Na weerom een verkwikkende nacht sprongen we om 6u uit ons bed. We namen een stevig ontbijt en zaten tegen 7u al vertrekkensklaar in de Mazhandu bus naar Livingstone. Wat volgde was een zeven uur durende rit met verschillende stops onderweg en veel Afrikaanse impressies. Mama was over zoveel zaken (die mij niet meer opvallen) verbaasd: de manier van leven, de huizen, de hutjes, de winkelkraampjes, de jonge kinderen alleen langs de drukke weg (ik citeer mama "zie je Camille dat al doen?"), het landschap, stukken landschap die in brand staan, de geiten en de koeien die oversteken (Sonja, mama begrijpt nu wel het verhaal), ... Een stokoude man werd de bus op geholpen. Hij zag echter mama zitten en staakte zijn tocht. Hij keek haar door zijn bril vol verwondering aan en raakte haar bovenarm teder aan. Het was precies alsof hij de maagd Maria had gezien, wat een verschijning.
Om 14u30 kwamen we aan in Livingstone. Nog niet eens tot stilstand gekomen, hadden we al een taxi (door de ruit roepend en afdingend) geregeld. Terug in Jollyboys, voor mij ondertussen een vertrouwde plaats, voor mama de hemel op aarde werden we naar onze kamer gebracht en werkelijk, we slapen in een koninkrijk. We hebben elk ons eigen goed bed (denken we) met een klamboe, airco, een douche en toilet en zelfs een kluis voor al onze kwacha's. We dronken eerst iets verfrissend ("een grote koka") en zakten dan af naar de supermarkt. De zon brandde op onze huid. Daarom wachtten we niet al te lang om het zwembad in te duiken eens we terug waren. Mama zwom enkele zeven meter lange lengtes (ik citeer mama "wel een halfuur e") en daarna lazen we aan de rand van dit mooie zwembad. Ik zag weer enkele bekende gezichten terug, mensen zoals ik die volop genieten van het reizen door het boeiende Afrika. Ik kom hier veel mensen tegen met diezelfde passie, zaaalig.
We namen een douche met meer druppels dan gisteren en sloegen dan aan het kokerellen. Vanavond schafte de pot weerom een vegetarische lekkernij. En weet je wat mama na het eten vroeg? "Drinken we weer zo'n savannah?" Mama heeft de smaak te pakken!
We kijken al vol spanning uit naar morgen...
Nog een weetje: vandaag was Zambia in feeststemming wegens 51 jaar onafhankelijkheid! Overal in het straatbeeld zag je kleurrijke vlaggetjes en onderweg zagen we mensen feestvieren.

Geschreven door Heleen85dagenafrika