We werden gewekt door een enthousiaste bende lawaaimakers. Ze zetten vrolijk, maar een beetje te luidruchtig de dag in. Het was nog maar 5u30. Mama ging hen om stilte vragen omdat ik nog sliep. We bleven in bed tot 7u (is 6u voor jullie)... zaaalig (onze drie verschillende kamers van de voorbije weken in Lusaka backpackers heb ik op mama's aanvraag gepotretteerd)! We konden een trui gebruiken tijdens het ontbijt, maar voelden dat het een mooie dag zou worden. Ook de blauwe lucht bevestigde dat. Na een heerlijk ontbijt deden we een (voor mama) laatste was. Ik zal mama haar waskunsten echt wel missen. Nu is mijn blauwe short tenminste weer blauw. Ik vrees dat dit binnen een week al weer andere koek is.
We besloten om eerst wat praktische zaken af te handelen. Ik kon, zonder problemen (wow!), geld afhalen en wisselen. Mama's kaarten werkten ook weer na een moeilijke bevalling ;-).
We deden enkele laatste inkopen en kuierden langs Church Road terug richting de backpackers toen een bekend gezicht ons aansprak. Een straatventer had, iedere keer dat we in Lusaka waren, ons vriendelijk maar niet opdringerig benaderd. Belofte maakt schuld: we kochten een van zijn kunstwerkjes. Tembo, de verkoper, vond dat mama niet zonder aan hem te denken terug naar België kon. Daarom deed hij haar een zelf uit hout gesneden sleutelhanger cadeau. Hij was zo dankbaar met het kleine extraatje dat we hem gaven. Wat een goede verkoper: niet opdringerig, maar heel vriendelijk.
Eenmaal terug "thuis" reorganiseerden we onze spullen. We schreven de blog van ons voorbije avontuur en genoten van een lekkere hap. Daarna zetten we onze reorganisatiewerken verder (alles geraakt zonder problemen in mama's backpack, zelfs met de overige spullen van mij die ze weer meeneemt naar België). We checkten mama's vluchturen en kwamen tot de constatie dat ze een uur later dan voorzien in Brussel zal landen. Actief als we zijn en nog met onze (of alleszins de mijne) halfverlamde poep na de lange busrit van gisteren gingen we er nog eens met de benenwagen op uit. Ditmaal verkenden we de higher society buurt in Lusaka. Dit betekent dat de huizen een elektrische poort hebben beveiligd met draden met elektrische spanning op en prikkeldraad boven de muren. We passeerden veel sjieke advocatenbureaus alsook de ambassades van Mozambique en Ghana. Mama was gigantisch onder de indruk van het opschrift "tupperware" op een van de witte muren (ze liet me zelfs een foto ervan trekken). Ze vraagt zich af "is dit een Belgisch product?". En ook, "zouden ze hier nog meer tupperware producten verkopen dan in België?" Een priveziekenhuis passeerden we ook onderweg. We hoorden plots gejoel en gejuich en wandelden langs een pretpark met zwembad. Leuk dat ze dat hier ook hebben, al zijn de toegangsprijzen niet voor iedereen betaalbaar...
We bereikten ons doel van de wandeling: curio market. We slenterden door de smalle steegjes met honderden kraampjes waaronder veel schoonheids- en kapsalons (de vrouwen zijn hier heel fier en laten extensions, vlechtjes en pruiken maken want Afrikaanse vrouwen hebben moeilijk te temmen haar), eettentjes, groentenkraampjes, souvenirkraampjes en kleermakers, ...
Ik liet me weer verleiden (zoals altijd) door een supergrote en rijpe avocado. We keerden terug op onze stappen en aangezien het vier uur was toen we terug thuis waren, was het fruit-tijd. We sneden een superlekkere ananas aan die ons echt smaakte. Zoals je ons kent, tetteren kunnen we goed, zodus vloog de tijd voorbij en hadden we weer zin in een aperitief. Mama riep luid "tijd voor savanna" en ik sloot aan met de kreet "guacamole". Deze combinatie was de ideale afsluitende aperitief voor ons.
Straks kokerellen we nog samen en duiken we (weer) op tijd ons bed in, want ik vertrek vroeger dan gepland naar Malawi. Anders moest ik wachten tot maandagnamiddag op een volgende bus en kwam ik 's nachts aan in Lilongwe. Met mama's zegen vertrek ik dus een dag vroeger: morgen. Ik moet vannacht om 4u op en om 5u vertrekt de Zambia-malawi-bus. Mama zal me uitzwaaien en dan nog even doezelen en alleen genieten van haar laatste voormiddag Zambia. Om 12u30 wordt ze opgehaald door Patrick (ik heb het goed geregeld ;-)) die haar naar de luchthaven brengt. Ze stijgt (normaal) op om 16u en zal maandagnamiddag in Brussel landen na vier luchthavens bezocht te hebben ;-).
Wij hadden een fantastische tijd tesamen. Voor mama roept het werk haar terug (collega's, voorzie je haar op werk op donderdag en vrijdag - vraagt mama - ;-)) en ik hoor dat Malawi me roept. Jammergenoeg kort ook mijn tijd in Afrika in... nog twee weken... genieten dus!

Geschreven door Heleen85dagenafrika