Gewekt door de vogels sprongen we weerom fris en monter uit ons bed (niet zo vlot, want we raakten eerst verstrikt in onze klamboe). Een gezond ontbijt gaf ons de energie die we vandaag zouden nodig hebben. Vooraleer we vertrokken naar de Victoria Falls deden we nog een gezellig moeder-dochter momentje met de was. Mama slaagde erin mijn broek eindelijk proper te krijgen (daar heb je dus mama's voor nodig).
Een vriendelijke taxichauffeur zette ons af aan Vic Falls waar we onmiddellijk begroet werden door baboons die overstaken (mama was ferm onder de indruk). In de auto klonk Ed Sheeran met I see fire door de boxen. Ik was op slag content.
We verkenden gedurende een uurtje een eerste deel van het nationale park. We zagen slechts enkele kleine watervallen aangezien het dry season is. De main falls hebben momenteel "enkel" een snelheid van 10 miljoen liter per minuut. Na onze toffe wandeling (over bruggen en met mooie uitzichten) gingen we terug naar de inkom waar onze gids en groep ons stonden op te wachten. Tijdens een halfuur durende tocht over rotsig droog gebied tussen de olifantenpoep zagen we de afgrond steeds dichter komen. (Papa, you would love it. Doen we dit volgend jaar op gezinsweekend ;-)?) We wandelden over Livingstone Island, wat eigenlijk het plateau is waar, zeker tijdens het regenseizoen, het water met hoge snelheid tot de falls stroomt. Uiteindelijk kwamen we aan op onze bestemming. Kleren af (bikini/badpak natuurlijk wel aan want dit was al avontuurlijk genoeg) en dan volgden we onze zwemgids door een eerste poel tot... Devils pool. Devils pool is een "poel" waarvan de grens de rand is waar de Main Falls starten (ongeveer hoogte 60 meter). Wij hadden het "geluk" als eersten te mogen afdalen van de rotsen in de poel. Mama liet mij eerst vertrekken want als het fout liep, dan zou zij er niet inkomen ;-).
Ik zwom een vijftal meter tot de zwemgids die al op de rand met de afgrond zat. Mama volgde. Daarna waanden we ons fotomodellen en trok een andere gids met onze camera een onvergetelijke reeks foto's. Wat een fotoshoot. Ik mocht daarna als eerste over de rand hangen en wooow... ik zag het water met hoge snelheid naar beneden donderen en was onder de indruk van twee volledige regenbogen onder elkaar. Zo'n waterval heb ik nog nooit (van zoooooo dicht) gezien. Mama volgde alweer. De gids hield, met plezier, onze billen vast zodat we niet door de stroming over de rand werden geduwd. Daarna mochten we een eindje terug zwemmen en met onze schouders in de stroming zitten. Kine en osteopathie heb ik hier dus niet nodig. De waterval doet zijn werk.
Aangezien we als eersten het water in waren, konden we het langste in het water blijven. We aanschouwden hoe de anderen van de groep naar de rand zwommen (de laatste was een echte stresskip en kon niet lachen) en we genoten van de schoonheid van de falls en de verkoeling van het water. Als afsluiter trok de gids een groepsfoto van de groep op de rand: een vijftigjarige bioloog en zijn snel verbrandende vriend, twee Canadese koppels, een Braziliaanse vrouw en de stresskip die niet zo sociaal was.
Terug uit het water kregen we een verfrissend drankje. We wandelden terug en namen afscheid van gids en groep. Dit was voor mama de avontuurlijkste en tegelijk natuurprachtigste wowervaring in het kwadraat (ik gebruik haar woorden).
We picknickten na dit avontuur op het plateau en startten dan met de Boiling pot trail. De Boiling pot was ook het startpunt van mijn raftingavontuur. We waanden ons tijdens onze afdaling in de jungle. Baboons omringden ons overal. We daalden in totaal honderd meter af tot de Boiling pot, een plek waar het zambeziwater hevig tekeer gaat en men gelooft dat de nyami nyami leeft. De nyami nyami is een soort draak waarvan men gelooft dat die het volk beschermt.
We nestelden ons op een rotsblok in de schaduw en genoten van het prachtige uitzicht: het wilde water en de brug die Zambia en Zimbabwe verbindt erboven. Twee Zambiaanse mannen vroegen, onafhankelijk van elkaar, of ik met hun vriendin op de foto wilde. Blijkbaar is mijn bleke huid fascinerend. Mama trok uiteindelijk ook een foto van mijn Zambiaanse fans en ik.
De tocht terug naar boven deden we met tussenpauzes. Gezien de hitte en de snelle stijgingsgraad was dit noodzakelijk. Tot slot deden we nog de photographical trail tot aan de Zimzambrug.
We durfden daarna enkele craft shops binnen te gaan. Ik kocht een nyami nyami ketting die me voor altijd zal herinneren aan de Boiling pot waar mijn raftingavontuur begon en mama en ik samen zo hard genoten. Oma, deze nyami nyami zou me ook moeten beschermen. Samen met Sint Christophel die ik altijd met me meedraag kan er niets foutlopen ;-).
Terug in Jollyboys kropen we in bed... een bed buiten bij het zwembad, zaaaalig, om na te genieten van onze zotte dag. Mama deed nog een plons en maakte haar eigen brubbelbad. We douchten, smoutten goed met aftersun en vertrokken naar Livingstone lounge voor een heerlijke maaltijd met... een savannah natuurlijk als aperitief.
Ons diner kostte ons zeker 55 kwacha per persoon, heeeel duur dus (4,30 euro per persoon ;-)). In een hipster kader met meubels gemaakt uit paletten en frivole stoelen sloten we onze dag meer dan goed af.
Morgen belooft weer een spannende dag te worden!
(Mijn mama wordt graag door mij op sleeptouw genomen. Blijkbaar Durieubloed, he lieve tantes!)

Geschreven door Heleen85dagenafrika