Één van mijn grootste zorgen voordat ik naar Gambia afreisde was de grote sportkwestie: is het mogelijk om nog een beetje te sporten in zo’n warm, islamitisch land? Gambia is in het algemeen een heel veilig land (veiliger dan Europa op dit moment werd er door vele mensen gezegd, waar ze ook wel een goed punt hebben) maar toch val je heel erg op als je in je korte broek en singlet naar buiten stapt om een stukje te gaan zweten. Daarbij komt nog kijken dat iedereen hier heel erg relaxt is en misschien raar op zal kijken als ze mij langs zien zwoegen met een tomatenhoofd. Maar wat moet je dan? Als ik niet wil eindigen met echte Afrikaanse billen en zonder conditie, zou ik toch echt wat moeten verzinnen…

Op onze eerste dag aan de kust bleek al snel dat er wel degelijk wordt hardgelopen. Niet op de manier waarop wij het kennen (Gambia kent maarliefst één atletiekbaan in de hoofdstad, waar de twee olympische sprinters -en gelijk de enige twee deelnemers aan de olympische spelen- waarschijnlijk hun rondjes maken) maar op afgetrapte gympen langs de grotere wegen. Met z’n tweetjes of alleen komen de mannen in een sukkeldrafje die nog meer lijkt op slenteren dan op daadwerkelijk hardlopen langs. Oké, goed om te weten dat ze het concept in ieder geval kennen. Voordat ik echter zelf de kans kreeg om op pad te gaan (lees: de moed bij elkaar geraapt om daadwerkelijk in mijn eentje op pad te gaan, aangezien Cynthia niet zo van het rennen is) was het tijd om naar het binnenland te gaan, waar de kans om hard te lopen ook een beetje in het water viel door de lange dagen en onbekende omgeving. Wel kregen we op onze laatste dag fietsen van het MRC, waardoor we heerlijk Nederlands met de fiets naar ons werk konden! Het fietsen in Basse is wel compleet anders dan fietsen in Nederland, omdat ze hier 80% zandweg hebben en deze wegen vol gaten en “invisible police” zitten; gigantische verkeersdrempels/geulen gemaakt van hetzelfde rode zand waardoor je ze niet aan ziet komen. Wel een lekkere uitdaging en je gaat er goed van zweten.

Want dat is ook nog een dingetje: hier voelt alles aan als een workout. Zes 1.5L flessen water kopen in de supermarkt verderop en dan naar huis wandelen en je hebt een half uur nodig om bij te komen en als je een wandelingetje naar een restaurant maakt is het weer tijd voor een douche… twee keer douchen op de dag is hier eerder een gewoonte dan een uitzondering!

Na aardig wat mensen te hebben ontmoet in Basse, kwamen we in contact met de mecanicien van het MRC, een gigantische kerel die een eigen gym bleek te hebben. Toen ik vertelde dat ik aan hardlopen deed werd hij super enthousiast en begon gelijk over weekendtochten in het buitengebied van Basse. Ook het feit dat we een fiets hadden vond hij geweldig, want onze two weel drive ging vast heel snel en hij wilde zelf ook al een fiets aanschaffen om op pad te gaan. Daarbij nodigde hij ons ook van harte uit in zijn gym, waar hij een spinningfiets had en verder waarschijnlijk alleen maar gewichten, aan zijn buiten proportie brede schouders te zien... Pas maar op, als ik terug kom zijn mijn kippenbotjes veranderd in some sweet guns als het aan Tony ligt! Maar eerst was het tijd om weer terug naar de kust te gaan, waar nog een andere fantastische sport op ons zat te wachten…

In Gambia heb je namelijk een soort baobab tree (apenbroodboom) waar onze begeleider Antoine een klimmuur in heeft gemaakt! Heel erg vet en aan het eind van de middag op vrijdag hebben we een gok gewaagd en zijn we naar boven geklommen. Poepiezwaar maar duizend keer beter dan de klimhallen die we in Nederland hebben, omdat je hier ook de boom zelf kan gebruiken en het uitzicht geweldig is. Wat wel weer jammer is zijn alle muggen die rond de boom op zoek waren naar vers bloed, vooral als je juist die avond vergeten bent te DEETen en je nu rondloopt met benen vol rode jeukende bulten. Ik zal me volgende week wreken tijdens het opensnijden van de muggen in Basse.

Jammer genoeg is Antoine nu weer terug naar België voor de bevalling van zijn vrouw, dus het gaan wel weer even duren voordat we de boom in kunnen, maar hij liet wel weten dat er hier op de campus elke dinsdag en donderdag (I know, net als in Nederland!!) een loopgroepje bijeenkomt om die 2km route waar ik het eerder over had twee keer af te leggen. Ik moet nog even uitzoeken wanneer het precies is want aan tijden houden ze zich niet echt hier, maar dit is zeker iets wat ik ga uitproberen! Als ze maar niet zo langzaam gaan als de jongens die ik op straat tegen ben gekomen…

Zelf ben ik inmiddels ook drie keer op pad geweest in mijn hardloopkloffie. Serieuze blik vooruit, lekker tempo doorstappen en niemand die je lastig valt… Ook al valt het tempo me nog wat tegen, ik merkte de laatste keer dat mijn hoofd al minder weg had van een tomaat, hoezee voor progressie :). Daarbij komt nog kijken dat het strand een stuk mooier is dan Brakkenstein, dus dan mag je ook niet klagen over die 10 (of 20) graden extra warmte.

Kortom: je kan uitstekend sporten hier, als je het maar een beetje aandurft en bereid bent iets langzamer te gaan dan je normaal gaat. Ik zal jullie up to date houden over mijn armspier progressie zodra Tony begint als personal coach ;).

Liefs,
Janeri

Geschreven door Janeris.reisblog