Het lastigst van op reis gaan voor een langere periode is voor mij het anticiperen. Je weet niet wat je kan verwachten van je locatie, de mensen om je heen en je eigen gevoel bij de hele situatie. De goede verhalen om je heen geven je moed, maar het blijft allemaal maar één grote loterij. Nou, Paraguay heeft het goed gedaan in die loterij. Of het de jackpot is kan ik nog niet zeggen, maar dit weekend heeft mijn hele attitude over deze komende 3.5 maand zeker een goede lading gegeven!

De reis was prima. Niet leuk, niet verschrikkelijk. Eerst naar Parijs, dan in een nachtvlucht naar Sao Paulo, waarbij ik zeer veel geluk had met mijn vliegtuigplek, aangezien ik op een stoel met exta beenruimte (ja, zelfs ik vind de beenruimte in de vliegtuigen maar matig) zat en een rustige oude fransman die docent geologie is op de universiteit als enige buurman had. Dit werd heerlijk rechtgetrokken op het vliegveld van Sao Paulo, waar niemand me kon vertellen waar ik naartoe moest en of mijn babage automatisch overgeplaatst zou worden of niet. Toch maar in die bus naar het vliegtuig gestapt, om 1.5 uur later in Asunción aan te komen en te zien dat mijn gigantische koffer er ook bij was. Lekker gestresst om niks, zoals altijd ;).

In Asunción zou ik opgehaald worden door mijn begeleider daar, Guillermo. Ik herkende echter niemand bij het binnenkomen van de aankomsthal en begon de stress die net afgenomen was weer te voelen, toen er een lieve vrouw op me af kwam. La novia de Guillermo, Lety! Alles was goed geregeld, alleen was de auto van Guillermo er 5 minuten voor het vliegveld mee gestopt! Gelukkig was Lety zo lief om samen met mij een taxi naar het pensión te nemen. Bij de volvo shop linksaf van de grote weg af en je bent er. Het was nog even spannend of ik ook daadwerkelijk naar binnen kon, want er werd niet opengedaan bij het aanbellen en een telefoonnummer had ik (natuurlijk) niet. Uiteindelijk deed schoonmaakster open, die ook wist waar ik zou slapen en dat mijn douche nog gemaakt moest worden (klein maar zeker belangrijk detail aangezien ik heeeel erg veel zin had in een douche haha).

Zie de foto's voor een impressie van het pensión. De huisbaas is een Duitse man die lekker siësta aan het houden was toen ik aankwam en zijn gezicht pas liet zien toen ik al boodschappen had gedaan, de douche-monteur mijn douche had laten maken en me had opgefrist. Meer dan dit en heimwee hebben heb ik ook niet gedaan op zaterdag: de jetlag was duidelijk aanwezig en om 18.00 Paraguayaanse tijd was het in NL al 00.00. De lezers onder jullie die mij iets beter kennen zullen goed weten dat het een hele struggle voor me is om in het in NL later dan 23.00 te maken (of 22.00), dus je kan je vast wel voorstellen dat ik het niet zo leuk vond om gedwongen tot 21.00 op te blijven (thanks cynthia voor de verplichting ;) ).

Natuurlijk was ik op zondag ook om 3 uur wakker, 10.00 NL tijd. Mezelf gedwongen tot 7.00 in bed te blijven, om daarna te gaan ontbijten en de route naar mijn werk te verkennen. Het is zo'n 30 minuten lopen langs de grote wegen, wat aardig om is, maar ook overzichtelijk en veilig. Zie de foto's voor een impressie. Hierna was het tijd voor wat socializen: Guillermo had me (zonder dat ik het wist) uitgenodigd voor un almuerzo (lunch) de la familia de Lety. Met 7 broers en zussen was het een echte throwback naar Mexico, waar heel veel spaanssprekende mensen heel snel met elkaar praten, heerlijk voor je koken (no comes carne???? Esta es la país de carne!) en je al met al heel welkom laten voelen zonder dat je ook maar een kiezelsteentje bij kan dragen aan de conversatie. Mijn favoriete gerecht was toch wel de paprika met kaas (zie foto), maar de zoete aardappel en de traditionele maïs-cake (chipa guazú) waren ook heerlijk. Alles met lekker veel kaas, me gusta mucho.

Na deze middagvullende activiteit van veel eten, geïnterresseerd kijken terwijl je jezelf dwingt te focussen om wat woorden op te vangen was het tijd voor iets waarvan ik wel weet dat ik het goed kan: met Lars kletsen. Door het grote tijdsverschil lag hij al in bed, maar op deze manier is hij er toch een beetje bij. :) Daarna nog even gesport, wat eindigde met een zwemsessie in het zwembad onder een geweldige sterrenhemel... Ik heb het idee dat Paraguay nog veel moois voor me in petto heeft!

Morgen de eerste werkdag. Hopelijk kan ik mezelf een beetje verstaanbaar maken...

Geschreven door Janeris.reisblog