Ik ben in Tournai (Doornik) veel te laat aangekomen.
Het afscheid thuis in Duffel was zoals verwacht een moeilijk moment. In het begin was ik zeer onwennig op de fiets door al die bagage. In Mechelen, met misschien wel de meest indrukwekkende toren van de reis, had ik een kleine valpartij. Gelukkig zonder erg, ik had niet graag opgegeven, minder dan 8 km van huis. Nog in de stad fietste een tandem me voorbij, een man en een vrouw. Door hun reiszakken vermoedde ik direct dat ze een lange fietsreis maken. In Hombeek, zag ik ze terug. Later op de dag nog enkele keren, in Lessines voor het laatst. Ze fietsen eveneens naar Santiago, het zijn Hollanders. Net zoals zij heb ik ook een paar maal moeten zoeken om terug op de voorziene weg te geraken.
Ik fietste langs de bergkapel van Londerzeel, wat verder in Steenhuffel het Leirekenspad op. Vanaf Aalst reed ik lang tijd langs de Dender, voorbij Geraardsbergen. Nog op de Dender in Lessines viert men elk jaar in het eerste weekeinde van september de overwinning van 1583 tegen een protestants leger van Engelsen en Hollanders.
De laatste 35 km waren onverwacht bergachtig, het leek me veel zwaarder dan in 2006 op de tocht naar Santiago, met José Maes toen.
Heel laat kom ik in Doornik. ik heb er lang naar de jeugdherberg gezocht waar ik enkele dagen geleden een overnachting had geboekt.
Nu met grote honger de stad in. Het is al zo laat dat ik nergens nog een volledige maaltijd kan nemen, alleen nog een dessert en iets om te drinken. In alle restaurants op de markt in het centrum is het bijna sluitingsuur. Buiten op een van de vele terrassen kan ik toch nog wat bekomen van de zware tocht. Het was warm geweest tijdens de rit. Nu nog, wel veel minder, aangenaam, zalig zelfs.
Geschreven door SantiagodeCompostela2023