme op, ik geraak er amper binnen want er zijn vernieuwingswerken aan de gang, zowel buiten als binnen. Ik wordt er vriendelijk ontvangen door twee dames. Ze worden nog vriendelijker wanneer ik mijn Credencial te voorschijn haal voor een stempel. Ze zijn het niet gewoon dat er daar pelgrims opdagen die van zo ver komen. Met de fiets is het volgens hun zeker mogelijk om de grote baan naar Agreda, nog altijd de N122, te vermijden. Ik weet ondertussen hoe druk die baan is, toch het gedeelte van Tudela tot hier. Volgens hun is er een weg die zeker met de fiets kan gevolgd worden. Maar ze herhalen enkele keren dat het geen Camino de Santiago is maar een 'Camino Natural'. Ik begrijp het allemaal niet zo best, later zal het verschil misschien duidelijker worden.
De Santiagoweg die door Soria gaat bestaat, wist ik al volgens informatie die ik hier en daar via internet thuis had gevonden. De naam is in het Spaans 'Camino de Santiago Castellano Aragonés'. Het is een verbinding tussen de Camino de Ebro en de Camino de Lana. Voor alle duidelijkheid herhaal ik dat deze weg NIET de route van de Somport in de Pyreeën naar Puente la Reina is.
Meer informatie over de verbindingsweg tussen deze twee meer bekende Santiagowegen heb ik nu gevonden, in het Spaans. Zie hier onder.

De Gallur (Zaragoza-Camino del Ebro) hasta Santo Domingo de Silos (Burgos-Ruta de la Lana). 238 kms
1. Información General:
El Camino Castellano Aragonés, también llamado Camino de Soria, Ruta Jacobea de Soria, Camino Soriano-Aragonés o Camino Soriano de Santiago
2. Las Etapas:
Etapa 1. Gallur-Borja 22,2 kms
Etapa 2. Borja-Tarazona 27,7 kms
Etapa 3. Tarazona-Agreda 24,0 kms
Etapa 4. Agreda-Pozalmuro 20,5 kms
Etapa 5. Pozalmuro-Soria 37,5 kms
Etapa 6. Soria-Abejar 37,6 kms
Etapa 7. Abejar-San Leonardo de Yagüe 30,1 kms
Etapa 8. San Leonardo de Yagüe-Santo Domingo de Silos 37,8 kms

Op een foldertje dat ik krijg staan de etappeplaatsen op en ook een plan van deze camino.

Dan vraagt een van de dames plots dat ik nog wat tijd heb, ze hadden kontakt gehad met iemand die me zou willen ontmoeten. Een andere señora, ze heeft een filmcamera bij, komt eraan. Ze wil een interview opnemen voor de regionale televisie van Tarazona, in het Spaans of Engels. Ik bedank vriendelijk, ik zou het wel gedaan hebben indien ik had mogen antwoorden in het Nederlands.
Ik vertrek naar de route die ik zal vinden aan het kerkhof, de zeer steile toegangsweg neem ik er met plezier bij. Ik verheug me er al op dat ik de drukke baan N122 zal kunnen vermijden.
De weg is op sommige plaatsen zo steil naar boven en naar beneden dat ik regelmatig moet afstappen. Ik doe daarbij nog een val door losliggende keien, gelukkig zonder veel erg.
Daarna volgt er wel een normale asfaltweg tot in Los Fayos. Dit dorp met ongeveer 150 inwoners ligt tegen een hoge massieve rotswand. Ik fiets langs een gekanaliseerd riviertje, de rots boven de huizen imponeert steeds meer. Het is moeilijk uit te maken wat ik daar zie, het zijn grotten. Later lees ik dat er in de oudheid mensen hebben in geleefd. In de middeleeuwen was er een klooster en ook een versterkt kasteel ingewerkt. Ik zie van ver in een van de open grotten een muur met een deuropening. Het was de ingang van de burcht die vroeger bij een belegering helemaal onbereikbaar kon gemaakt worden, er waren ladders die men kon optrekken. Er bevinden zich ook grote reservoirs voor graan en water op te slaan in de berg, zo was het mogelijk om lang weerstand te bieden. De grotten, waren met elkaar verbonden door gangen, trappen en ladders.
Geen tijd om hier nog langer stil te staan, ik zie merktekens om verder te fietsen. Een weg stijl omhoog doet me terugkeren. Mensen zijn hier eerder zeldzaam maar ik heb het geluk om toch een man te zien. Hoe kan ik naar Agreda zonder terug te keren naar de N122. Volgens hem zou ik een weg kunnen volgen langs een stuwmeer. Ik had ondertussen reeds een hoog gebouwde muur gezien wat het dorp nog vreemder maakt, het is de dam van een stuwmeer.
Naast stuwmeer, ik begin er aan, over een asfaltweg die later veranderd in een onverharde weg met de heel wat keien. Er zijn regelmatig inhammen met soms een riviertje dat zich in het meer stort. Toen ik begon te denken dat het een stuwmeer zonder einde is zie ik een bord met een verwelkoming in Aragon. De weg zal dan toch niet doodlopen, daar had ik al schrik voor gehad.
Later kom ik op de plaats waar het stuwmeer dan toch ophoudt, er mondt een rivier in uit. De weg wordt slechter, er komt een splitsing. Ik schakel Google Maps in en later ook Organic Maps, ze geven me twijfelachtig informatie. Er volgen enkele wegveranderingen, wanneer ik terug op een plaats kom waar ik al geweest was houdt het hier op voor mij. Ik keer terug naar Los Fayos, over de lange lastige weg terug, wat een ellende.
Ik zie nogmaals hoe uniek en hoe mooi het dorp gelegen is. Er zijn mensen die er samen in een smal steegje zitten te kaarten, dacht ik. Mis, bij nader toezien is dit niet het geval, hier lijkt de smartphone ook onmisbaar geworden te zijn.
Het is altijd maar later geworden en ik boek een hotelkamer in San Martin de la Virgen de Moncayo, Agreda dat ik wou bereiken vandaag kan ik best vergeten.
De weg naar dit dorp gaat langs kleine rustige banen, maar met onvermijdelijk klimwerk. Na het vertrek uit Los Fayos was de richting op een splitsing zonder wegwijzers niet duidelijk. Ik kon er een automobilist laten stoppen. Hij nam direct zijn smartphone en begon te zoeken op Google Maps, wat ik juist voordien ook zelf reeds had gedaan. Het was niet zo duidelijk vond hij, het troost me een beetje dat hij ook twijfelde. Ik ben het ondertussen al gewoon dat de mensen zeer dikwijls hun smartphone nemen wanneer men hun de weg vraagt.
San Martin de la Virgen de Moncayo is gelegen dicht tegen de Moncayo, dat is de hoogste berg van de omgeving. Ik ben verzeild in een gebergte.
Ik lees in mijn credencial boven de stempel van Tarazona: 'Wie durft te verdwalen, vindt nieuwe wegen'.
Señoras van Tudela en Tarazona, gracias.

• 61km

Twee foto's bijgevoegd in verband met de reactie van Riet Van Cleuvenbergen.

Geschreven door SantiagodeCompostela2023