Ik heb van de kalmte die hier in Renche heerst volop kunnen genieten. De heel vriendelijke uitbaters van A cantina de Renche zal ik niet vlug vergeten. Ik ben blij dat ik hier gisteren terecht was gekomen. Met twee waren ze present bij het avondmaal, er werd een gerecht klaar gemaakt met spek en eieren die afkomstig zijn van familie. Een buurman was er ook nog wat komen eten. Ze konden er niet aan te buiten dat ze nu vanmorgen vroeg weg moesten, het ontbijt hadden ze klaar gezet.
Ik ben nog even tot bij het droomkerkje gegaan, jammer dat de deur gesloten is.
Weer een afdaling, niet zo heel lang, al vlug kwam ik aan de abdij van Samos. De voorgevel is zichtbaar van op de hoofdbaan, een monumentaal gebouw dat ik me nog goed herinner van voorgaande tochten. Een korte stop toen om een foto te nemen en dan verder, zo ging het altijd. Nu wil ik het dorp in, ik ben benieuwd.
Het enorm hoge kloostergebouw lijkt hier nog hoger wanneer ik een zijstraat in fiets, het domineert alles. Men kan zich goed voorstellen hoe belangrijk de abdij is geweest gedurende de voorbije eeuwen. Gesticht in 6-de eeuw door een groep koptische kluizenaars, is het een van de kloosters met de oudste wortels in Spanje. Koning Alfonso II kreeg er op het einde van de 8-ste eeuw zijn opleiding. Tijdens zijn regering werd het graf van Santiago de Compostela ontdekt. Misschien is heel de geschiedenis van de ontdekking hier voorbereid, met grote gevolgen voor de Spaanse geschiedenis. Het was in de tijd dat bijna heel Spanje overrompeld was door de mohamedaanse veroveraars. De christenen konden best alle hulp gebruiken om een dam op te werpen tegen de islam. Het ontstaan van de pelgrimage naar Santiago heeft hierbij geholpen. Hoe meer pelgrims er opdaagden hoe beter, de meesten kwamen toen uit Frankrijk. Dat sommigen niet naar huis terugkeerden en zich ergens onderweg vestigden werd ook op prijs gesteld.
In het klooster kunnen pelgrims overnachten, er zijn nog steeds enkele monniken aktief. Elke dag geeft een van hen een rondleiding en er wordt 's avonds een mis gedaaan.
Bij mijn verkenning met de fiets ben ik verbaasd dat er een benzine station in werking is bij de eeuwenoude muur van de abdij. Op een andere plaats is er nog oude aquaduc die zuiver water uit de bergen aanvoerde vroeger.
Ik ga op zoek naar de mozarabische kapel die in de gids van Clement Sweerman vermeld is. Mozarabisch wil zeggen gearabiseerd, men had in de vroege middeleeuwen, tijdens en na de reconquista, de manier van bouwen van de Arabieren overgenomen. De reconquista is de herovering door christelijke vorsten uit het noorden. Reeds in de tiende eeuw werden toen op verschillende plaatsen in het van de Islam bevrijdde Spanje zulke kerken gebouwd. Enkele dagen geleden zag ik in Santiago de Peñalba een van de merkwaardigste voorbeelden. Ik vind het heel interessant om ze te zien, ook al vallen ze niet altijd erg op. Ik heb het kerkje of kapel kunnen vinden, het is gesloten. Ik neem enkele foto's vanop verschillende plaatsen. Een meisje heeft mij opgemerkt en vraagt of ik binnen wil kijken, ze is gids. Ik krijg er een op een hoefijzer lijkende boog te zien, de beschildering is middeleeuws. De kapel is door de cypres die er naast staat gekend als La Capilla del Cypres. De veel te dichtbij geplante boom zou zoals de kapel meer dan 1.000 jaar oud zijn, samen zijn ze beschermd. Hij heeft in vorige eeuw een brandwonde opgelopen. Die plaats wordt nog steeds afgeschermd omdat hij daar heel kwetsbaar is geworden.
De tocht gaat verder. Onverwacht wordt ik ingehaald door Joan en Bryan, de Ieren die ik gisteren had leren kennen. Ze hadden overnacht in Triacastela en willen vandaag nog tot in Sarria. Het is de laatste keer dat ik ze zie. Veel later hebben ze me laten weten dat ze op hun terugreis naar Ierland een storm op zee hadden gehad.
Tussen Sarria en Portomarin in Paradela staat er opnieuw een beeld van een tempelier langs de baan. Er wordt heel wat herinnerd aan de tempeliers die ooit de camino veiliger maakten. De ruiters die ik later in een vallei dicht tegen Portemarin zie laten me er ook aan denken.
Ik kom aan het stuwmeer van Portomarin, de Rio Miño is er afgedamd. De overblijfselen van het oude dorp zijn door de lage waterstand zichtbaar geworden. In de verte op de andere oever is de kerk en enkele andere gebouwen steen voor steen opnieuw opgebouwd. De rest van het dorp mocht achterblijven in het water toen de stuwdam wat verder stroomafwaarts af was, in 1962. Heel wat pelgrims te voet steken de brug over, het is vandaag heel warm geworden, tot 35 graden. Veel te warm voor iemand die moest gaan zitten terwijl ze zichzelf tracht af te koelen. Met de fiets naar boven tot aan de kerk, het voornaamste gebouw in het centrum. Ze is reeds gesloten, dat had ik niet verwacht, dan lijkt ze toch minder belangrijk geworden. Vele pelgrims genieten van de avond op de terrassen. Ik wil nog verder naar Palas de Rei, ik hoop om daar overnacting te vinden.
Volgens Booking.com is er in Palas de Rei nog slechts één hotel met beschikbare kamers. Nogal duur vind ik en besluit om onderweg al uit te zien. Ik weet dat er enkele mooie dorpjes op die weg liggen, zoals Ventas de Naron en Lameiros. Het is wel een moeilijke weg, er valt ongeveer 12 km te klimmen.
Overal waar ik onderweg vraag voor te overnachten is het volzet. Het valt me op dat er veel taxis op de baan zijn. Het zijn pelgrims die nadat ze ergens gereserveerd hebben merken dat ze te laat zullen aankomen en daarom een taxi hebben opgebeld.
In Palas de Rei zijn alle hostals en pensions volzet. Ook de Albergues zijn vol, maar eigenlijk had ik wel geen zin om daar, zoals in Castrogeriz, ook weer laat binnen te vallen.
Het duur hotel heeft volgens Booking.com nog altijd kamers vrij, ik reserveer dan maar. Bij het opzoeken blijkt het meer dan 500m buiten het stadje te liggen. Ik vind het niet zo onmiddellijk. Ik kom er heel dicht bij met Google-Maps maar zie het niet. Ik vraag het daar aan iemand, die kent het hotel zelfs niet en ik ben er vlak bij. Tenslotte zie ik het gebouw en twijfel nog of dat het hotel wel is. De naam Estrela de Camino is niet onmiddellijk zichtbaar te lezen.
Het is een heel ongezellig hotel, zonder bemande receptie. Alles gaat met codes, mails of telefoon, er is geen mogelijkheid voor avondeten of ontbijt.

• 70 km

Geschreven door SantiagodeCompostela2023