Heather en ik stonden voor een laatste keer op om 5u om vanop het strand de prachtige zonsopgang te bewonderen. Daarna doken we weer ons bed in, omdat het kon! We genoten van een laatste verwenontbijt, pakten onze zak en namen afscheid van de fantastische Barbara en Alan. Ze hebben me de voorbije dagen echt als een dochter ontvangen. Het was zalig om zo mijn drie maanden in Afrika af te sluiten.
Om 8u zaten Heather en ik al langs de kant van de weg te wachten op de axa bus (geen minibus meer voor ons). Die kwam een halfuur later. Het was een brokkenbus die net niet uit elkaar viel, maar er was veel plaats. De hele achterbank was van ons. Gedurende de zeven uur durende rit naar Lilongwe werden we vergezeld door andere passagiers, stinkende druipende vissen, een enorme hitte, en kippen. Dit zal ik niet missen (of misschien wel...). Het klinkt zo vreemd tot je er midden inzit. Het is een lastige, maar onvergetelijke ervaring, keer op keer.
We waren zo blij toen we eindelijk in Lilongwe waren. Vooraleer we naar Mabuya camp gingen, kochten we nog wat groenten voor ons avondmaal en fruit voor op het vliegtuig. Ik zette mijn tent op, begon mijn rugzak uit te mesten en bedacht mijn pak-plan voor morgen. Heather en ik kookten vervolgens in de brokkenkeuken (ik verlang tot ik weer deftig keukenmateriaal in handen heb) een pastagroentensalade, heerlijk, waarvan ik morgen nog een portie kan meenemen. Ik onderhandelde met een gids van Nomad tours en kon overige Zambiaanse kwacha wisselen in dollars (y). We raakten na het eten aan de praat met de Canadese Chris die als reisgids (fulltime Job) de wereld ontdekt. Boeiend!
Nu (21u30) lig ik voor een laatste nacht op Malawiaanse grond in mijn tentje. Het voelt onwerkelijk dat ik morgen vertrek. Ik kijk ernaar uit om terug te komen (en jullie verhalen te horen!) maar het is ook wel moeilijk. Afscheid vind ik altijd lastig. Alle mooie dingen hebben natuurlijk een einde. En dat einde zal het begin worden van nieuwe mooie dingen, daar zal ik voor zorgen.
De voorbije drie maanden waren zo fantastisch, verrijkend, leerrijk, uitdagend, spannend, soms lastig en zoveel meer. Ik heb zoveel bijgeleerd. Het citaat van Solange Knowles "you get educated by traveling" klopt echt wel. Ik heb niet alleen veel bijgeleerd over zaken extern aan mij (andere culturen, tradities, handigheden, ...) maar ook vooral veel over mezelf. Ik denk dat ik een bepaalde sterkte heb ontwikkeld die men me niet meer kan afnemen. Ik heb genoten van deze trip met mezelf en velen anderen (zowel onbekenden als mama) als reisgezel. Ik voel me klaar voor nieuwe uitdagingen. Ik weet beter, maar nog steeds niet 100% (kan dat ooit?) waar ik sta en wat ik wil. Bedankt aan allen die mijn blog volgden. Het doet me een plezier om te weten dat ik toch een beetje in België was de afgelopen maanden. Hopelijk hebben jullie ook even kunnen meegenieten van mijn Afrikaans avontuur. Bedankt voor alle lieve reacties en berichtjes. Ik zou nog veel meer kunnen schrijven, maar wat ik allemaal te vertellen heb, horen jullie wel (of niet) als ik thuis ben. ;-) Liefs, Heleen

Geschreven door Heleen85dagenafrika