Nadat Barbara me gisterenavond had verteld over de prachtige zonsopgang rond 5u besloot ik om mijn wekker om 4u45 te zetten zodat ik het zeker niet zou missen. Ik zipte mijn tent open, ging naar het toilet (het was glad daar, maar ik kon niets zien en dus de gladheid niet verklaren want de elektriciteit werkte niet) en vervolgens naar het strand. Echt donker was het niet meer, maar de zon zat nog in het meer ;-). Toen ik Barbara gisterenavond vertelde over hoe graag ik yoga doe en hoeveel yoga ik de afgelopen week deed, had ze me haar yogamatje direct gegeven. Dat matje had ik dus mee op het strand. Fantastisch was het, de zonnegroet doen terwijl de zon opkwam. Af en toe laste ik een rustpauze in om een foto te trekken. Dit moment wilde ik vastleggen, meenemen, nooit meer vergeten. Ook al voelde ik me nog belabberder dan de vorige dagen, ik genoot. Na deze fantastische start van dag 81 besloot ik om een laatste wasje te doen. Het was van moeten, want enkel nog maar een shirt en mijn blauwe short waren draagbaar (lees als: niet zo stinkend dat ik mensen zou wegjagen). Ik ging op zoek naar een waslijn en kwam onderweg zwermen lake flies tegen. Lake flies, een nieuwe term die ik nu zal verduidelijken ;-). Lake flies zijn kleine vliegjes, vergelijkbaar met fruitvliegjes, die vlak voor het regenseizoen in zwermen aanvliegen/waaien van over het meer. Het lijken wel donkere wolken die stormachtig het land naderen. Deze vliegjes doen de mens meestal weinig kwaad (geen ziektes ofzo, soms stikken locals wel in zo'n zwerm). De vliegjes schuilen overdag onder de bomen en wanneer het donker wordt, gaan ze op zoek naar licht. Maandag was er zo'n storm vliegjes in Ngala. Iedereen was dus genoodzaakt te eten voor het donker en de lichten uit te laten. Woensdag waren ze plots verdwenen. Gisterenavond hadden we weer enkele vliegjes gezien. Deze ochtend zag ik er ook enkele en toen ik na het doen van de was naar het toilet ging, werd de gladde vloer verklaard. De gang naar het toilet was zwart van de dode lake flies. Hopelijk zien we deze engerds de komende dagen niet meer terug.
Na deze "inspanningen" genoot ik van een zaaalig ontbijt: toast gemaakt van het glutenvrije brood, ahornsiroop, fruitsalade, thee en een soort vis die Barbara me aanraadde. Het is een gerookte vis die gekookt wordt voor ontbijt, lekker. Barbara stak me het Nomad Tour boekje toe. Nomad tours is een reisorganisatie in Afrika. Mams, Barbs en ik begonnen deze morgen al de ideale reis voor je uit te stippelen ;-).
Na mijn heerlijk ontbijt (mannekes, ik word de laatste weken zo verwend op het vlak van eten) hielp Kevin me om een kayak/paddle board naar het strand te dragen. Nadat ik over de gratis te gebruiken paddle boards had verteld tegen Alan en Barbara besloten ze dat ze er ook nog een voor me hadden liggen.
Ik wilde de golven trotseren, maar na een halfuur gaf ik het op. De golven waren te hoog. Als onervaren kayakker en halfziek was dit enorm vermoeiend. Ik installeerde me in een strandstoel met mijn boek... en viel in slaap ;-). Rond lunchtijd schoot ik wakker. Barbara had alweer een fantastisch maal voor me voorzien: glutenvrije spirelli met een groentensaus (vol verse kruiden uit haar tuin). Na de lunch mocht ik even Barbara's bureau binnendringen om haar computer te gebruiken aangezien mijn gsm wifidienst weigerde. Ik checkte onder andere mijn vlieguren voor maandag.
Onderweg naar het meer zag ik twee bekende gezichten in de bar: Rene en Neeltje, de fietsende Nederlanders. Joepie, wat leuk! We kletsten even over koetjes en kalfjes en met enige vertraging sprong ik even later het meer in. Ik gaf het paddle boarden een tweede kans. Ik trotseerde de golven en kantelde minder om dan diezelfde ochtend. Een nomad tour bus kwam op dat moment de camping opgereden. Barbara vertelde me dat er iedere maandag en iedere vrijdag een bus toekomt.
Lieve lieve Barbara liet een hangmat vlak aan het meer voor me uithangen waarin ik na het paddle boarden uitgeteld in neerstreek: zaaalig!
De Nederlandse Dennis die met de Nomad Tours meereist, kwam kennismaken. Toen hij weg was, kwam Johny Howard (de John van gisteren) bij me zitten. Ik hing namelijk met mijn hangmat over zijn craft shop. Haha, ik lachte me te pletter met deze man. Hij lispelt een beetje en gebruikt grappige uitdrukkingen, leuke compagnie dus tijdens mijn hammock tijd ;-). Barbara kwam ook even kijken naar de "princess in the hammock". Ik ben dol op Barbara, echt, ze verwent me voor 300%. Ook Donnie kwam even gedag zeggen. Ik hou je van deze plek! Iedereen is zo ontzettend lief voor me :-D, ik krijg de nodige liefde die ik nodig heb nu ik besef dat ik bijna naar huis vertrek... ik kijk ernaar uit, maar voel me ook wel wat triest. Zo hoort het zeker?
's Avonds was het een avontuur om mijn was terug te vinden. De huishoudster had mijn was ergens opgesloten, dus we moesten eerst naar haar huis om de sleutel te halen. Ik genoot van een heerlijk avondmaal in het gezelschap van de lieve Rene en Neeltje. We hadden een heel leuke babbel. Het ontmoeten van mensen met een boeiend verhaal is toch zeker een van de mooiste dingen van deze reis.
Ik lig nu (20u30) in mijn tentje met mijn boek en ga straks slapen. Mijn keel doet minder pijn en ik voel me levendiger dan deze ochtend, oef! Slaapwel

Geschreven door Heleen85dagenafrika