Tijd voor het Argentijnse avontuur! Op tripadvisor hadden we gelezen welke bus we moesten nemen om in Argentinië te komen en vanuit daar moesten we ergens geld zien te pinnen en een bus naar de watervallen nemen. Na ruim een uur bij de bushalte te moeten wachten (waarbij we met de minuut banger werden dat de bus naar Argentinë niet zou rijden op de zondag) kwam hij eindelijk aanrijden. Deze bus was een stuk minder vol dan de bus naar de watervallen in Brazilië, wat ons deugd deed. Ook zagen we in ieder geval twee andere toeristen, waardoor we iets zekerder waren dat deze route mogelijk was voor een stelletje buitenlanders zoals wij. In Brazilië kan bijna iedereen wel Spaans begrijpen, maar het is toch net wat lastiger communiceren.

Bij de eerste grens begon er al wat verwarring te ontstaan, want wij waren van mening dat we een stempel moesten omdat we Brazilië uit gingen. Echter, omdat we dezelfde dag weer terug zouden keren was dit niet nodig volgens de buschauffeur. Na het drie keer nagevraagd te hebben besloten we hem toch maar te geloven en bleven we 5 minuten langer in de bus zitten, om bij de argentijnse grens aan de andere kant van de rivier wel uit te stappen voor de douane. Dit ging allemaal zo snel mogelijk, zodat we gelijk weer in de bus konden stappen, want deze zou niet wachten voor zijn pagagiers. Gelukkig wandelen Lars en ik als echte westerlingen, waardoor we als eerste bij de douane aankwamen en de bus makkelijk weer in konden stappen. Stressen om niks, zoals altijd.

Bij het busstation in Puerto Iguazú moesten we op zoek naar een pinautomaat, die 3 blokken verder bleek te liggen. Duidelijk is wel dat ze niet echt zijn ingesteld op toerisme zoals je in Europa zou zien als daar een natuur-attractie als deze in de buurt zou liggen. Dit was ons ook al opgevallen in Brazilië. Bij de watervallen zelf is het natuurlijk één en al toeristisch, maar je ziet hier weinig tot niks van terug in het centrum/de omgeving. Dit kan natuurlijk zijn omdat het nu winter is, maar ik vind het ook wel de charme van deze omgeving. Het is lastig om een restaurant te vinden in het centrum, maar als je er dan een gevonden hebt is het wel gewoon een écht restaurant, niet een toeristentent. Het voelt echter, op de één of andere manier.

Onze Westerse stap bracht ons in no time naar het geldautomaat (die een zieke extra tax gaf van bijna 10 euro) en weer terug bij de bushalte, nog voor de rest van de groep een ticket had gekocht voor de bus naar de cartaratas. Snel sprongen we in de bus en awayyy we go!

Ik zal jullie verder aan de foto's overlaten, want die vertellen het verhaal een stuk beter dan ik in woorden kan. De Argentijnse kant van de watervallen was kort gezegd prachtig. Er waren lange wandelpaden door de jungle. Wij begonnen met de route onderlangs, waardoor je alle watervallen van zeer dichtbij kon aanschouwen en de mooiste uitzichten had over het natuurgebied. Daarna namen we de route die boven de watervallen langs liep, waardoor je de wateren voor de waterval kan zien. Het is zo gek om het grote contrast tussen de rustige vijfer/rivier en het gigantische geweld van de waterval zelf te zien. Als je met je bootje over de rivier zou varen is het al te laat voordat je door hebt dat er een waterval aan gaat komen, zo kalm is het water. Ook konden we weer genieten van alle flora en fauna, waaronder een paar Kapucijn-aapjes, de legendarische neusberen, de meest exotische rupsen en vlinders en een grote selectie aan tropische vogels. Sorry Nico, ik heb geen namen of foto's om ze te laten zien want die apparatuur en kennis heb ik niet, maar ze waren prachtig! Parkieten en kolibries en duizend anderen. Zeker een aanrader om hier eens te gaan vogelen (en er is een vogelpark in Brazilië waar ik je waarschijnlijk snel meer over kan vertellen!).

Geschreven door Janeris.reisblog