Na een laatste productieve game drive reden we richting Tsintsabis in de hoop daar Moses te treffen, de manager van Treesleeper camp. Op voorhand probeerde ik deze man meermaals te contacteren, maar hij antwoordde slechts eenmaal. Ter plaatse troffen we Elvis in plaats van Moses die helemaal niet op de hoogte was van onze komst. Deze man stelde alles in het werk om ons een aangename namiddag en avond te bezorgen. Na het installeren van onze tenten (Leen en ik tussen de bomen op een termietenheuvel) genoten we van een heel interessante bush walk, geleid door Elvis. Zo leerde hij ons hoe "trackers" werken, maar ook welke bomen en planten giftig zijn. Daarna werkte de man zich in het zweet om ons een traditional dinner voor te schotelen (weer heel beperkt voor mij, maar geen tranen ditmaal). We kregen geen bestek en aten smakelijk met onze handen. Na het avondmaal konden we genieten van traditional singing en dancing van San people aan een kampvuur. Vrouwen en kinderen zongen samen met een heel oude uitgemergelde sjamaan die precies in trance voor ons danste. Elvis noemde zichzelf tijdens de Bush walk en traditional dance tweemaal "Moses" wat mij verdacht leek. Op het einde van de avond sprak ik hem erover aan "I'm a bit confused, but you called yourself this evening twice Moses, can you explain?" Elvis gaf me een enorm schuldgevoel omdat ik hem niet vertrouwde. Ook de groep vond dat het er niet toe deed. Vanuit Kriskrasgevoel vond ik het wel belangrijk om de waarheid te kennen, maar ik ging slapen met een gevoel dat ik te wantrouwig was.

Geschreven door Heleen85dagenafrika