Ijskoud, dat is het eerste wat ik dacht en voelde bij het opstaan. Dat we van 4°C tot 30°C zouden gaan vandaag, had ik zo vroeg 's morgens niet verwacht. We ontbeten in de auto onderweg naar Kolmanskop. Deze stad werd in 1958 verlaten door 300 volwassen en 44 kinderen van Duitse afkomst. Deze groep bouwde jaren daarvoor in een halfjaar tijd een volledige stad op (huizen, winkels, een ziekenhuis en zelfs een zwembad) dat de naam Kolmanskop kreeg. Jarenlang werd hier diamant opgegraven. Het was zelfs de munteenheid waarmee waren betaald werden. 800 Namibiers bouwden huizen rond de stad en werden doorheen de jaren ook tewerkgesteld in Kolmanskop. In 1958 ontdekte men echter dat diamant in nog grotere hoeveelheden te vinden was aan de Oranjerivier en zo gebeurde het dat de stad van de een op de andere dag verlaten werd. Wij werden even rondgegidst en konden daarna zelf verder op verkenning. Indrukwekkend is het minste wat ik kan schrijven. Dit bezoek aan deze spookstad sprak gigantisch tot mijn verbeelding. Meer dan de moeite waard!
In de namiddag gingen we naar de verduitste stad Luderitz om een hapje te eten. We proefden gemsbok (voor mij werd er allergievriendelijk gekookt): smaakt naar minuutsteak, lekker dus!
Daarna reden we van de ene baai naar de andere op Luderitz peninsula en konden we flamingo's en zeehonden spotten. Aan Garub wild horses waterhole wilden we vervolgens nog enkele wilde paarden (achtergebleven rond Aus na de oorlog) van dichtbij bewonderen. Het enige dier dat kwam opdagen was echter een eenzame gemsbok (die we nu in levende versie zagen in plaats van op ons bord). Muisstil aanschouwden we dit prachtige dier dat erg op zijn hoede was.
Terug in Klein-Aus Vista dronken we iets warms bij de haard in de lounge. We wilden de koude camping nog niet terug opzoeken. Sabrina en ik smeerden onze boterhammen in de wagen en ik kon de uitbater ervan overtuigen dat we die in de lounge mochten opeten. Zo konden we ons even later goed opgewarmd terugtrekken in de tenten.

Geschreven door Heleen85dagenafrika