Ik werd wakker en voelde me ellendig. Geen yoga dus vandaag! Ik bleef wat langer in mijn tent hangen. Mijn keel voelde als schuurpapier. Damn, ik wilde echt niet ziek worden. Ik hield me 's morgens erg kalm. Het plan om te snorkelen een heel eind verderop liet ik dan ook maar varen. Toen ik 's middags aan het koken was, kwamen Heather en Peter bij me zitten. Peter keek helemaal verlekkerd naar mijn potje op het vuur. Ik beloofde hem dat hij zou mogen proeven van de kokosananasrijst. Hij borg ondertussen zijn 200 gram lichte tent op. Even later smulde ik samen met mijn vrienden van het lekkers. Peter zat tussen Heather en mij met al zijn bagage: 2,3 kg. Hij toonde ons wat hij allemaal had. We kwamen tot het besluit dat de grote hoeveelheid doxycycline (antimalariamedicatie die hij zes maanden neemt) uit de verpakking moest om ruimte te besparen. Als een echte drugdealer prikte Peter alle pillen uit hun verpakking. De grote doos waar ze eerst in waren, ruilde hij met Heather voor een pillenpotje. Heather heeft de geneugten van ruilen ontdekt, dus nu zamelt ze massaal allerlei in om te ruilen voor souvenirs in de craft shops, fun! ;-)
Ik voelde me in de namiddag wat beter, dus Heather en ik sprongen op een paddle board en peddelden rond op het meer. We lieten ons vervolgens afdrijven om dan weer te peddelen. We hadden enorm veel plezier. Terug aan land had ik honger als een paard. Samen met Heather bestelde ik een portie gebakken patatjes. Mmm!
We installeerden ons voor tea time bij de Braziliaanse Mirella die samen met haar verloofde twee jaar op wereldreis is en ook heel veel voedingsallergieen heeft. 's Avonds kwamen Peter, de Ierse Collin en de Zuid-Afrikaanse Brendan er nog bij zitten. De negenjarige dochter van Brendan slaagde erin om me allerlei te laten kopen uit haar "shop" (van bloemen tot zaden in een huls die als muziekinstrument kan dienen). Ik dook weer vroeg mijn tent in. Hopelijk morgen beter!

Geschreven door Heleen85dagenafrika