Samen met drie deelnemers ging ik deze ochtend met de mountainbike op verkenning in Swakopmund. Een gids leidde ons rond en leidde ons in in de geschiedenis van de stad en het land. Zo reden we eerst naar Mondesa township waar okavambo, damara en herero sinds 1960 gesplitst leven. Een herero 65 jarige vrouw verwelkomde ons in haar kleine huis. Haar kleindochter was tolk en we konden heel wat vragen stellen. De vrouw vertelde dat ik leek op een meisje uit een Duits gezin waar ze vroeger werkte. Het onderwerp apartheid bleek gevoelig te zijn. Na dit interessante bezoek reden we verder naar DRC (Democratic Resettlement Community), een sloppenwijk die oorspronkelijk een tussenoplossing moest zijn, maar sinds 2001 is uitgegroeid tot een stad in de stad. Mensen leven er met een minimum aan luxe. Schrijnend. Ik voelde terug wat ik vaak in Senegal voelde en ook wel in Zuid-Afrika: onmacht om het onrecht en de armoede. Op mijn vraag konden we er een school bezoeken dat door 1 leerkracht wordt rechtgehouden. Zij wordt bijgestaan door Duitse vrijwilligers (meisjes zoals ik vroeger). De kinderen vlogen me om de nek, gaven me de grootste glimlach, kinderen zijn schatten.
Daarna gingen we nog op bezoek bij een traditionele kruidenvrouw die ons leerde dat olifantenpoep weeën opwekt bvb. ;-).
Na een smoutebol op de lokale markt (niet voor mij jammergenoeg) keerden we terug. Twee lieve deelnemers zagen dat ik honger had (de dag ervoor kon ik amper eten) en we kookten samen iets lekkers allergievriendelijks in ons hostel. Wat een schatten :-)
Daarnet ging ik naar een bandencentrale (ik mag pas morgenvroeg om een nieuwe band) en naar de kampeerwinkel om gas. Nu net klaar met mijn papierwerk met een theetje erbij, straks douchen en dan spreek ik weer af met de groep.
Liefs xxx

Geschreven door Heleen85dagenafrika