Vandaag was geen dag om over uit te weiden. Ik sliep suuuper lang (tot 8u), ontbeet, las, hielp mijn Zuid-Koreaanse vriendin met het regelen van haar Europatrip en... kroop terug in bed. Ik voelde me verschrikkelijk. Mijn maag brandde, mijn darmen lagen overhoop (diarree a volonte, again), mijn schouder deed zoveel pijn (sinds mijn raftavontuur), ik had barstende hoofdpijn en ik viel ter plekke in slaap. Ik zette mijn wekker maar geraakte pas een uur later uit bed.
Clara en een andere Zuid-Koreaanse dude, die in drie weken te veel landen doet volgens mij, gingen samen met mij naar de supermarkt. Ik kon Clara overtuigen om 's avonds met mij mee te gaan naar de Zoca dance class. De Canadese Megan die in Lusaka werkt, raadde me aan daarheen te gaan. Zoca dance is gebaseerd op Carribean dance en African pop music. Taxi Patrick bracht ons erheen. Toffe pee, de Patrick. Hij vertelde over zijn vier kinderen en dat hij de oudste is van tien kinderen en zijn jongste broer en zus dus met zijn oudste zoon in de klas zitten. Dat kom je in België niet veel tegen.
De zoca dans was geweldig. Clara en ik dansten een uur, samen met een vijftigtal andere vrouwen. Het was lastig, fun, grappig. Een sportbeha en sportkledij had ik, maar ik had geen sportschoenen dus ik danste op blote voeten (dat resulteerde in blaren op mijn tenen :-p). De zoca dans is echt wel shaken: shake it up, shake it off, shake it out! Na deze work-out voelde ik me beter. Mijn darmen waren nog steeds een ramp, maar mijn schouder en hoofd deden minder pijn!
Na een verfrissende douche aten Clara en ik samen. We hadden een boeiend gesprek over hoe haar aankondiging om alleen te reizen in haar land niet goed ontvangen werd. In Zuid-Korea heerst een collectivistische cultuur. Het ontplooien van een groep staat boven zelfontplooiing. Alleen reizen past dus niet in het plaatje. Ik vind het machtig dat Clara dit toch doet! :-)

Geschreven door Heleen85dagenafrika