Na een nacht in een bed (dat was lang geleden) nam ik voor vier dagen afscheid van Jollyboys Backpackers. Ik voelde me niet zo lekker toen ik opstond en dat gevoel bleef de hele dag duren. Ik sliep bijna de hele tijd tijdens de zeven uur lange busrit naar Lusaka. Mijn maag voelde als een steen en de steken die ik voelde maakten me misselijk. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door mijn antimalariamedicatie. Toen we binnenreden in het busstation van Lusaka werd ik, zelfs nog in de bus, belaagd door taxichauffeurs en andere mannen. Ik belde echter een taxichauffeur die de Canadese Megan vaak raadpleegt. Zo wist ik dat ik een goede veilige rit voor een eerlijke prijs zou krijgen. Chauffeur Patrick zette me af aan Lusaka Backpackers. Ik kreeg een bed in een 8 bed dorm voor de komende twee nachten. Ik zag veel bekende gezichten terug: de Israëlische Romy, de Koreaanse Clara en de Belgische Dario. Dat voelde toch even als thuiskomen. 'S avonds leerde ik nog twee Schotse dokters, een dokter uit Ijsland en een antropologe uit Ijsland kennen. We wisselden reiservaringen uit. Toen iedereen ging slapen (de meesten nemen morgenvroeg een bus) bleven Clara en ik over. Een Griekse kerel (look-a-like Bram) kwam ons vervoegen (we babbelden van tien tot twaalf maar ik vergat zijn naam te vragen). Hij had als phd student in de geologie (in Berlijn) drie weken data verzameld in het Noorden van Zambia. Om middernacht zou hij naar de luchthaven vertrekken. Hij vroeg ons om hem tot dan nog te vergezellen, want zijn prof waarmee hij reisde was maar een saaie piet. We babbelden over ecologie, het klimaat, natuur, ... leuk!

Geschreven door Heleen85dagenafrika