(Sinds enkele dagen trek ik foto's van foto's op mijn camera voor mijn blog. Vandaar de mindere kwaliteit van de foto's.)
Zoals gevraagd wekte David ons vandaag pas om kwart na vijf ipv vijf. We sprongen in onze kleren en genoten van een lekker ontbijt samen met An & Barbara. Om 6u zaten we alweer paraat in de jeep om onze derde safaritocht aan te vangen. Wat zou de dag vandaag brengen? Een Frans koppel en de asociale man uit Wit-Rusland die ook met ons in Devils pool was gedoken vergezelden ons ook. Ook gids Duncan stond weer paraat.
We waren nog maar SLNP binnen toen er al twee wild dogs de weg overstaken. We are lucky bastards, zoveel wild dogs in twee dagen! Naast de giraffen, olifanten, zebra's, pucko's, impala's, yellow baboons, vele mooie vogels, ... waren we ook getuige van de bijeenkomst van zeven leeuwen onder een boom. Er was een jonge mannetjesleeuw bij, evenwel nog zonder manen. Twee warthogs (wrattenzwijnen of ook wel pumba's genoemd) waren nietsvermoedend aan het grazen honderd meter verder. De leeuwen maakten zich klaar voor een aanval. Enkele leeuwinnen slopen naar de ene kant van de vlakte, de anderen zetten zich schrap onder de boom om aan te vallen. Toen de warthogs behoorlijk dicht waren, probeerden de leeuwen deze dieren in te sluiten. We hielden onze adem in terwijl we het spektakel bekeken. Gelukkig konden de twee pumba's ontsnappen. De leeuwen leken niet hongerig genoeg om de jacht tot het uiterste te drijven en ze dropen af. Tijdens deze aanval stond een pucko een beetje verder stokstijf alarm te slaan met een fluitgeluid. Wij konden alleen maar denken: "maak dat je wegkomt" maar het dier leek verlamd door de angst. We gingen verder en zagen prachtige olifanten die trachtten te eten. Aangezien de droogte nu zijn hoogtepunt bereikt heeft, moeten deze dieren zich tevreden stellen met droge takken en onrijpe mango's die uit de boom geschud worden. Een babyolifant was allerlei toeren aan het uithalen met zijn slurfje en poot. Hij raakte vast met zijn tanden in een boompje, erg schattig! We vervolgden onze weg langs de rivier waar we tal van prachtige watervogels zagen, ook trekvogels uit Europa kwamen aan. We pauzeerden langs de rivierbedding met koffie, thee en allergievriendelijke cakejes. Onder de boom naast de jeep lag een babypucko verstopt. Moeders verstoppen vaak hun baby om ze veilig te stellen. Barbara moest echter een baboon wegjagen die de pucko kwam lastigvallen en in staat was om die op te eten. Verschrikt ging de pucko op zijn pootjes staan op zoek naar zijn mama. Pucko's zijn dieren die niet zo bezorgd zijn om en zorgzaam zijn voor hun jongen. We hoopten dat het dier veilig zou terecht komen.
Na de toffe break zagen we ook nog verschillende fish eagles, wat een indrukwekkende vogels. We werden uitgezwaaid door een grote nijlkrokodil vooraleer we het park uitreden. Elke game drive duurt vier uur: van 6 tot 10 in de ochtend en van 16 tot 20 in de avond. Dit zijn de momenten waarop de dieren het actiefst zijn en je dus veel kans hebt om ze te zien.
In de namiddag genoten we van een heerlijke brunch (de kok doet zo zijn best voor me), een siesta in de bar met ons boek erbij en tea time (met allergievriendelijke cacaokoekjes) voor vertrek. Veel meer deden we niet gezien de hitte. Het was minstens 38 graden!
Om 16u vertrokken we, samen met Duncan, een tweede gids die in het donker een koplamp bedient, de Wit-Rus en drie vroedvrouwen uit Finland en twee van hun lieven terug SLNP in voor een vierde game drive. We wisten nog niet wat er ons stond te wachten... Vlak voor we het park inreden, zagen we een eerste buffel. Mama was content!
Duncan reed terug naar de plaats waar we die ochtend de zeven leeuwen hadden gezien. Er lagen nog steeds verschillende leeuwen onder de boom en twee waren aan het heen en weer wandelen over de vlakte. Plots begon het erg te waaien en het zand stoof op. We zagen dreigende wolkformaties boven ons die enkele minuten later openbraken. De hemelsluizen gingen hier open voor de eerste keer sinds negen maanden. In een mum van tijd waren we nat van kop tot teen. We kregen een gele regenjas die stonk naar paardenpoep om ons te beschermen tegen het stormweer. Donder en bliksem, wind en regen, dit was heftig! In de open jeep met afdak (waarvan het water af en toe in je nek viel) beleefden we het begin van het regenseizoen volop. Gezien de bodem zo hard is, drong het water niet in de bodem maar waren er in een mum van tijd enorme plassen. Tijdens een korte schuilpauze (waarbij we ook nat werden) zagen we de leeuwen voor onze jeep de weg oversteken. We zagen ook een meterlange varaan langs de auto, maar andere dieren leken zich schuil te houden. Toen het donker werd, scheen de tweede gids met een koplamp rond de jeep. We zagen tig impala's, een jennet, een civix, heel veel nijlpaarden en... als kers op de taart: een prachtig luipaard dat wij gespot hadden. Terug in Croc Valley waren we twee soepkiekens dus we trokken droge warme kleren aan voor het eerst sinds deze reis. We genoten van een lekker avondmaal en kropen dan in ons warme bedje omringd door kikkers in alle kleuren. Het was nog 21 graden, brrr... ik had weer mijn donsdeken nodig! Onze chalet heeft geen gesloten ramen, enkele muggenhaas, waardoor de wind vrij spel had. Hier verlucht ons huis alleszins goed ;-).
De tijd vliegt hier voorbij... er zitten al vier game drives op... zo'n game drive daar krijg je nooit genoeg van. Het park is zo uitgestrekt en je ziet elke keer andere dieren in andere situaties. De natuur is zo indrukwekkend!

Geschreven door Heleen85dagenafrika