Na een rotnacht (ik ging om 23u slapen maar mijn 7 roommates gingen nog uit na de poolparty en kwamen om 2u met veel lawaai binnen, de muggen hebben eindelijk ontdekt dat ik ook een lekker ding ben en ik wilde zeker mijn wekker horen) stond ik om 5u op. Ik zag de taxichauffeur buiten op me wachten maar ik geraakte het huis niet uit. Overal waren er sloten. Ik kon niet anders dan iemand wakker maken (man wat voelde ik me schuldig) die me hielp ontsnappen.
De taxi bracht me in het donker naar de plaats van de
Monagutta bus, de bus die iedereen kent maar eigenlijk niemand kent tegelijk, precies een spookbus. De bus kwam aan om 5u30, ging naar Gabarone in Botswana en ik mocht mee! Hoera! Van 6 tot 10 reden we door namibie en om 10u konden we te voet de grens naar Botswana passeren. Joepie! Mijn hoofddoel (Botswana bereiken vandaag) had ik bereikt. Ik sprak in het Frans met een Zwitserse man die 15 maanden door Afrika reist, interessant! De bus zette mij en vijf andere mannen om 12u af aan een kruispunt waar de bus de andere richting uitging dan waar ik heen wilde. Ik wist dat dit liften werd. De zon brandde op mijn hoofd, er was geen enkele meter schaduw te zien. Ik dronk van de liters water die ik mee had en smeerde me goed in. Voila, klaar om erin te vliegen. Samen met mijn vijf mannelijke collegalifters begon de competitie. Ik wist dat ik als blanke jonge vrouw eerste keuze zou zijn en dat voordeel vond ik wel fijn. Ik wilde weg uit die zon die zo brandde. Een wonder geschiedde! Om 12u30 passeerde een bus, een bus die naar Maun reed, de stad waar ik heen wilde maar wat eerst een utopie leek om die vandaag te bereiken. Ik sprong op de bus, maar had nog geen pula's om te betalen. Ik kon de man overhalen dat ik met Namibische dollar mocht betalen. Oef, een stap dichter weer! Een klein meisje kwam zich naast me nestelen, daarna ook een oude man ("Peetah", hij noemde me al snel zijn broer toen ik uitlegde dat mijn broer "Pieter" heet) en een 24-jarige soldaat waarmee ik de hele rit kletste. Hij stelde veel vragen, vertelde zelf veel, gaf me mannenadvies en ik hem vrouwenadvies aangezien hij het vervelend vindt dat zijn vriendin zo onzeker is als hij haar wel graag ziet. Zijn conclusie was dat een vrouw nooit initiatief mag nemen ;-).
Onderweg moesten we stoppen om onze bus en schoenen te ontsmetten tegen mond- en klauwzeer. Ik voelde me smelten in de hitte. Als enige blanke vrouw op de bus voelde ik me bekeken. Ik vertelde de soldaat over de Russische vrouw in het hostel in Windhoek die me had verboden om "de bus met zwarten" te nemen omdat "de zwarten vuile ziekten hebben" en dat ik zo gekookt had van woede toen ze dit zei en dat ik blij was dat ik toch op die bus zat!!!
Om 16u waren we eindelijk in Maun. De soldaat hielp me nog aan een taxi die me eerst naar de bankautomaat bracht (om pula) en dan naar Old Bridge Backpackers...het paradijs! Echt prachtig! Ik heb mijn tentje opgezet aan het water (al mijn piketten zijn kapot geslaan, de ondergrond is precies steen, een probleem om morgen op te lossen), dit is een vogelwalhalla. Spechten, vogels in alle kleuren, ... morgen zal ik me gewoon enkele uren zetten en vogels kijken. Ik heb de beste douche ooit genomen in openlucht tussen vogels, muizen (neen, vksjers, ik viel niet flauw), ... wow! De mensen hier zijn zooo aardig, het is hier zooo mooi. Dit is nog beter dan ik kon dromen... :-)

Geschreven door Heleen85dagenafrika