Midden in de nacht wekte nachtwaker David ons... om 2u vertrokken we met taxichauffeur Kalima naar het "busstation" in Mfuwe. De avond ervoor namen we nog afscheid van John & Sonja, mede-eigenaars van Croc Valley. We bedankten hen om ons zo in de watten te hebben gelegd. Zij op hun beurt bedankten mij omdat ik hen over allergieën had bijgebracht.
In het bushokje lagen twee mensen te slapen op hun bagage, waarschijnlijk de vorige avond daar gaan bivakkeren om op tijd de bus te halen. We waren bij de eersten om in te checken en kregen twee front seats, joepie, onze benen zouden wat meer ruimte hebben deze keer. We vertrokken stipt om 3u voor een lange lange rit. De eerste vier uur tot Chipata stopte de bus iedere kilometer om mensen op te pikken die langs de weg aan het wachten waren. De chauffeur zette luide muziek aan, midden in de nacht, heel bevorderend om nog wat te slapen ;-). Moeders met kinderen en baby's maakten ook deze lange reis. Wat waren die kinderen braaf, we zien Elise, Camille en Louis niet zo lang stilzitten zonder enige kik te geven :-). Het was een avontuurlijke tocht gezien de vele wegenwerken. Naast de oude baan die vernieuwd wordt, zijn er verharde zandwegen vrijgemaakt om toch de tocht van Chipata tot Lusaka te kunnen doen. Dit is de enige route tussen beide steden. We werden goed door elkaar geschud, maar slaagden er toch in om af en toe wat in te dommelen. We aten ook wat op de bus, wat geen evidentie was. We werden op de bus "verwend" met een drankje naar keuze en een koek. De conducteur legde twee Amerikaanse gevechtsfilms op en dat geluid vermengde zich met de muziek die ook nog opstond. Zo'n busrit is alleszins niet rustgevend dus, maar wel zeker een to-do in Zambia ;-) (wat doe ik mama toch aan, hihi). In plaats van de voorziene elf uren, deden we er 12u30 over door de wegenwerken en de file bij het binnenrijden van Lusaka. Uitgeschud maar tevreden werden we door chauffeur Levy naar onze "thuis" in Lusaka gebracht: Lusaka backpackers. Na een drankje en wat verfrissing strekten we nog even onze benen om wat inkopen te doen. Op onze weg naar de winkel kwamen we zoals iedere keer een vrouw met baby tegen die een "winkeltje" openhield. Het zeven maanden jonge kruipertje zagen we niet onmiddellijk deze keer. Hij was aan het rondkruipen op een stof- en vuilnisbeltje (glasscherven, afval, vuil, ...). Dit is toch ook iets wat kinderen in ons land nooit zouden mogen doen. De mama straalde toen we het ventje toespraken. Ook hij glunderde en schonk ons een mooie glimlach. We werden verrast door de aangename hoge temperaturen die we de dagen ervoor gemist hadden: 30 graden is toch aangenamer dan 20 of 38 ;-). Een lekkere guacamole met tortilla chips als aperitief en dan een heerlijk vegi maal sterkten ons aan, maakten ons voldaan en klaar om naar bed te gaan. Nog voor de klok 21u sloeg, waren wij al vertrokken naar dromenland.

Geschreven door Heleen85dagenafrika