Om 5u wekten de wrattenzwijnen me, hoera. Ik stond op, genoot van de rustige vroege uren aan het water en wandelde dan naar het centrum om pula te wisselen in us dollars (nodig voor mijn visum in Zambia). Ik kocht nog wat groenten en fruit en wandelde terug. De goede internetverbinding stond een skypegesprek toe. Daarna ging ik lezen onder de boom bij mijn tentje. Een gids uit Namibië kwam een praatje slaan. Het was een heel boeiend gesprek over Namibië, Botswana, reizen, jobs, ... ondertussen was het al middag. Ditmaal kon ik een hapje eten zonder gestoord te worden door baboons, velvet monkeys of wrattenzwijnen. Enkel bambi kwam even piepen. Ik genoot (nog eens) van een namiddag lezen aan het zwembad. Koen & Nathalie passeerden nog even en we maakten concrete afspraken om de grens samen over te steken. Ik genoot van een praaachtige zonsondergang aan het water. Om 20u dook ik mijn tent in, om te lezen. (Mijn boek is zo spannend dat ik geen zin had in babbels maar wilde verder lezen.) Plots stond de Namibische gids aan mijn tent. Hij wilde praten... ow boy, had ik geen zin in... ik wist wat hij ging zeggen en ik besefte weeral dat vriendelijk zijn bij sommige mannen tot verkeerde interpretaties leidt. Ik scheepte hem af en kon verder lezen. De weken die ik in Botswana doorbracht, waren onvergetelijk. Ik heb zoveel avonturen meegemaakt, zoveel boeiende mensen leren kennen, zoveel schoons gezien, zoveel geleerd, ... Zambia wordt een nieuw avontuur dat ik grotendeels met mijn mama zal delen die volgende week landt in Lusaka. De tijd vliegt hier, ik ben al meer dan halfweg! Toch mis ik soms al eens mijn beste vrienden en mijn kleine nichtjes en neefje. Op zulke momenten besef ik wat mijn thuis is. :-)

Geschreven door Heleen85dagenafrika